ราชวงศ์ชิงปกครองประเทศจีนนานถึง 267 ปี (ค.ศ.1644——1911) ชุดฉีเผาของแมนจูจึงส่งอิทธิพลจนกลายเป็นชุดที่ผู้หญิงทั่วไปก็นิยมใส่ โดยเฉพาะที่เซี่ยงไฮ้ซึ่งเป็นศูนย์รวมของพวกผู้ดีชั้นสูง ฉีเผาถูกดัดแปลงให้ทันสมัยเหมือนเป็นเสื้อแฟชั่น จากชุดหลวม ๆ ที่ผู้หญิงแมนจูสวมใส่เพื่อปกปิดรูปร่าง กลายมาเป็นชุดรัดรูปทรง แขนเสื้อที่เคยยาวถึงข้อมือ ก็กุดหายไปจนเป็นเสื้อไม่มีแขน หรือมีแขนเล็ก ๆ เพื่อให้ดูเซ็กซี่

ราชวงศ์ชิงถูกโค่นล้มไปในปีค.ศ.1911 แต่ชุดฉีเผาก็ยังอยู่ ปัจจุบัน ฉีเผาได้รับการพัฒนาทั้งรูปแบบลวดลายและความงาม จนถือว่าเป็นชุดแต่งกายของสตรีจีนประเภทที่มีสไตล์

"ฉีเผา" ฝรั่งรู้จักในชื่อที่แตกต่างออกไปว่า "ฉ่งซัม" (cheongsam) ซึ่งเป็นสำเนียงภาษากวางตุ้งของคำว่า "ฉางซัน" (Chang Shan) แปลว่า "ชุดยาว" ความหมายเดิมหมายถึงเสื้อคลุมยาว ๆ ของผู้ชาย เหมือนกับฉีเผาที่เป็นของผู้หญิง แต่ต่อมาความหมายเพี้ยนไปจน "ฉ่งซัม" กลายเป็นชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งของคำว่า "ฉีเผา" หรือ "กี่เพ้า" ของสตรีนั่นเอง

ท่านผู้ฟังครับ เมื่อชม "กี่เพ้า" ซึ่งเป็นชุดแต่งกายของสตรีจีนแล้ว ต่อไปเรามาชม "ชุดจงซัน" ซึ่งเป็นชุดแต่งกายของชายแบบจีนๆ ต่อนะครับ

ความเป็นมาของ "ชุดจงซัน" นั้น เกี่ยวพันกับดร.ซุนยัดเซ็น นักปฏิวัติอันยิ่งใหญ่ของจีน ดร.ซุนยัดเซ็นมีอีกชื่อหนึ่งว่า "ซุน จงซัน" (Sun Zhongshan) "ชุดจงซัน" ตั้งชื่อขึ้นตามชื่อของดร. ซุน จงซัน

ก่อนหน้าการปฏิวัติ "ซินไห้" (Xin Hai) หรือการปฏิวัติ

สาธารณรัฐโดยดร.ซุนยัดเซ็นในปีค.ศ.1911 ผู้ชายจีนต้องแต่งตัวตามแบบชาวแมนจูซึ่งเป็นชนชั้นปกครองอยู่ในขณะนั้น คือไว้หางเปีย สวมเสื้อคลุมทับกางเกง เวลานั่งต้องยกชายเสื้อด้านหลังขึ้น ให้แผ่นชายเสื้อด้านหน้าปิดทับกางเกงไว้

เมื่อราชวงศ์ชิงถูกโค่นล้ม ดร.ซุนยัดเซ็นไม่เพียงแต่นำ