ห้องทำงาน

รวมบทกวีชื่อ "เทพเจ้าทั้งปวง" เต็มไปด้วยพลังสร้างสรรค์ทางวรรณกรรม ซึ่งเปรียบเสมือนผู้นำไปสู่ความรุ่งโรจน์ของกวีนิพนธ์จีนยุคใหม่

บทละครเวทีเรื่อง "ฉู หยวน" ซึ่งเป็นเรื่องราวชีวประวัติของขุนนางซึ่งเป็นนักเขียนในสมัยโบราณ และเรื่องนี้เองได้นับเป็นแบบอย่างหรือหลักไมล์ของวงการละครเวทียุคใหม่ นอกจากนี้ยังเขียนบทละครเกี่ยวกับหญิงทรงอำนาจในประวัติศาสตร์ 2 คน คือ ช่าย เหวินจี ซึ่งมีชีวิตอยู่ในยุคสามก๊ก ผู้ซึ่งสามารถท่องตำราได้กว่า 100 เล่ม และจักรพรรดินีอู่เจ๋อเทียน หรือที่คนไทยเรารู้จักในชื่อ "ปูเช็กเทียน" ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้ กัว โม่โรว ได้ตีความใหม่ทั้งสิ้น มองโจโฉในมุมนักพัฒนา และมองปูเช็กเทียนในแง่วีรสตรีที่ลุกขึ้นมาต่อจ้านวิธีคิดแบบขงจื๊อ พร้อมกันนั้นยังทำการศึกษางานของกวีเอกหลี่ไป๋และตู้ฝูด้วย

กัว โม่โรว กล่าวไว้ในบทความที่ชื่อว่า "ฉันใช้ชีวิตในฐานะนักเขียนและศิลปินได้อย่างไร" ในปี 1948 ว่า "การตื่นตัวของสังคมในยุคของเรา ได้กระตุ้นให้ข้าพเจ้าตื่นขึ้นมาด้วย ในขณะเดียวกันก็ได้ปลดเปลื้องความเศร้าหมองของข้าเจ้าด้วย แต่ก่อนนั้น ข้าพเจาดูถูกวรรณกรรมและศิลปะ แต่หลังจากที่ข้าพเจ้าได้ตื่นขึ้นแล้ว ข้าพเจ้ากลับมองเห็นสิ่งเหล่านี้ในฐานะอาวุธที่ทรงพลังในการต่อสู้กับแนวคิดแบบศักดินา และต่อต้านจักรพรรดินิยม วรรณกรรมและศิลปะคืออาวุธสำหรับโค่นล้มการปกครอง ปลดปล่อยประเทศ ให้อิสระแก่ประชาชน และเผยแพร่วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี"

กัว โม่โรว ดำรงตำแหน่งประธานของสภาวิทยาศาสตร์และการศึกษาจีน ตั้งแต่ปี 1949 ที่ก่อตั้ง จนถึงวันที่เขาเสียชีวิตในปี 1978 และเขายังเป็นประธานของมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตจร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศจีน ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยรูปแบบใหม่ที่ก่อตั้งโดยสภาวิทยาศาสตร์และการศึกษาจีน หลังจากการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน เพื่อสร้างหัวกะทิทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี