จะเห็นได้ว่าอาคารแห่งนี้นั้นมีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อประวัติศาสตร์จีนยุคใหม่ ในช่วงแรก ประมาณปี 1917 หลังจากที่ ไค หยวนเป่ย ได้ถูกแต่งตั้งเป็นอธิการบดีของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง เขาก็ได้ย้ายห้องทำงานของเขาเข้ามาที่ตึกนี้ ปีต่อมา หลี่ต้าเจา หนึ่งในแกนนำผู้ก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน ในตอนนั้นก็ดำรงตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการหอสมุดของมหาวิทยาลัย พร้อมสอนวิชาเศรษฐศาสตร์ไปด้วย ซึ่งเป็นห้วงเวลาที่หลู่ซิ่น ย้ายเข้ามาสอนวิชาวรรณกรรมจีน และเฉินตู้สิ้ว ผู้ร่วมก่อตั้งพรรคฯ อีกคนหนึ่งก็เป็นอาจารย์ที่นี่มาตั้งแต่ปี 1916 ด้วย นอกจากนี้ยังมีนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญอีกหลายคนที่สอนอยู่ในขณะนั้น อาทิ เฉียนสวนถง หลิวป้านหนง หยางชางจี หูฉื่อ หม่าซู่หลุน หม่าหยินชู และหลี่ซื่อกวง ที่สำคัญระหว่างเดือนสิงหาคมปี 1918 ถึง มีนาคม 1919 เหมาเจ๋อตงก็ทำงานในฐานะผู้ดูแลห้องอ่านหนังสือพิมพ์

ตึกแดงแห่งนี้ถือเป็นต้นกำเนิดอย่างแท้จริงของเหตุการณ์ 4 พฤษภาฯ และการพยายามเริ่มต้นสร้างประชาธิปไตยใหม่ขึ้นในประเทศจีน เพราะช่วงก่อนหน้านั้นมีการศึกษาเรื่องประชาธิปไตยอย่างกว้างขวาง แม้กระทั่งกลุ่มอาจารย์ที่เป็นผู้นำขบวนการ 4 พฤษภาฯ เอง ในช่วงก่อนนั้นทุกคนต่างก็ชื่อว่า แนวทางประชาธิปไตยนั้นเหมาะอย่างยิ่งที่จะเข้ามาแทนระบอบจักรพรรดิที่เพิ่งถูกปฏิวัติล้มล้างไปเมื่อปี 1911 แต่เมื่อการปฏิวัติรัสเซียในเดือนตุลาคมปี 1917 สำเร็จลงอย่างเหนือความคาดหมาย ทำให้เหล่าอาจารย์ที่ศึกษาทฤษฎีของตะวันตกมาอย่างเชี่ยวชาญเหล่านี้ หันกลับมามองแนวคิดของคาร์ล มาร์กซ์ อีกครั้ง เพราะเมื่อมองจากสังคมจีนในยุคนั้น แนวคิดนี้เหมาะสมกับประเทศตนมากกว่า เหล่าอาจารย์หัวก้าวหน้ากลุ่มนี้จึงหันมาศึกษาลัทธิมาร์กซิสต์อย่างจริงจัง โดยร่วมกันวิพากษ์วิจารณ์และถกเถียงหาข้อโต้แย้งของแนวคิดนี้กันอย่างเอาจริงเอาจัง จนเข้าใจอย่างกระจ่างแจ้ง และบรรดาลูกศิษย์ก็ได้รับอิทธิพลความคิดเหล่านี้ไปด้วย เพราะมีการออกหนังสือพิมพ์และนิตยสารเพื่อเผยแพร่แนวคิดนี้ออกไปอย่างกว้างเป็นครั้งแรกด้วย

กลุ่มคนสำคัญในเหตุการณ์ 4 พฤษภาฯ