วานนี้(อาทิตย์ที่ 23 มีนาคม 2014) ดิฉันกับมวลมิตรคนไทยในปักกิ่งพากันไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งสมาชิวุฒิสภา (ส.ว.) นอกราชอาณาจักรซึ่งจัดขึ้นที่สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงปักกิ่ง เราไปถึงคูหาเลือกตั้งแต่เช้า เจ้าหน้าที่ประจำหน่วยเลือกตั้งซึ่งก็คือเจ้าหน้าที่สถานทูตไทยประจำกรุงปักกิ่ง ทุกท่านน่ารักทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสอำนวยความสะดวกให้บรรดาผู้ไปใช้สิทธิ์อย่างเต็มที่ แถมก่อนจากกันยังย้ำว่า อีกสองเดือนเราน่าจะต้องมาใช้สิทธิ์เลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร(ส.ส.)นอกราชอาณาจักรกันอีก เพราะศาลตัดสินให้การเลือกตั้งทั่วไปเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์เป็นโมฆะ ทุกคนในกลุ่มขานรับเสียงใส เราจะรอประกาศจากสถานทูต เรารักประชาธิปไตย

ออกจากสถานทูต อาจารย์ประนอมจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ซึ่งได้ทุนมาเรียนปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศปักกิ่งชวนไปทานบะหมี่ที่หวังฝูจิ่ง พวกเราตกลง เรารู้มาว่าสมัยอาจารย์มาเรียนปริญญาโทที่นี่ ยามว่างพอมีเวลาอาจารย์จะซอกแซกไปตามสถานที่ต่าง ๆ จะรู้จักแหล่งกิน แหล่งช้อปดี ๆ ที่สำคัญอาจารย์เป็นคนละเอียดและต่อของเก่งมาก ชนิดที่เพื่อนคนจีนยังทึ่ง พออาจารย์ออกปากชวนไปกินบะหมี่ที่หวังฝูจิ่งเราจึงรีบตกลงเพราะมีจุดประสงค์ที่มากกว่าการกินแฝงไว้ด้วย

ที่ศูนย์อาหารหวังฝูจิ่ง(Food Republic Wangfujing) เจ้าบะหมี่เส้นเล็กนุ่มชามโตแสนอร่อยจากร้านฮ่องกงเพียงชามเดียวมันทำให้แต่ละคนพุงกาง วางตะเกียบได้ไม่ถึงห้านาที สุภาพสตรีพี่ใหญ่ในกลุ่มที่มักเรียกตัวเองว่า ส.ว.(สูงวัย) เปรยว่าแหม..อิ่มอร่อย แต่ง่วง ดิฉันเสนอให้ไล่ความง่วงด้วยการเดินดูสินค้า(วัตถุประสงค์แฝงเริ่มผุดหลังหยุดความหิวได้แล้ว) พี่ใหญ่แม้จะเปรยว่า คิดว่าวันนี้มาเลือกตั้งอย่างเดียว เดี๋ยวก็กลับ เลยไม่พกเงินมามาก เพราะว่าเมื่อวานออกไปข้างนอก เผลอพกเงินที่เบิกมาใหม่ไปด้วยทั้งซอง ไปเข้าห้องน้ำในร้านอาหาร แล้วดันลืมไว้ ดีว่านึกได้รีบวิ่งกลับไป ใจหายใจคว่ำ โชคดี พนักงานที่ดูแลห้องน้ำเขาเก็บไว้ให้ วันนี้เลยเอาเก็บไว้ที่บ้าน สบายใจกว่า เมื่อ ส.ว.ประจำกลุ่มท่านออกปากเช่นนี้ เรารีบประสานเสียง ไม่เป็นไรพวกเราพกมา

เชื่อว่าคนไทยส่วนใหญ่ที่มาเที่ยวปักกิ่งจะเคยมาเดินหวังฝูจิ่งศูนย์การค้าขนาดใหญ่ที่มีหลากห้างหลายร้านเป็นทั้งย่านธุรกิจ การค้า และโรงแรมที่พัก แบรนด์ทั่วโลกแบนด์จีนต่างมาเปิดร้านให้นักช้อปจากจีนและทั่วโลกได้ระบายเงินกันที่นี่ ตอนที่เดินห้าง ไม่มีอะไรเตะตา เพราะสินค้าแบรนด์เนมจากทั่วโลกดูที่ไหนไหนก็ไม่ต่างกัน แถมราคาไม่ต้องพูดถึง เรื่องจะมาดึงเงินจากกระเป๋าพวกเราหรือ ยากมาก ขอบอก ก็โถแต่ละชิ้นราคาแพงลิบ มนุษย์เงินเดือนอย่างเราได้แค่ดูเป็นอาหารตาก็ถือว่าสุขแล้ว เดินดูแบรนด์นอกกันจนเบื่อ ก็มาทอดน่องในร้านผ้าไหมจีนแต่ละพับแต่ละผืนลวดลายสวยสดงดงามสนนราคาตั้งแต่เมตรละไม่ถึงพันจนถึงเมตรละหลายพันบาท มีทั้งผ้าผืน และเสื้อผ้าสำเร็จรูป เดินดูกันเพลินจนจะออกจากร้าน พลันสายตาก็ไปเสน่หาเข้ากับเสื้อที่ทางร้านตัดไว้ขาย เอาล่ะซิต่อมอยากได้ทำงาน คนขายที่เชี่ยวชาญมองปั๊ปก็รู้ว่าน่าจะเป็นไซส์ไหน จัดการไปหยิบมาให้ลอง ให้ยืนลองกันตรงนั้น กองเชียร์ที่ไปด้วยกัน บอกเข้าท่า พร้อมช่วยตรวจตราความเรียบร้อยก่อนต่อรอง แหม พอออกปากต่อราคา คนขายบอกหน้าตาเฉยว่าที่นี่ไม่เคยลดราคา มีแต่เพิ่มราคา เอาล่ะซิ พี่ใหญ่บอกว่าราคาที่เขาเสนอขายก็สมเหตุสมผลเมื่อเทียบกับคุณภาพของงาน ในที่สุดต่อมอยากได้ก็ได้รับการตอบสนอง

ออกจากร้านผ้าไหมเตร็ดเตร่ไปผ่านร้านขายสินค้าจีนแห่งหนึ่งซึ่งหนักไปทางพวกอัญมณีเครื่องประดับจากสารพัดวัตถุดิบ เตะตาเข้ากับหนุ่มคนหนึ่งซึ่งแต่งชุดจีนถือซันจาเสียบไม้เครือบน้ำตาล(ของปลอม)ตัวเขาทาหน้าทามือเป็นสีดำ เข้าไปขอถ่ายภาพ เขาบอกว่ายินดีให้ถ่าย หากเราอุดหนุนสินค้าในร้านนี้เพียงชิ้นเดียวเขาก็จะยินดีให้ถ่ายภาพ คณะเรารีบพุ่งเข้าไปในร้านเพียงพวกกำไลวงละ 20 หยวนก็ทำให้เราเพลิดเพลิน ผู้สันทัดกรณีเรื่องอัญมณีในกลุ่มเราช่วยกันเลือก เลือก และเลือก ได้กันมาคนละอย่างสองอย่าง แล้วเข้าไปจ่ายตังค์ข้างใน ตรงนี้แหละที่เราเดินเข้าไปจ่ายตังค์ข้างในนี่แหละระหว่างทางมีแต่ของสวยงามวางขาย เขาช่างมีกลยุทธ์การขาย เมื่อจ่ายเงินแล้ว ทุกสิบหยวนเขาจะให้แสตมป์เรามาขูด ในนั้นโชคดีก็จะมีส่วนลดให้ด้วย ดิฉันน่ะขูดไป 5 ใบ พบแต่คำว่าขอบคุณ แต่หนึ่งในกลุ่มของเราได้ส่วนลด แหม..ของราคาที่ติดไว้ เกือบ 5,000 หยวน ลดเหลือ 300 กว่าหยวน น่าสนใจ แต่ก็ยังไม่กล้าตัดสินใจจนกระทั่งผู้รู้ในกลุ่มมายืนส่องให้อย่างละเอียด แล้วบอกว่าเมื่อเทียบกับราคานี้ถือว่าไม่แพง เป็นอันว่าได้จี้ทั้งที่ไม่ตั้งใจมา 1 ชิ้น ก่อนออกจากร้านก็ขอถ่ายภาพคนขายซันจาหน้าดำที่เป็นตัวเรียกให้เราเข้าร้าน แหมม ช่างทำให้พวกเราเสียตังค์นะนี่ เป็นวิธีส่งเสริมการขายที่ถ้าเผื่อเปิดร้านจะเอาไปใช้บ้าง...แต่ว่าจะแต่งกายเป็นอะไรดี ต้องคิดกันอีกที

มาถึงร้านรองเท้าผ้าสไตล์จีน โอ้โห คนแน่นร้าน คงเป็นเพราะอากาศอุ่นขึ้นมาก ผู้คนจึงต้องหารองเท้าผ้าที่ไม่อุดอู้ใส่สบายมาไว้ใช้ในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน กลยุทธ์การขายซื้อ 2 คู่ลด 50 เปอร์เซ็นต์ ดิฉันขอเป็นคนดูเพราะมีแต่รองเท้าสำหรับสาวเท้าเรียว หนึ่งในคณะลองแล้วกองเชียร์บอกว่าสวยทุกคู่ แต่เราไม่ต้องการสองคู่ ต้องการแค่คู่เดียวลด 50 เปอร์เซ็นต์ได้ไหม แรก ๆ เธอก็บอกว่าไม่ได้ แต่พวกเราทำท่าจะไม่ซื้อ เธอบอกงั้นโอเค คู่เดียวก็ได้

ออกมาจากร้านด้วยความหรรษา ดิฉันคนหนึ่งละที่บอกว่าถ้ามาคนเดียวคงไม่ซื้อ แต่เพราะมากันหลายคนมีคนช่วยดู ช่วยวิจารณ์ ช่วยต่อ เราก็เลยซื้อ พี่ใหญ่ไม่วายจะกระเซ้า ไหนว่ามาเลือกตั้ง ไม่ต้องใช้ตังค์ไง พวกเราได้แต่หัวเราะ พร้อมทิ้งท้ายก่อนจากว่า อีกประมาณสองเดือนข้างหน้าจะมี เลือกตั้ง ส.ส. ขอให้เตรียมพร้อมสำหรับการช้อปรอบต่อไปด้วยนะคะ ไปเลือกตั้ง แล้วก็ไปเสียตังค์กันเถอะเรา.