กล่าวโดยความจริง สำนวนและภาพลักษณ์ของงูในประเทศจีนก็มีความหมายดีบ้าง ชาวจีนถือว่างูนั้น เป็นมังกรเล็ก ขอยกตัวอย่างสำนวนจีนที่มีอักษร 蛇 เป็นตัวประกอบและมีความหมายดีและสิริมง อันแรก 笔底龙蛇 笔 หมายถึงพู่กัน ส่วน 龙 และ 蛇 ก็คือมังกรและงู คนจีนใช้สำนวนนีอุปมาว่าลายมือการเขียนอักษรศิลป์สวยงาม สง่าผ่าเผย ดูแล้วคล้ายๆกิริยาท่าทางทรงพลังและศักดิ์ศรีษ์ของมังกรและงู และใช่ชื่นชมว่าลายเส้นสายจากลายพู่กันนั้นมีชีวิตชีวามาก

นอกจากนี้ยังมีอีกสำนวนหนึ่งว่า 打蛇打七寸 แปลตรงตัวคือ ตีงูต้องตีใหม่แม่นในตำแหน่งที่หลังหัว 7 นิ้วจีน งูถึงจะสยบทันที คนดีงูก็ย่อมพ้นอันตรายอย่างสำเร็จ ซึ่งอุปมาว่า ไม่ว่าจะพูดคุยสนทนา กระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือปฏิบัติงานใดๆ ต้องจับจุดใจความสำคัญให้แม่น

ยังมีอีกสำนวนหนึ่ง 骇龙走蛇 เป็นการเปรียบเทียบว่า การเปิดตัวแบบยิ่งใหญ่อลังการ มีฐานะ ศักดิ์ศรีษ์และบุญบารมี จนทำให้มังกรซึ่งเป็นสัตว์เทพ และงูที่เป็นสัตว์ร้ายก็ต้องตกตะลึงใจหนีตัวไป

ดังที่กล่าวมาแล้วเป็นสำนวนจีนดีๆเกี่ยวกับงู ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่า งูในภาพลักษ์ที่ดีก็มีเหมือนกัน และดีจริงๆด้วย ดังนั้น ในประเทศจีน งูยังเป็นตัวแทนของโชคชะตาดี และความสิริมงคลและความราบรื่นด้วย

ไม่เพียงแต่ในสายตาของชาวจีน ประชาชนอีกหลายประเทศก็มองว่า งูเป็นสัญลักษณ์แห่งโชคดี ความศักดิ์สิทธิ์และความสิริมงคล อย่างในประเทศอียิปต์ ชาวอียิปต์สมัยโบราณเห็นว่างูเป็นเทพผู้พิทักษ์ของกษัตริย์ ฟาโรห์จะใช้ทองคำ เพชรพล้อยและอัญมณีล้ำค่าสร้างเป็นงูจงอาง ประดับไว้บนมงกุฎ ถือว่าเป็นเครื่องหมายของอำนาจกษัตริย์

ก่อนคริสต์ศักราช ทูตของประเทศยุโรปนิยมแกะสลักรูปงูไว้บนไม้เท้า ถือว่าเป็นเครื่องหมายแห่งอำนาจด้านการทูต เพราะไม้เท้าแบบนี้เป็นไม้เท้าเฉพาะกิจที่ใช้ในด้านการติดต่อสัมพันธ์และการไปมาหาสู่กันด้านการทูตระหว่างประเทศ ดังนั้น งูก็ถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์อำนาจแห่งชาติยุโรปในสมัยโบราณ

นอกจากนี้ งูยังเป็นตัวแทนของความรักและความสุข เทพนิยายพื้นบ้านที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลกของจีน เรื่องนางพญางูขาว ชาวไทยส่วนใหญ่ก็น่าจะคุ้นเคย เพราะว่าเคยมีเผยแพร่ในปีพ.ศ.2536 ผ่านทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3 เป็นเวอร์ชันที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก นำแสดงโดย จ้าวหย่าจือ และเย่ถง

ตัวละครหลักประกอบด้วย "ไป๋ซู่เจิน" งูขาวอายุ 1,000 ปี ฝึกบำเพ็ญตบะจนมีอิทธิฤทธิ์ สามารถแปลงร่างเป็นคนได้ มักแต่งกายด้วยชุดสีขาวหรือสีชมพู "สวี่เซียน" บัณฑิตหนุ่มจิตใจดี เป็นคนสุภาพ อ่อนน้อม "เสี่ยวชิง" งูเขียวอายุ 500 ปี เป็นน้องสาวร่วมสาบานกับไป๋ซู่เจิน มีนิสัยมุทะลุ แต่ว่าร่าเริงและมองโลกในแง่ดี เมื่อเทียบกับไป๋ซู่เจินแล้ว เสียวชิงจะแลดูเหมือนเด็กหญิงที่ซุกซน และยังไม่โตเต็มที่ มักแต่งกายด้วยชุดสีเขียวหรือสีฟ้า และ "ฝาไห่" เป็นพระเถระผู้มีอาคมสูง เถรตรง ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกฎ

โดยเรื่องราวความรักระหว่างคนกับปีศาจงูนี้ ได้เกิดขึ้นในอดีตเมื่อนานมาแล้ว ณ ภูเขาเอ๋อเหมย(ง๊อ ไบ๊) มีงูบำเพ็ญตบะนับพันปี 2 ตัว ตัวหนึ่งเป็นงูขาว อีกตัวหนึ่งเป็นงูเขียว งูสองตัวนี้ชอบทิวทัศน์สวยงามในโลกมนุษย์ จึงแปลงตัวเป็นสาวสวย 2 คน ไป๋ซู่เจิน-งูขาว และเสี่ยวชิง-งูเขียว อยู่มาวันหนึ่งทั้งสองก็ได้ชวนกันไปเที่ยวเล่นที่ทะเลสาบซีหูในเมืองหังโจว

ทิวทัศน์ของทะเลสาบซีหูสวยงามมาก เมื่อพวกเธอเดินทางถึงสะพานต้วนเฉียวที่มีชื่อเสียง ฝนเกิดตกลงมาอย่างกะทันหัน พวกเธอจึงเข้าไปหลบฝนใต้ต้นหลิวต้นหนึ่ง ขณะนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งถือร่มเดินผ่านมา ชื่อ สวี่เซียน กลับจากการไปคารวะสุสานบรรพบุรุษ เห็นสาวสวย 2 คนหลบฝนใต้ต้นหลิ่ว จึงให้สองสาวยืมร่ม และช่วยเรียกเรือให้ส่ง 2 สาวกลับบ้าน ไป๋ซู่เจินได้ตกหลุมรักหนุ่มสวี่เซียน ซึ่งเป็นเด็กกำพร้า ต่อมาทั้งสองก็ได้ตกลงแต่งงานอยู่กินด้วยกัน และเปิดร้านขายยารักษาโรคให้กับชาวบ้านขึ้น

แต่ความรักของทั้งสองก็มีอุปสรรค เมื่อพระฝาไห่ แห่งวัดจินซัน ได้รู้ว่าไป๋ซู่เจิน เป็นปีศาจงูก็เห็นว่าเป็นเรื่องไม่ถูกไม่ควร มนุษย์กับปีศาจจะอยู่ร่วมกัน เกรงจะเป็นภัยต่อมนุษย์ จึงพยายามให้สวี่เซียนบวชเป็นพระและไปเสียจากไป๋ซู่เจิน แต่ก็ไม่สำเร็จพระฝ่าไห่จึงได้บอกความกับสวี่เซียนว่าเมียที่รักของเขานั้น แท้จริงแล้วเป็นปีศาจงู สวี่เซียนไม่เชื่อ พระฝาไห่จึงให้สวี่เซียนนำเหล้าสงหวงให้เมียรักดื่มในวันขึ้น 5 ค่ำเดือนห้าซึ่งเป็นวันไหว้ขนมจ้าง(บะจ่าง) ของจีน เธอก็จะกลับคืนร่างเดิมให้เห็น

แม้ว่าสวี่เซียนจะไม่เชื่อคำพูดของพระฝาไห่ แต่ตามขนบประเพณีดั้งเดิมทุกคนต้องดื่มเหล้าสงหวงในวันนี้ เขาจึงให้เมียไป๋ซู่เจินดื่มถ้วยหนึ่ง ไป๋ซู่เจินหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็ฝืนดื่มเข้าไปถ้วยหนึ่งแล้วก็รู้สึกไม่สบายทันที สวี่เซียนคิดว่าเมาเหล้าจึงรีบพาเธอไปพักผ่อน ส่วนตัวเองออกไปหาน้ำกลับมาให้เมียดื่ม พอเขากลับมาเปิดม่านเตียงนอน ทันใดนั้นก็เห็นงูสีขาวตัวใหญ่นอนขดบนเตียง สวี่เซียนตกใจช๊อคสุดขีดจนถึงขั้นเสียชีวิต

เมื่องูขาวตื่นขึ้นพบสามีรักจากไปรู้สึกเศร้าเสียใจมาก เธอสั่งให้เสี่ยวชิงช่วยดูแลสวี่เซียน ตัวเองเดินทางไปขโมยต้นหลิงจือที่เขาเซียน เพราะมีแต่ต้นหลิงจือเท่านั้นที่สามารช่วยฟื้นคืนชีวิตสวี่เซียนกลับมาได้

แม้ว่าสวี่เซียนฟื้นคืนชีวิตแล้ว แต่เขายังหวาดกลัวอยู่ ไป๋ซู่เจินจึงนึกวิธีหนึ่งได้ เธอใช้ผ้าขาวทำเป็นงูขาวพันบนขื่อแป เรียกสามีไปดู สวี่เซียนจึงคิดว่าตนเมาตาฝาดไปเองกลับคืนดีกับไป๋ซู่เจินใหม่

แต่พระฝาไห่ยังไม่ยอมแพ้ ท่านได้ให้สวี่เซียนไปพบที่วัดจินซัน แล้วกักตัวไว้ไม่ให้เขากลับบ้าน ไป๋ซู่เจินขณะนั้นตั้งครรภ์อยู่สู้เอาชนะไม่ได้ จึงเศร้าเสียใจมาก ส่วนสวี่เซียนก็หาทางหนีออกจากวัดจินซันได้ด้วยความช่วยเหลือของพระในวัด ตามหาภรรยารักและในที่สุดไป๋ซู่เจินสารภาพความจริงว่าตัวเองเป็นปีศาจงูจริง ขณะนี้สวี่เซียนได้เข้าใจความรักอันลึกซึ้งของภรรยาที่มีต่อตน สาบานว่าไม่ว่าเธอเป็นคนหรืองู ก็จะอยู่กับเธอตลอดชีวิต พวกเขากลับบ้านแล้วไม่นาน ไป๋ซู่เจินก็คลอดบุตรชายคนหนึ่ง วันที่ลูกครบเดือนนั้น ทั้งครอบครัวดีใจกันมาก แต่พระฝาไห่ก็มาอีก ท่านไม่สนใจการร้องขอของสวี่เซียน และได้จับไป๋ซู่เจินขังไว้ใต้เจดีย์เหลยเฟิงที่ริมฝั่งทะเลสาบซี หู ส่วนเสี่ยวชิงหนีกลับภูเขาเอ๋อเหมยและฝึกบำเพ็ญตบะต่อ และต่อมาได้กลับมาเอาชนะพระฝาไห่ และช่วยชีวิตไป๋ซู่เจินออกมา