ยามเย็นสำหรับพวกเราชาวต่างชาติที่มาทำงานที่สถานีวิทยุซีอาร์ไอ เรามักสรวลเสเฮฮากับเพื่อนชาวต่างชาติด้วยกัน เหตุเพราะเพื่อนคนจีน ส่วนใหญ่พอเลิกงาน เขาจะรีบกลับบ้านไปทำหน้าที่พ่อบ้านแม่บ้านกัน ส่วนพวกเราส่วนใหญ่ไม่ได้มีครบอครัวมาด้วย ก็มักนัดสังสรรค์กินข้าวด้วยขกัน เป็นปารตี้เล็ก ๆ แต่ละคนหิ้วอาหารของชาติตนมา หรือถ้าไม่ก็ออกไปเลือกรับประทานอาหารตามร้าน ซึ่งที่ปักกิ่งมีให้เลือกเยอะจริง ๆ วันก่อนไปบ้านคุณวิลัยพรและคุณบุญเที่ยง ผู้เชี่ยวชาญลาวซึ่งพักอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ของซีอาร์ไอ สองหนุ่มใหญ่นี่ทำอาหารอร่อยมาก ๆ วันนั้นเขาแกงเปอะหน่อไม้ ใส่ใบย่านาง ชะอม แล้วยังมีมะเขือพวงด้วย อร่อยอย่าบอกใคร สงสัยใบย่านางกับชะอมได้มาจากไหน เขาก็เล่าให้ฟังว่าพอดีช่วงสงกรานต์สถานทูตลาวมีงานขึ้นปีใหม่ ของพวกนี้เอามาจากลาว พอมีเหลือบ้างพรรคพวกก็เลยเจียดมาให้ ส่วนมะเขือพวกน่ะคุณพัลลภบอกว่าเอามะเขือพวงที่ดิฉันซื้อมาฝากเขาจากสิบสองปันนาไปให้ พอรู้ว่าทางโน้นมีใบย่านางกับชะอมเลยเอามะเขือพวงไปผสมเป็นแกงเปอะหน่อไม้ ตอนแรกไม่รู้ว่าเขาใส่เนื้อทอดเข้าไปด้วย ตักมาชิมถ้วยเล็ก ๆ แล้วต่างคนก็โอ้โห ทำไมอร่อยแซ่บสะใจอย่างนี้ กำลังจะตักชามที่สอง คุณฯพัลลภบอกว่า พี่ผมลิมบอกเขาใส่เนื้อด้วย เลยต้องจอดแค่นั้นเพราะไม่กินเนื้อ แต่ยอมรับว่าอร่อยจริง ๆ

หน่อไม้

สำหรับคนอยู่ปักกิ่งอยากกินมะเขือพวง ย่านาง หรือ แม้แต่ชะอม ที่คนจีนเรียกว่าผักเหม็นหรือกูใช่ ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าดั้นด้นไปตลาดซานหยวนหลี่ เท่าที่เห็นจะมีแค่มะเขือพวง แต่แม่เจ้าประคุณเอ้ย เคยถามจะเอามาใส่น้ำพริกกะปิแค่สิบกว่าลูกมั้ง ปาไป 22 หยวนร้อยกว่าบาท ต้องรีบวางแพงจัดกินไม่ไหว ส่วนย่านางกับชะอมไม่ต้องถามหา จนดิฉันไปสิบสองปันนา เจอเขาขายริมทางขอให้เขาจอดรถซื้อ ทำเป็นถุง ๆละประมาณขีดกว่า ๆ ราคาหยวนครึ่ง หรือประมาณ 7 บาท ซื้อมาซะ 4 ถุง ทั้งกินเองและแจกจ่ายเพลิน แต่ชะอมยังไม่กล้าซื้อแพงจัดอ่ะ กำเล็กนิดเดียวถามเขาบอกว่ากำละหกหยวนห้าเหมา รีบวางเบา ๆ คิดเป็นเงินไทยตั้งสามสิบกว่าบาท กะกลับไปกินที่ไทย แต่ที่ไหนได้มากที่ปักกิ่งก็ได้กินก่อน

ใบย่านาง

ผู้เชี่ยวชาญลาวทั้งคู่เป็นผู้ชายแต่มีฝีมือทำกับข้าวมาก คนหนึ่งเป็นเลิศเรื่องลาบเป็ด ตุ๋นไก่ดำ อีกคนเลิศเรื่องส้มตำ ดองผัก แกเปอะ และอื่น ๆ อีกเยอะ พอสองคนนี้ชวนไปทานอาหารที่บ้าน พวกเราจึงไม่ปฏิเสธและมักจะทำอาหารไปแจมด้วย นี่กำลังให้เขาสอนทำดองผัก ส่วนคุณพัลลภจะเรียนลาบเป็ด

อีกสามวันถัดมามีปาร์ตี้อาหารอาเซี่ยน พวกเราที่มาจากชาติอาเซี่ยนพากันทำอาหารประจำชาติของตัวไป แน่นอนอาหารไทยเราเลือกต้มยำกับส้มตำ คุณพัลลภกับคุณสุชารัคน์ไปตำสาธิตให้ดูครกแรก ครกต่อมาเป็นหน้าที่ของเพื่อมาเลย์ซึ่งบ่นว่าอยากให้สอนตำส้มตำมานานแล้ว ก่อนทานก็เป็นหน้าที่ของผู้นำอาหารมาต้องแนะนำว่าเป็นอะไร มีส่วนประกอบอะไรบ้าง แต่ของไทยเรานี่ง่ายบอกตุ้มยำกุ้งทุกคนรู้จัก ขณะที่ส้มตำก็สาธิตให้เห็นกันจะจะ

เราคุยกันสนุก ๆ ว่า เราต่างเป็นทูตวัฒนธรรมของประเทศ ใช้อาหารเป็นสื่อให้เรารู้จัก คุ้นเคย และมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากขึ้น อาหารช่างมีคุณอนันต์กับเราจริงๆ ชอบอ่ะ