ในขณะหลงใหลอยู่ในโลกของวรรณกรรมนั้น เขาก็ก่อเกิดแนวคิดทางการเมืองด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากอิทธิพลของการปฏิวัติในรัสเซียในปี 1917 ทำให้เขาเข้าเป็นส่วนหนึ่งใน "การปฏิวัติปัญญาชน" หรือ เหตุการณ์ 4 พฤษภาคม ปี 1919 พอถึงปี 1920 เขาเข้าร่วมกับคณะคอมมิวนิสต์เซี่ยงไฮ้ และเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยจัดตั้งพรรคคอมมิวนิสต์จีนจนสำเร็จในปี 1921 แรกเริ่มนั้นเขาทำงานในตำแหน่งผู้ประสานงานของพรรค และเขียนคอลัมน์ในนิตยสารประจำพรรคในชื่อ "พรรคคอมมิวนิสต์" ด้วย ในเวลาเดียวกัน เหมาตุ้นเข้าร่วมการเดินทัพทางไกลไปทางทิศเหนือกับเจียงไคเชก (1926-1928) เพื่อจุดประสงค์ในการรวมประเทศ อย่างไรก็ตามเขาได้หยุดการเดินทางนี้ เพราะพรรคก๊กหมิ่นตั๋งของเจียงไคเชกแตกกับพรรคคอมมิวนิสต์ ต่อมาในเดือนกรกฎาคมปี 1928 เขาต้องเดินทางไปญี่ปุ่นในฐานะผู้ลี้ภัย ต่อเมื่อเขากลับมาในปี 1930 เขาได้เข้าร่วมกับสมาพันธ์นักเขียนฝ่ายซ้าย และเมื่อเกิดสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่ 2 ขึ้น เขาก็ได้เข้าร่วมต่อสู้อย่างทรหด จนเมื่อปี 1949 ที่สาธารณรัฐประชาชนจีนสถาปนาขึ้นนั้น เขาก็ได้ทำหน้าที่ในฐานะเลขาธิการของประธานเหมาเจ๋อตง และเป็นรัฐมนตรีกระทรวงวัฒนธรรมจนกระทั่งปี 1964

ในฐานะนักวรรณกรรมนั้น เหมาตุ้นเป็นบุคคลสำคัญมาก การปรับปรุงนิตยสารบันเทิงคดีรายเดือน (เสี่ยวชัว ยั่วะเป้า) ถือได้ว่าเป็นก้าวสำคัญยิ่งเพราะนิตยสารนี้ได้ทำให้วรรณกรรมสมัยใหม่เกิดความเคลื่อนไหวขึ้น มีผลงานของนักเขียนชื่อดังในสมัยนั้นตีพิมพ์ที่นี่มากมาย อาทิ หลู่ ซุ่น, ฉวู ตี้ชาน, ปิง ซิน และ เย่ เซิ่งเถา

ด้วยเพราะประสบการณ์ด้านความขัดแย้งทางการเมืองทำให้เขาเบนความสนใจมาที่วรรณกรรมมากยิ่งขึ้น และก็เป็นเหตุให้งานของเขาในช่วงหลังๆ ล้วนเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งสิ้น เขาเป็นผู้ช่วยสนับสนุนการก่อตั้งสหพันธ์นักเขียนฝ่ายซ้ายขึ้นในปี 1930 หลังจากนั้นเขาก็ได้ทำงานร่วมกับหลู ซุ่นในการต่อสู้เพื่อความชอบธรรมในสังคม และปฏิวัติกระแสวรรณกรรม ช่วงที่เหมาตุ้นผลิตผลงานหลั่งไหลออกมามากที่สุดคือในช่วงปี 1927 -1937