ปัจจุบัน การแก้ปัญหาจราจรติดขัดกลายเป็นประเด็นร้อนที่ทั้งหน่วยงานบริหารและประชาชนต่างก็สนใจ นายซินอัน ผู้สังเกตการณ์ปัญหาจราจรเมืองจี่หนาน ซึ่งได้ติดตามเรื่องการจราจรกว่า 10 ปีแล้ว และเคยเข้าร่วมการสัมนาเกี่ยวกับการสำรวจสภาพการจราจรของเมืองหลายครั้ง เขาบอกว่า ลักษณะการวางผังถนนหนทางในเมืองจี่หนาน ไม่เหมาะสำหรับการให้รถยนต์วิ่งกลางเมืองจำนวนมาก ถนนหนทางในตัวเมืองจำกัดมาก ซึ่งไม่สามารถขยายให้กว้างขึ้นอีก ในกลางเมืองต้องริเริ่มใช้วิธีการเดินทางสีเขียวมากกว่า ขณะเดียวกัน ยังควรพยายามพัฒนาและประยุกต์ใช้หนทางรอบข้างตัวเมือง

เขายังกล่าวว่า ช่วงนี้จัด "ย่านปลอดรถ" และ "ถนนคนเดินสีเขียว" เป็นเพียงขั้นแรก หลังจากได้ประสบการณ์บ้างแล้ว ยังควรทำการวิจัยและทดลองใช้มาตรการมากขึ้น ในอนาคต เมืองจี่หนานจะมีการสร้างย่านการค้าและเขตชุมชนมากยิ่งขึ้น ก่อนสร้างย่านและเขตเหล่านี้ ควรวางแผนสร้างถนนหนทางรอบข้างให้ดี และพิจารณาเรื่องการจราจรให้ถี่ถ้วน เขายังชี้ให้เห็นว่า ปัจจุบัน ผู้สูงอายุในเมืองส่วนใหญ่ยอมใช้วิธีเดินทางสีเขียว ซึ่งชอบเดินมากที่สุด เดินได้ก็ไม่ขี่จักรยาน ขี่จักรยานได้ก็ไม่นั่งรถ นับเป็นตัวอย่างที่ดี

นายหวัง จงอู่ ผู้เชี่ยวชาญด้านสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยซานตงเห็นว่า ถนนหนทางเป็นทรัพยากรที่จำกัดมาก ซึ่งต้องทะนุถนอมอย่างยิ่ง การจัด "ย่านปลอดรถ" และ "ถนนคนเดินสีเขียว" เป็นการทดลองที่มีความหมายสำคัญ ซึ่งไม่เพียงแต่จัดในศูนย์การค้าที่คึกคักเท่านั้น หากยังสามารถทำในสถานที่สาธารณะอื่นๆที่มีชุมชนหนาแน่น เช่น โรงเรียน มหาวิทยาลัย และโรงพยาบาล นอกจากนี้ การยกประสิทธิผลในการใช้ถนนให้สูงขึ้น ต้องแสดงบทบาทของตลาด ยังควรจัดรางวัลแก่ผู้คนที่ไม่ขับรถ เพื่อส่งเสริมให้มีผู้คนยอมเดินทางโดยวิธีสีเขียวให้มากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ปัญหาจราจรติดขัดไม่เพียงแต่เป็นการท้าทายของเมืองใหญ่ในจีนเท่านั้น หากยังเป็นปัญหาที่เมืองใหญ่ต่างๆทั่วโลกต้องเผชิญ ปัจจุบัน เมืองใหญ่ๆทั่วโลกต่างก็พยายามแสวงหาวิธีการแก้ไขที่มีประสิทธิผล นับวันมีประเทศที่เริ่มวางแผนการเดินสีเขียวมากยิ่งขึ้น

กรุงโซลของเกาหลีใต้เริ่มสร้างระบบขนส่งมวลชนตั้งแต่ทศวรรษ 1970 เป็นต้นมา โดยสร้างสาธารณูปโภค ปรับระบบการบริหารให้ทันสมัย เพิ่มความสะดวกสบายของระบบขนส่งมวลชนให้มากยิ่งขึ้น เพื่อให้ประชาชนยอมเดินทางโดยรถเมล์และรถไฟใต้ดิน ถึงปัจจุบัน สัดส่วนของการใช้บริการขนส่งสาธารณะที่กรุงโซลมีกว่า 70%

กรุงโคเปนเฮเกนของเดนมาร์กเผยแพร่การเดินทางโดยขี่จักรยาน จัดช่องทางสำหรับจักรยานโดยเฉพาะ ซึ่งกว้างเท่ากับช่องทางวิ่งของรถยนต์ระยะ 300 กิโลเมตร ได้สร้างถนนสำหรับจักรยานโดยเฉพาะ ระบบบริการเช่าจักรยาน และที่จอดจักรยานอย่างสมบูรณ์แบบ ประชาชนสามารถนำจักรยานขึ้นรถเมล์ รถไฟ และรถไฟใต้ดินได้ทั้งนั้น ปัจจุบัน 36% ของประชากรที่กรุงโคเปนเฮเกนไปทำงานและกลับบ้านโดยขี่จักรยาน ตัวอย่างเช่นนี้ยังมีอีกมากมาย เยอรมนี เนเธอร์แลนด์ สวีเดนและฟินแลนด์ ต่างได้จัดระบบการใช้จักรยานที่ดี เพื่อส่งเสริมการเดินทางสีเขียว

การเดินทางสีเขียวไม่ได้หมายความว่าต้องละทิ้งวิถีชีวิตสมัยใหม่ หากเป็นความพยายามเพื่อแสวงหารูปแบบการพัฒนาที่ยั่งยืน แสวงหาความสมดุลระหว่างวิถีชีวิตที่สืบทอดกันมากับจังหวะชีวิตสมัยใหม่ และแสวงหาความกลมกลืนระหว่างสิ่งแวดล้อมที่ดีกับคุณภาพชีวิตที่สูงขึ้น