|
 สวัสดีค่ะท่านผู้ฟังที่เคารพ พบกับรายการสัมผัสชีวิตจีนอีกครั้งนะคะ รายการวันนี้ขอเล่าเรื่องเกี๊ยวค่ะ คนจีนมีคำพังเพยว่า"เรื่องที่สบายที่สุดคือการนอน และอาหารที่อร่อยที่สุดคือเกี๊ยว" เกี๊ยวเป็นอาหารที่มีประวัติอันยาวนานและจีนเป็นชนชาติเดียวเท่านั้นที่มีเกี๊ยว ดังนั้นเกี๊ยวจึงกลายเป็นสัญญลักษณ์ของอาหารจีน ในช่วงวันตรุษจีน ชาวจีนไม่ว่าอยู่ในประเทศใดก็ตามจะรับประทานเกี๊ยว เจี่ยวเจอหรือเกี๊ยวมีความหมายว่ามีความสุขตลอดทั้งปี เพราะชาวจีนจะกินเกี๊ยวกันในคืนวันส่งท้ายปีเก่า เจอในคำว่าเจี่ยวเจอหมายถึงเจ่อเสอคือยามแรกของวันซึ่งก็คือเที่ยงคืนกับตี 1 ส่วนเจี่ยวมีเสียงคล้ายกับเจียว หมายถึงข้าม รวมแล้วมีความหมายว่าข้ามปีเก่าและเข้าสู่ปีใหม่อย่างมีความสุข รายการสัมผัสชีวิตจีนวันนี้จึงขอเล่าเรื่องที่มาของเกี๊ยวและวิธีทำ้เกี๊ยวด้วยค่ะ เชิญติดตามรับฟังรายการของเราค่ะ
เล่ากันว่า ชื่อเดิมของเกี๊ยวคือเจียวเอ่อ จังจุ้งจิ่ง ปรมาจารย์ด้านการแพทย์ที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์ตงฮั่นเป็นผู้คิดทำเกี๊ยวขึ้น ก่อนอื่นเรามารู้จักกับจังจุ้งจิ่งก่อนค่ะ จังจุ้งจิ่งเป็นคนเมืองหนานหยางมณฑลเหอหนาน เขาชอบอ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก และที่เขาสนใจมากคือหนังสือทางการแพทย์ เมื่อโตขึ้น เขาจึงเลือกเรียนวิชาแพทย์จนในที่สุดเขาได้กลายเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงของจีัน จังจุ้งจิ่งไม่เพียงแต่มีฝีมือยอดเยี่ยมในการรักษาโรคเท่านั้น แต่ยังเป็นคนมีเมตตาด้วย เขารักษาผู้ป่วยทุกคนอย่างดีไม่ว่าจะเป็นชนชั้นสูงหรือชนชั้นต่ำ คนร่ำรวยหรือยากจน และได้ช่วยชีวิตคนนับจำนวนไม่ถ้วน ในรัชสมัยหลิงตี้ของราชวงศ์ตงฮั่น จังจุ้งจิ่งเคยดำรงตำแหน่งเป็นผู้ว่าการเมืองฉางซา ซึ่งเขามักจะรักษาโรคและอาการป่วยของชาวบ้านในห้องพิจารณาความ ดังนั้นเพื่อช่วยชีวิตคนจำนวนมากขึ้น ต่อมาจังจุ้งจิ่งจึงลาออกจากตำแหน่ง และทุ่มเทความสามารถทั้งหมดของตนในกิจการทางการแพทย์
เล่ากันว่า ตอนที่จังจุ้งจิ่งกลับบ้านเกิดเป็นเดือนอ้ายซึ่งเป็นช่วงอากาศหนาวที่สุด ระหว่างทาง เขาได้พบชาวบ้านจำนวนมากยากจนและอดอยาก ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ และมีคนอีกมากมายหูเปื่อยเพราะอากาศหนาวจัด เมื่อจังจุ้งจิ่งกลับถึงบ้าน มีคนเข้ามารับการรักษาแผลหูเปื่อย เขาจึงตัดสินใจว่าจะรักษาแผลหูเปื่อยของคนยากจนทั้งหมดให้หายทั้งหมด เมื่อถึงวันตงเจ้อซึ่งเป็นวันที่พระอาทิตย์โคจรผ่านจุดต่ำสุดของเส้นศุนย์สูตร จังจุ้งจิ่งก็ตั้งหม้อใบใหญ่ที่ลานแห่งหนึ่งที่เมืองหนานหยาง และประกาศว่าจะรักษาแผลหูเปื่อยของชาวบ้านยากจนที่นั่น
1 2
|
