เมื่อเร็วๆนี้ ข่าวจากเว็บไซต์ข่าวหนึ่งได้รับความสนใจจากแฟนเน็ตอย่างกว้างขวาง โดยระบุว่า มีนักศึกษาคนหนึ่ง ได้ใบรับรองและเกียรติบัตรต่างๆรวม 65 ใบในช่วง 4 ปีที่เรียนมหาวิทยาลัย และมีประสบการณ์ในการทำงานหลายอย่าง แต่ก็หางานที่ถูกใจไม่ได้ ทำให้เกิดกระแสวิพากวิจารณ์กันอย่างคึกคัก
หนุ่มคนนี้ชื่อซุน เมิ่งเทา เป็นนักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบจากสถาบันอุตสาหกรรมอันหยาง มณฑลเหอหนาน ก่อนยื่นประวัติโดยย่อเพื่อหางาน เขานับใบรับรองและเกียรติบัตรชนิดต่างๆที่ได้ในช่วง 4 ปีที่ผ่านมาพบว่า ทั้งหมดมี 65 ใบ รวมถึงใบรับรองการประกอบอาชีพระดับชาติ 6 ใบ เกียรติบัตรระดับชาติ 5 ใบ เกียรติบัตรระดับมณฑล 15 ใบ เกียรติบัตรระดับเมือง 8 ใบ เกียรติบัตรระดับสถาบัน 27 ใบ และเอกสารรับทุนการศึกษา 4 ใบ หากวางเป็นตั้งแล้วสูงถึง 1.3 เมตร ผลงานเหล่านี้ทำหี้ซุน เมิ่งเทารู้สึกภูมิใจอย่างยิ่ง
สิ่งที่น่าสังเกตคือ ซุน เมิ่งเทาไม่เพียงแต่เป็นคนที่สอบได้คะแนนสูงเท่านั้น หากยังมีความกระตืนรือร้นในการจัดกิจกรรมต่างๆ เมื่อเข้าเรียนปีแรก เขาก็ตั้งชมรมอาสาสมัครเยาวชนในสถาบัน โดยรวบรวมเงินบริจาคเพื่อช่วยเหลือนักศึกษายากจน ช่วงแรกชมรมของเขามีสมาชิกแค่ 6 คน แต่ไม่ถึงครึ่งปี สมาชิกก็เพิ่มกว่า 200 คน
นอกจากนี้ เขายังเป็นผู้ริเริ่มจัดตั้งเว็บไซต์การกุศลแห่งแรกของสถาบันอุตสาหกรรมอันหยาง เพื่อเผยแพร่แนวคิดการกุศลผ่านอินเตอร์เน็ต ในสายตาของเพื่อนๆ ซุน เมิ่งเทาเป็นคนใจดีและสดใสร่าเริง ขอแต่ให้มีคนขอความช่วยเหลือ เขาไม่เคยปฏิเสธ ด้วยเหตุนี้ ซุน เมิ่งเทาจึงเป็นคนยุ่งมากตลอด นอกจากเข้าเรียนแล้ว ยังต้องยุ่งกับกิจกรรมต่างๆในสถาบัน สุดสัปดาห์ยังไปทำงานพิเศษข้างนอก จึงไม่เหลือเวลาว่าง
ปีที่สาม ซุน เมิ่งเทาเป็นประธานคณะกรรมการสันติบาตเยาวชนคอมมิวนิสต์ของสถาบัน ต่อจากนั้นไม่นาน เขายังได้เป็นหัวหน้าหน่วยบริการอาสาสมัครเยาวชนของสถาบัน ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา เขาจัดและร่วมกิจกรรมอาสาสมัครกว่า 100 ครั้ง ได้รับเงินบริจาคกว่า 4 แสนหยวนเพื่อใช้ในการช่วยเหลือนักศึกษาผู้ยากจน
นอกจากนี้ ซุน เมิ่งเทายังได้มีโอกาสเป็นผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการของบริษัทแห่งหนึ่งก่อนจบการศึกษา และได้เป็นเลขาธิการคณะกรรมการสันติบาตเยาวชนคอมมิวนิสต์ของบริษัทดังกล่าว จากนั้นไม่นาน เขาตัดสินใจจะไปสอบปริญญาโท จึงลาออกจากงานแล้วเตรียมสอบ แต่โชคไม่ดีที่สอบไม่ผ่าน ซุน เมิ่งเทาก็รวบรวมเงินทุน 1 แสนหยวนและจัดตั้งบริษัทการศึกษาด้านสื่อมวลชนแห่งหนึ่ง
ด้วยการบุกเบิกธุรกิจเป็นเวลา 3 เดือน ซุน เมิ่งเทาพบว่า ยังขาดประสบการณ์ในการพัฒนาธุรกิจด้วยตนเอง จึงคิดจะไปหางานทำในบริษัทอื่นเพื่อศึกษาและสะสมประสบการณ์ต่อ แต่หางานเป็นเวลากว่า 3 เดือน โดยยื่นประวัติของตนให้กับบริษัทต่างๆกว่า 50 แห่งแล้ว ยังไม่ได้รับคำตอบที่จะเรียกให้สอบสัมภาษณ์แม้แต่แห่งเดียว เรื่องนี้ทำให้ซุน เมิ่งเทาเกิดความสับสนว่า ตัวเองมีใบรับรองและเกียรติบัตรต่างๆมากมาย ทำไมถึงหางานลำบากขนาดนี้
