คำว่า "คานาส" ที่จริงแล้วมาจากภาษามองโกเลีย มีความหมายว่า เป็น "ทะเลสาบที่สวยงามและลึกลับ" ทะเลสาบแห่งนี้ตั้งอยู่ที่เขตอาเล่อไท่ ทางภาคเหนือของเขตปกครองชนเผ่าอุยกูร์ซินเจียง น้ำในทะเลสาบแห่งนี้มีแหล่งกำเนิดมาจากภูเขาหิมะ หรือ ธารน้ำแข็งที่ตั้งอยู่รอบ ๆ ที่มีระดับความสูงถึง 1,374 เมตร ทะเลสาบคานาสแห่งนี้ กล่าวได้ว่า หากไปถึงแล้วจะคุ้มค่ามาก เนื่องจากเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สามารถชมทิวทัศน์ทางธรรมชาติที่หลากหลาย ทั้งธารน้ำแข็ง ทะเลสาบ ป่าไม้ ทุ่งหญ้า ฟาร์มปศุสัตว์ แม่น้ำ รวมไปถึงพันธุ์พืชและสัตว์ที่หายาก สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้ยังเป็นแหล่งสัมผัสขนบธรรมเนียมประเพณีของชนเผ่าได้อย่างเต็มที่ ดั่งสมญานามว่าเป็น "สวิตเซอร์แลนด์ในดินแดนตะวันออก"

ช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับการไปเยือนทะเลสาบคานาส คือ ระหว่างเดือนมิถุนายน ถึง กันยายนของทุกปี ทุกคนที่เคยไปทะเลสาบในช่วงนี้ต่างยอมรับว่า เป็นช่วงเวลาที่สวยที่สุด เพราะจะได้ชมใบไม้หลากสีสันของพันธุ์ไม้แต่ละชนิด อีกทั้งน้ำในทะเลสาบจะมีความใส มองเห็นเงาสะท้อนภูเขาหิมะสีขาวและหมู่บ้านชาวถูหว่า ประกอบกันเป็นภาพอันสวยงามที่ธรรมชาติรังสรรค์ขึ้น

การเดินเขาไปยังทะเลสาบคานาส จะเริ่มออกเดินทางจากวนอุทยานเจียเติงอวี้ ผ่านหมู่บ้านเหอมู่ ทะเลสาบเฮยหู ใช้เวลาเดินเท้าทั้งหมดจนถึงทะเลสาบคานาส 3 วัน ระหว่างการเดินทาง สามารถตั้งแคมป์พักแรมได้ภายในหมู่บ้านเหอมู่ หรือบริเวณริมทะเลสาบเฮยหู ทะเลสาบเฮยหูที่ว่านี้ มีหมายความว่า ทะเลสาบดำตามภาษาจีน ความน่าสนใจของทะเลสาบแห่งนี้ คือ เมื่อมองจากมุมสูงหรือจากระยะไกลแล้ว น้ำในทะเลสาบจะเป็นสีดำ แต่เมื่อเข้าใกล้แล้ว ใช้ตักน้ำขึ้นมา น้ำจะกลับใสสะอาดเหมือนดั่งน้ำในทะเลสาบทั่วไป ถือเป็นอีกหนึ่งสถานที่น่าสนใจของการไฮกิ้งบนเส้นทางนี้

เส้นทางเดินรอบเขาไกรลาส หรือ กังเหรินโปฉี

เขาไกรลาส หรือ ภูเขากังเหรินโปฉี ในภาษาทิเบต เป็นยอดเขาแห่งหนึ่งในเทือกเขาหิมาลัย ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเขตปกครองตนเองทิเบต มีความสูงจากระดับน้ำทะเลที่ 6,656 เมตร ความหมายของชื่อภูเขากังเหรินโปฉีในภาษาทิเบต หมายถึง "ภูเขาแห่งวิญญาณเทพ" เมื่อมองจากระยะไกล จะสังเกตได้ว่า บนยอดเขามีหน้าผาที่เป็นรูปทรงเหมือน เครื่องหมายสวัสติกะในพุทธศาสนา ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แห่งความดีงาม ความอุดมสมบูรณ์ ความเป็นศรีมงคล และความสำเร็จ ขณะเดียวกัน เขาไกรลาส เป็นภูเขาที่ปรากฏในปกรณัมของศาสนาฮินดู อันถือเป็นสถานที่ประทับของพระศิวะ เทพเจ้าสูงสุด (ตรีมูรติ) ของศาสนาฮินดู ดังนั้น ภูเขาลูกนี้ต่างเป็นเขาศักดิ์สิทธิ์ตามความเชื่อของศาสนาพุทธ เชน และบอน (Bonismo) ตามความเชื่อของศาสนาต่าง ๆ เหล่านี้ เขาไกรลาสเป็นศูนย์กลางของจักรวาล นอกจากนี้ยังเชื่อว่า ภูเขาแห่งนี้เป็นแห่งเดียวกันกับ "เขาพระสุเมรุ" ตามความเชื่อเรื่องจักรวาลของศาสนาพุทธ

ทุก ๆ ปีจะมีผู้จารึกแสวงบุญในศาสนาต่าง ๆ เดินทางมาที่นี่ โดยเชื่อว่า เป็นการบูชาและได้อยู่ใกล้พระศิวะ ในความเชื่อของชาวทิเบต หากสามารถเดินรอบเชิงเขาไกรลาส 1 รอบ ถือว่าได้ขจัดบาปของตนเอง หากครบ 13 รอบ จะสามารถหลีกเลี่ยงความทรมานในนรกระหว่างการสังสารวัฏ 500 ชาติ และหากครบ 108 รอบ จะตรัสรู้กลายเป็นพระพุทธเจ้า ดังนั้น การไฮกิ้งไปยังเขาไกลราสจึงมักเน้นปราชญาความเชื่อทางศาสนามากกว่าการไปท่องเที่ยว ระยะทางไฮกิ้งไปยังเขาไกลราส คือ ประมาณ 58 กิโลเมตร ใช้เวลา 1 - 3 วัน ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของนักเดินทาง โดยชาวทิเบตที่เคยชินกับอากาศบนที่ราบสูงและภูมิประเทศบริเวณนี้ มักจะใช้เวลาเพียงหนึ่งวันก็จะสามารถเดินเท้ารอบเขาไกรลาสได้หนึ่งรอบ สำหรับคนที่ชอบเที่ยวเขาและเดินทางไกลอยู่บ่อยครั้งนั้น มักจะใช้เวลา 2 วัน ส่วนคนที่ไม่ค่อยเดินเท้าเป็นระยะไกลบ่อย แนะนำว่าให้ใช้เวลา 3 จะวันดีกว่า เพราะการอยู่ในที่ราบสูงจาก ระดับน้ำทะเลประมาณ 4,000 - 5,000 เมตร ทั้งยังต้องปีนเขาด้วย จะทำให้หัวใจทำงานหนักกว่าเวลาอยู่บนที่ราบระดับน้ำทะเล หรือพื้นที่ไม่สูงจากระดับน้ำทะเล ระยะทาง 58 กิโลเมตรเมื่อเฉลี่ยกันออกไปใช้เวลาเดิน 3 วันแล้ว จะไม่ทำให้ร่างกายเหนื่อยจนเกินไป

เส้นทางหมู่บ้านอวี่เปิง ภูเขาหิมะเหมยหลี่ มณฑลหยุนหนาน

เส้นทางเดินเขาหมู่บ้านอวี่เปิง เป็นอีกหนึ่งเส้นทางไฮกิ้งที่น่าสนใจมากในเขตมณฑลหยุนหนาน หมู่บ้านแห่งนี้ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่ อันเป็นเทือกเขาอันศักดิ์สิทธิ์ที่สุดตามความเชื่อของพุทธสาสนานิกายทิเบต โดยยอดเขาที่ชื่อว่า " ข่าหว่าเก๋อโป๋ " เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาหิมะเหมยหลี่ มีความสูงจากระดับน้ำทะเล 6,740 เมตร และเป็นภูเขาหิมะที่ยังไม่เคยมีมนุษย์ปีนขึ้นไปพิชิตยอดเขาจึงถึงปัจจุบัน เพื่อเป็นการให้ความเคารพต่อวัฒนธรรมและศาสนาของชาวทิเบต ทางการมณฑลหยุนหนานจึงประกาศห้ามปีนเขาลูกนี้

หมู่บ้านอวี่เปิงที่ว่านี้ เป็นหมู่บ้านขนาดเล็ก รักษาวิถีชีวิตดั้งเดิมของชนเผ่าจ้าง จนถึงขณะนี้ ยังไม่มีถนนสำหรับเดินทางไปยังหมู่บ้านแห่งนี้ ดังนั้น หนทางเดียวที่จะไปเยือนหมู่บ้านอวี่เปิงได้คือต้องเดินทางด้วยเท้า หรือไม่ก็ขี่ล่อ ด้วยระยะทาง 18 กิโลเมตร จึงทำให้เส้นทางไฮกิ้งไปยังหมู่บ้านอวี่เปิงค่อนข้างยากลำบาก ประกอบกับการตั้งอยู่ในที่ราบสูง อากาศเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เส้นทางบนภูเขามีความสูงชัน และหากมีหิมะตกก็จะยิ่งเพิ่มความอันตรายมากขึ้น อย่างไรก็ตาม แม้ว่าร่างกายจะเหน็ดเหนื่อยทรมานสักเพียงไร ทิวทัศน์อันสวยงามที่ได้ชมครั้นเมื่อไปถึงยังจุดหมายปลายทาง หรือแม้ระหว่างเดินทางก็ตาม เป็นสิ่งที่ยอมรับได้เลยว่า แม้เหนื่อยแต่ก็คุ้มค่ามากแน่นอนช่วงเวลาที่เหมาะสมแก่การท่องเที่ยวคือ ระหว่างช่วงฤดูหนาวถึงฤดูใบไม้ผลิ เดือนมกราคมถึงเดือนพฤษภาคม ถ้าเป็นช่วงฤดูร้อนถึงฤดูใบไม้ร่วง ก็อาจมีฝนตกบ่อยครั้ง ทำให้มีเมฆและหมอกหนา จนบดบังทัศนียภาพบนยอดเขาหิมะ(Tim/Zi)