1. 叫

คำว่า "叫"(jiào) ในบทนี้หมายถึงการสั่ง อนุญาตหรือบอกให้ใครทำกริยาหรือสิ่งใดเรื่องหนึ่ง อาจแปลความหมายเป็นภาษาไทยได้ว่า "เรียก/ให้" ความหมายของคำว่า "叫" ในบทนี้ไม่เหมือนกับความหมายในประโยค "我叫大川"(wǒ jiào dà chuān) ที่ได้เรียนมาก่อนหน้านี้ ซึ่งหมายถึง "มีชื่อว่า"

2. 胡曼他们

ในที่นี้ "胡曼他们"(hú màn tā men) หมายถึง ตัวหู มั่นเองและเพื่อนๆ ของหู มั่น

3. ……光了

"คำกริยา+光了"(guāng le) หมายถึง สิ่งๆ หนึ่งได้ถูกทำกริยาดังกล่าวจนหมดหรือไม่มีเหลือแล้ว เช่น "票卖光了" (piào mài guāng le, บัตรขายหมดแล้ว) ก็จะหมายถึง "票都卖完了" (piào dōu mài wán le, บัตรถูกขายหมดเกลี้ยงแล้ว)

4. 有意思

"有意思"(yǒu yì si) ในที่นี้หมายถึง "有趣" (yǒu qù, สนุก, น่าสนใจ) "意思"(yì si) ในความหมายนี้ไม่เหมือนกับคำว่า "意思" ในประโยค "什么意思" (shén me yì si, ความหมาย) และ "不好意思" (bù hǎo yì si, ขอโทษ, รู้สึกละอาย/ไม่สบายใจ) ที่ได้เรียนในบทก่อนๆ

5. 麻烦

คำว่า "麻烦"(má fan) ในประโยค "真麻烦"(zhēn má fan) เป็นคำคุณศัพท์ หมายถึง ยุ่งยากหรือน่ารำคาญ แต่คำว่า "麻烦" ในประโยค "麻烦您"(má fan nín) นั้นเป็นคำกริยา หมายถึง รบกวน