8 มีนาคม "วันสตรีสากล" เวียนมาบรรจบอีกครั้ง ปัจจุบันสังคมจีนและทั่วโลกต่างให้การยอมรับในความสามารถของสตรี และรับรองสถานะความเท่าเทียมกันทางสังคมมากขึ้น ซึ่งการเข้ามามีส่วนร่วมในตำแหน่งหน้าที่ หรือการจัดการงานระดับสูงของสตรีเพิ่มมากขึ้นๆ เช่นกัน ตัวอย่างเช่น การประชุมสภาผู้แทนประชาชนแห่งชาติจีนครั้งแรกของชุดที่ 12 ก็มอบหมายให้นางฟู่หยิง รับหน้าที่เป็นรองเลขานุการควบตำแหน่งโฆษกการประชุมฯ นับเป็นโฆษกคนที่ 7 และเป็นโฆษกหญิงคนแรกในประวัติศาสตร์การประชุมฯ นอกจากนี้จำนวนคณะกรรมการสตรี ที่เข้าร่วมการประชุมสภาที่ปรึกษาการเมืองแห่งชาติชุดที่ 12 นี้ ก็มีถึง 399 คน คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 17.8 เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากอดีต

นางฟู่หยิง โฆษกหญิงคนแรกของประวัติศาสตร์

การประชุมสภาผู้แทนประชาชนแห่งชาติจีน

แต่การยอมรับและความก้าวหน้าในสังคมมากขึ้นนี้ อาจไม่ได้นำมาซึ่งสุขภาพจิตที่ดีขึ้นตามไปด้วย เพราะจากข้อมูลงานศึกษาวิจัยของสหพันธ์สตรีเมืองซูโจวและสถาบันการศึกษาจิตวิทยาเต๋อรุ่ยหมู่ ที่ร่วมกันจัดทำแบบสอบถามเกี่ยวกับสภาพการณ์ทางสุขภาพจิตในปัจจุบันของสตรีชาวเมืองซูโจว โดยรวบรวมผลการตอบแบบสอบถามจำนวน 2,396 คน และประกาศรายงานเมื่อปลายปี 2012 ที่ผ่านมา พบว่า 1 ใน 4 ของกลุ่มสำรวจมีปัญหาสุขภาพจิต ซึ่งร้อยละ 26.67 ยอมรับว่าตนเองมีปัญหาด้านสุขภาพจิตในระดับหนึ่ง

โดยกลุ่มสำรวจประกอบด้วย สตรีที่อายุต่ำกว่า 20 คิดเป็นสัดส่วนร้อยละ 12.8 อายุ 20-30 ปีร้อยละ 29.4 อายุ 30-40 ปีร้อยละ 34.2 และ 41-50 ปี ร้อยละ 20.8 และอายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไปเท่ากับร้อยละ 2.3 ซึ่งจากข้อมูลการสำรวจพบว่า สตรีที่มีอายุ 35-45 ปี มีสุขภาพจิตแย่ที่สุด และที่มีสุขภาพจิตดีที่สุด คือ อายุ 24-28 ปี ซึ่งผู้เชี่ยวชาญอธิบายว่า เป็นเพราะสตรีช่วงวัย 35-45 ปี เป็นช่วงอายุที่ต้องเผชิญกับแรงกดดันในด้านต่างๆ อาทิ หน้าที่การงาน ครอบครัว บุตรธิดา ผู้เฒ่าผู้แก่ในบ้าน แล้วไหนจะประสบกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกายเพราะเข้าสู่ช่วงวัยหมดประจำเดือนอีก

ตัวอย่าง สตรีชาวเมืองซูโจววัย 36 ปีคนหนึ่ง เธอประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานอย่างดีมีตำแหน่งเป็นถึงซีอีโอของบริษัทการเงินแห่งหนึ่ง แถมชีวิตครอบครัวก็สุขสมบูรณ์ดี มีลูกชายวัยประถมศึกษาหนึ่งคน ซึ่งก็มีความสามารถในการเล่นเปียโน สามารถคว้ารางวัลจากการประกวดแข่งขันมาได้ไม่น้อย แต่เพราะลูกชายตั้งใจจะยึดเอาดีเป็นจริงเป็นจังทางด้านนี้ เธอผู้เป็นแม่กลับไม่เห็นด้วย เพราะคิดว่าไม่มั่นคงพอ ทำให้เธอถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับ บางครั้งคิดมากจนเผลอดึงผมตัวเองหลุดติดมือเป็นกำๆ และต้องมาขอคำปรึกษากับผู้เชียวชาญในท้ายที่สุด

เก่าเล่าไปใหม่บอกมา โดย วังฟ้า 羅勇府