เมืองจีน เมืองไทย ประเทศไหน ๆ ในโลก ที่ไหนๆที่เน็ตไปถึง สมาร์ทโฟนอยู่ในมือล้วนเป็นเหยื่อของสังคมก้มหน้ากันโดยถ้วนทั่ว สังคมนี้ไม่สนสิ่งใกล้ต้ว รู้เรื่องไกลตัวมากกว่าเรื่องใกล้ตัว จะเข้าทำนองเรื่องชาวบ้านรู้ไปหมดแต่ไม่รู้จักตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ ใจจริงไม่ได้แอนตี้เทคโนโลยี แต่เป็นห่วงพฤติกรรมผู้ใช้เทคโนโลยีจะสำเนียกเรื่องไกลตัวจนลืมเรื่องความปลอดภัยของตัวเอง ภัยใกล้ตัวที่อยู่ซึ่งหน้า

เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เดินทางไปทำงานด้วยรถไฟใต้ดินแน่นอนในช่วงชั่วโมงเร่งด่วน คนก็เบียดเสียดยัดเยียดกันเป็นปกติ พอขึ้นรถได้ปั๊บก็จะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข้อมูลข่าวสาร เช็กอีเมล์ บางทีก็แชตกับเพื่อน ทำอย่างนี้มาหลายปีไม่มีอะไร มาเมื่อวันศุกร์ที่แล้วเจอดีช่วงที่อยู่ในรถขณะที่ก้มหน้าเพลินอยู่กับหน้าจอนั้น รู้สึกได้ว่ามีคนจงใจเบียดเข้ามา 2 ครั้ง แต่ก็ไม่คิดอะไร ได้แต่ปลายสายตาขึ้นไปดูแล้วกลับมาเพลินกับหน้าจอต่อ พอไปถึงที่ทำงานจะทานข้าวเช้าจึงรู้ว่ากระเป๋าสตางค์ที่มีเงินสดและบัตรต่าง ๆ อยู่ด้วยนั้นมันอันตรทาน มันหายไปไหน เธอเล่าว่านึกย้อนเหตุการณ์ตอนออกจากบ้านก็เอามานี่นา ในที่สุดก็ถึงบางอ้อคงเป็นเหยื่อมิจฉาชีพบนรถไฟใต้ดินตอนที่มีคนเบียดเข้ามานั่นแน่ ตอนนั้นถ้าไม่มัวก้มหน้าจดจ่ออยู่แต่หน้าจอ ก็คงพอไหวทัน ไม่เป็นเหยื่อภัยซึ่งหน้าอย่างนี้ ชาวก้มหน้าทั้งหลายโปรดหนีบกระเป๋าสตางค์ของท่านไว้ให้ดี อย่าเปิดช่องให้โจร ถ้าเป็นไปได้ช่วงที่อยู่ตามป้ายรถเมล์ อยู่ตามริมถนนหนทาง อยู่ในรถ อยู่ในย่านที่มีผู้คนพุกพ่าน พยายามอย่าเพลินอยู่กับหน้าจอ เงยหน้ามาดูสถานการณ์รอบข้างบ้าง เกิดอะไรจะได้ไหวทัน ไม่งั้นภัยมาประชิดตัวแล้วยังไม่รู้ ก็ต้องอยู่แบบเป็นเหยื่อตลอดไป

สังคมก้มหน้าทำให้เราลืมสร้างความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง ก็มีอย่างรึ อุตส่าห์นัดหมายอยากเจอกันอยากกินข้าวกันจะได้คุยกันให้เต็มที่ ที่ไหนได้ พอเจอกันจริง ๆ หลังทักทายกันได้สามคำมั้ง ทุกคนก็คว้าอาวุธประจำกายขึ้นมาแล้วก็ก้มหน้าก้มตาจิ้ม แชต แชร์ รูดหน้าจอ ครั้งแล้วครั้งเล่า โต๊ะกินข้าวแทนที่จะแซ่ดไปด้วยเสียงคุยเสียงหัวเราะ กลับเงียบกริม มีแต่เสียงเตือนว่ามีข้อความใหม่เข้ามา ครั้นอาหารมาวาง ก็ต้องถ่างตา หิ้วท้องรอก่อน เพราะมีประเพณีใหม่จะต้องถ่ายรูปแล้วแชร์ให้หนำก่อน แล้วค่อยหม่ำ อาหารจะเย็นชืดไม่ว่า ขอข้าแชร์ก่อน

สังคมก้มหน้าทำให้คนเป็นคนขี้อวด จะกินอะไรก็ต้องบอกชาวบ้าน อวดชาวบ้าน ซื้ออะไรก็ต้องโชว์ต้องอวด วันนี้จะไปไหนบ้าง ทำอะไร พบกับใครมาบ้างเป็นต้องขึ้นโชว์ อยู่บ้านคนเดียวก็ต้องโชว์ โชว์จนบางทีนึกแปลกใจว่าไม่กลัวเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเลยหรือไง ถึงให้ข้อมูลส่วนตัวให้เบาะแสกับใคร ๆ ซะละเอียดยิบขนาดนี้

สมาชิกสมาคมก้มหน้าที่รักทั้งหลาย แชตเพลิน แชร์เพลิน กดเพลินยังไงก็อย่าลืมดูแลความปลอดภัยของตัวเองด้วยนะ เป็นห่วงจ้ะ.