ลองนึกดูมีที่ไหนบ้างที่ไปแล้วเราอยากอยู่นาน ๆ ไม่รำคาญ ไม่หงุดหงิด ใช้ชีวิตแบบช้า ๆ ใช้เวลาละเมียดกับสิ่งนั้น ๆ แม้เป็นวันก็ไม่เสียดาย

พิพิธภัณฑ์เป็นอีกที่ที่เข้าข่าย ไปเมื่อไหร่มักเพลินจนถูกต้อนออกมาเพราะได้เวลาปิดทำการ อาทิตย์ที่ผ่านมา คุณหลิน ชิงเลี่ยงชวนดิฉันและคุณสมภพ จันทร์ฟัก บรรณาธิการข่าวกีฬา สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทยซึ่งมาประจำอยู่ที่สถานีวิทยุซีอาร์ไอ ณ กรุงปักกิ่งเป็นเวลา 1 เดือน ตามบันทึกความตกลงร่วมมือระหว่างสถานีวิทยุซีอาร์ไอกับกรมประชาสัมพันธ์ ไปพิพิธภัฑ์โสว่ตูปักกิ่งหรือพิพิธภัณฑ์เมืองหลวงปักกิ่งนั่นเอง พิพิธภัณฑ์แห่งนี้นอกจากจะมีสิ่งของที่จัดแสดงเป็นประจำเหมือนพิพิธภัณฑ์โดยทั่วไปแล้ว ยังมีการจัดแสดงชั่วคราว เช่น นิทรรศการเส้นทางสายไหม นิทรรศการภาพเขียนทังกา เป็นต้น

เรานั่งรถไฟใต้ดินสาย 1 จากสถานีปาเป่าซาน(BABAOSHAN)ไปลงที่สถานีมู่ซีตี้ (MUCIDI) แล้วออกทางทางออก C ออกจากสถานีแล้วเลี้ยวซ้ายไปประมาณ 200 เมตร ก็ถึงอาคารพิพิธภัณฑ์ซึ่งใหญ่โตมาก ๆ สถาปัตยกรรมภายนอกเน้นรูปทรงสี่เหลี่ยมและทรงกลมเป็นสำคัญ ในนั้นนอกจากมีห้องจัดแสดงสิ่งของต่าง ๆ แล้วทุกชั้นยังมีร้านจำหน่ายของที่ระลึกขนาดย่อมเอาใจขาช้อปอยู่ตรงประตูเข้าออก มีร้านจำหน่ายหนังสือและของที่ระลึกซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าอยู่ที่ด้านหลังของชั้น 1 ด้วย ส่วนน้ำดื่มมีทั้งที่ให้บริการฟรีและที่จำหน่าย