ไปวัดถันเจ้อ สิ่งที่พลาดชมไม่ได้คือ หม้อทองแดงหุงข้าวในวัด กล่าวได้ว่า เป็นสิ่งคู่บ้านคู่เมืองของวัดแห่งนี้ หม้อใหญ่ใบนี้มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 4 เมตร และลึก 2 เมตร หุงข้าวต้มหม้อหนึ่งต้องใช้เวลานานกว่า 10 ชั่วโมง เวลาล้างหม้อ พระต้องใช้บันไดไม้ทั้งขึ้นและลงไปในหม้อ ส่วนที่เตาของหม้อใบนี้ ยังได้จารึกตัวหนังสือจีนว่า "วัดถันเจ้อ" ไว้ อาจสงสัยว่า ทำไมต้องจารึกตัวหนังสือสามตัวอยู่บนเตาด้วยเล่า
เล่ากันว่า เจ้าอาวาสวัดถันเจ้อกลัวว่า วัดนี้จะเกิดอัคคีภัยง่าย เพราะมีสิ่งก่อสร้างไม้เป็นส่วนใหญ่ วันหนึ่ง เจ้าอาวาสฝันไปว่า ถ้านำวัดถันเจ้อไว้บนกองไฟ ก็จะไม่เกิดไฟไหม้อีก พอตื่นขึ้นมา เจ้าอาวาสคิดอยู่นาน จึงคิดได้ว่า ถ้าจารึกตัวอักษร วัดถันเจ้อ ไว้บนเตา ก็เท่ากับว่า ให้วัดถันเจ้ออยู่บนกองไฟ ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็จะไม่เกิดอัคคีภัยในวัดอีก จึงทำตามที่คิดไว้
สิ่งของล้ำค่าของวัดถันเจ้อนอกจากหม้อทองแดงยักษ์ใหญ่ใบนี้แล้ว ยังมีอีกสิ่งหนึ่งคือ ปลาหิน ปลาหินเป็นสีเขียวเข้มตัวนี้มีความยาว 1.7 เมตร หนัก 150 กิโลกรัม ชาวบ้านในท้องถิ่นเห็นว่า ปลาหินตัวนี้ขจัดโรคภัยไข้เจ็บได้ เทพชาวท้องถิ่นเล่าว่า ปลาหินตัวนี้เป็นสิ่งล้ำค่าในวังมังกรของทะเลใต้ เจ้ามังกรเคยนำไปถวายเทพเจ้าบนสวรรค์ เพื้อช่วยรักษาโรคภัยไข้เจ็บให้มนุษย์ เทพเจ้าบนสวรรค์ทรงมอบให้วัดถันเจ้อ ชาวบ้านในท้องถิ่นเชื่อว่า ปลาหินตัวนี้วิเศษมาก เมื่อปวดศีรษะ ก็ไปจับหัวปลา เมื่อปวดท้อง ก็ไปจับท้องปลา โรคก็จะหายไป
อันที่จริง ปลาหินตัวนี้แกะสลักจากหินอุกกาบาตที่ตกจากฟ้าลงมาในวัด เนื่องจากมีสารโลหะผสมอยู่ เวลาไปตีปลาหินตัวนี้ จะมีเสียงต่างกันตามตำแหน่งที่ตี นานเข้า ในสายตาของคนท้องถิ่น ปลาหินตัวนี้ก็กลายเป็นปลาวิเศษที่มีปาฎิหาริย์และสามารถทำได้ทุกอย่าง
ต้นไม้โบราณก็เป็นสิ่งดึงดูดใจนักท่องเที่ยวอีกสิ่งหนึ่งภายในวัดถันเจ้อ ต้นไม้สูงใหญ่สีเขียวชะอุ่ม ทำให้อากาศสดชื่นเย็นสบาย ภายในวัดมีต้นแปะก้วยอายุพันปีต้นหนึ่งที่ได้ชื่อว่า "ต้นจักรพรรดิ " ต้นแปะก้วยต้นนี้มีความสูงกว่า 40 เมตร ลำต้นใหญ่ขนาด 7-8 คนโอบ ยามฤดูร้อน ต้นไม้ใหญ่ต้นนี้ให้ร่มเงาถึง 600 ตารางเมตร เมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึง ใบไม้เปลี่ยนเป็นสีทอง ดูเหมือนฝูงผีเสื้อสีเหลืองฝูงใหญ่หลายฝูงโบยบินไปมา เป็นภาพที่สง่างามมาก เล่ากันว่า ยามใดมีจักรพรรดิองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ก็มีกิ่งใหม่งอกขึ้นมาในยามนั้น หากมีจักรพรรดิสวรรคต ต้นไม้ต้นนี้ก็มีกิ่งหัก ดังนั้น คนทั่วไปจึงเรียกว่า " ต้นจักรพรรดิ "
