พออ่านบทความตอนที่หนึ่งแล้ว คุณอาจจะสงสัยว่า มีจานเยอะขนาดนี้ ทานหมดได้หรือ อันที่จริง สาเหตุที่ต้องเตรียมมากมายขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เพื่อแสดงอำนาจและความมั่งคั่ง เพราะที่สำคัญก็เพื่อไม่ให้คนอื่นทราบว่า จักรพรรดิโปรดอะไรเป็นพิเศษ ป้องกันไม่ให้คนร้ายวางยาพิษ เนื่องด้วยสาเหตุเหล่านี้ ในพระราชวัง จึงมีข้อกำหนดอีกอย่าง คือ ถึงแม้จะเป็นจานโปรดก็ไม่สามารถเสวยเกินกว่า 3 คำ โดยเมื่อจักรพรรดิหรือซูสีไทเฮารับสั่งเรียกจานไหน ขันทีก็จะตักใส่ถ้วยเป็นขนาด 1 คำ หากตรัสชม ขันทีจะตักถวายให้อีกหนึ่งคำ พอตักครบ 3 คำ ก็จะมีขันทีอีกคนสั่งให้เก็บออกไป และไม่สามารถทำจานนี้ได้อีกเป็นเวลาอย่างน้อยสิบวันหรือครึ่งเดือน ดังนั้น ถึงจะเป็นจักรพรรดิหรือซูสีไทเฮา ก็ไม่สามารถเสวยอาหารโปรดได้ตามใจ

แล้วทำไมจึงว่าจักรพรรดิเฉียนหลงและซูสีไทเฮาเป็นนักชิม? ทั้งนี้ ก็เพราะจักรพรรดิเฉียนหลงเป็นผู้แรกที่กำหนดจำนวนเจ้าหน้าที่และคนทำงานในห้องเครื่องนั่นเอง แสดงให้เห็นว่าพระองค์ทรงสนพระทัยในเรื่องอาหารการกินเป็นพิเศษ ส่วนซูสีไทเฮาทรงโปรดเป็ดย่างกลิ่นผลไม้ หมูน้อยย่าง และขาแกะเป็นอย่างยิ่ง คือทรงโปรดของย่างเป็นพิเศษ แต่เรื่องที่น่าเสียดายคือ เนื่องจากห้องครัวอยู่ไกลกับห้องเสวย ซูสีไทเฮาจึงไม่มีโอกาสได้ทานของย่างที่ยังร้อนๆ เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ ได้ พอมองจากมุมนี้แล้ว น่าจะถือว่าเราทุกคนมีความสุขกว่าจักรพรรดิเฉียนหลงและซูสีไทเฮามากมายนัก

Yim/Ldan