ฤดูใบไม้ผลิในทุกปี การไปชมสวนชมดอกไม้ได้รับความนิยมมากขึ้น อย่างเช่นที่กรุงปักกิ่ง พอฤดูใบไม้ผลิมาถึง ดอกไม้นานาพันธุ์ที่ชะงักการเติบโตในช่วงหน้าหนาวที่ยาวนานหลายเดือนทีเดียวก็บานสะพรั่ง ไม่ว่าดอกยวี่หลัน ดอกไห่ถั่ง ดอกโบตั๋น ดอกกุ้ยฮวา ดอกท้อ ดอกเหมย ดอกเชอร์รี และดอกสาลี่ ล้วนส่งกลิ่มหอมเตะจมูกผู้คน ประกอบเป็นภาพที่สวยสดงดงาม
ช่วงต้นเดือนถึงกลางเดือนเมษายนทุกปี ราชาดอกไม้ในกรุงปักกิ่งน่าจะเป็นดอกยวี่หลัน ซึ่งชาวปักกิ่งยังเรียกในอีกชื่อหนึ่งว่า วั่งชุนซู่ แปลว่า ต้นไม้ที่มองเห็นในฤดูใบไม้ผลิ เพราะพอดอกยวี่หลันบาน ฤดูใบไม้ผลิก็มาถึงแล้ว การจิบน้ำชา ฟังดนตรีและชมดอกยวี่หลันเห็นจะเป็นความสุขของชาวปักกิ่งทุกรุ่นทุกวัย ที่กรุงปักกิ่ง มีสถานที่ชมดอกยวี่หลันมากมายหลายแห่ง แต่ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือ 5 แห่งดังต่อไปนี้ 1.บริเวณซินหวาเหมิน ซึ่งเป็นประตูใหญ่ทางเข้าที่ทำงานของผู้นำจีน และอยู่ทางตะวันตกของพลับพลาเทียนอันเหมิน 2.วัดต้าเจวี๋ยที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน 3.วัดถันเจ้อที่เป็นวัดเก่าแก่ 4. พระราชวังฤดูร้อนอี๋เหอหยวน และ5.สวนปฏิมากรรมนานาชาติกรุงปักกิ่งที่มีต้นยวี่หลันมากถึง 5,000 ต้น ซึ่งอยู่ใกล้ที่ทำการของซีอาร์ไอนี่เอง
แต่ถ้าพูดถึงความโดดเด่นและความสวยงาม ต้องเอ่ยถึงดอกยวี่หลันในวัดถันเจ้อ ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่ที่ห่างจากใจกลางเมืองปักกิ่งไปทางทิศตะวันตกประมาณ 30 กิโลเมตร สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ.307 มีประวัติกว่า 1,700 ปี เป็นวัดพุทธศาสนาแห่งแรกของกรุงปักกิ่ง หลังจากที่พุทธศาสนาเผยแผ่เข้าสู่เขตพื้นที่ปักกิ่งแล้ว ปักกิ่งจึงมีคำพังเพยประโยคหนึ่งกล่าวไว้ว่า มีวัดถันเจ้อก่อน แล้วจึงมีเมืองปักกิ่งตามมา
โดยรอบของวัดถันเจ้อมีภูเขาสูงใหญ่ 9 ลูก เหมือนมีมังกรตัวยักษ์ 9 ตัวคุ้มครองอยู่ ภูเขาสูงใหญ่เหล่านี้ตั้งตระหง่านกันกระแสหนาวจากทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ทำให้บริเวณนี้มีอากาศอบอุ่น และรักษาความชื้นอยู่ในระดับพอเหมาะพอควร จึงเป็นผลดีต่อการเติบโตของเหล่าต้นไม้ที่นั่น
วัดถันเจ้อเริ่มสร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ.307 เดิมชื่อวัดเจียฝู จักรพรรดิคังซีของราชวงศ์เช็งพระราชทานชื่อว่า วัดฉวูหยุน แต่เนื่องจากข้างหลังวัดมีสระน้ำ ภาษาจีนเรียกว่า "ถัน" บนภูเขามีต้นเจ้อ ดังนั้น ชาวท้องถิ่นจึงเรียกว่า วัดถันเจ้อ
ตั้งแต่วัดถันเจ้อสร้างขึ้นแล้ว จักรพรรดิหลายองค์เคยเสด็จพระราชดำเนินเยือนวัดแห่งนี้ จักรพรรดิบางองค์หลังจากขึ้นครองราชสมบัติแล้ว สิ่งแรกที่ทำคือเสด็จพระราชดำเนินไปไหว้พระที่วัดถันเจ้อ เนื่องจากจักรพรรดิหลายราชวงศ์ต่างให้ความสำคัญต่อวัดถันเจ้อ จึงทำให้วัดแห่งนี้มีขนาดใหญ่ขึ้นและมีฐานะสูงขึ้นในวงการศาสนาของจีน กลายเป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่งของปักกิ่งในสมัยนั้น
วัดถันเจ้อที่มีพื้นที่ 2.5 เฮกตาร์นี้ มีสิ่งปลูกสร้างโบราณไว้มากมาย ตำหนักและวิหารต่าง ๆ ตั้งเรียงรายสูงต่ำลดหลั่นกัน รูปแบบสถาปัตยกรรมคล้ายๆ ภาพย่อของพระราชวังโบราณ หรือกู้กง
