ได้กลับไปรับไอร้อนที่ไทย สบายใจกับความร้อนที่คุ้นชิน อยู่กินแบบไทย ๆ มาหลายวัน ทั้งสังสรรค์สรวลเสเฮฮา ตามประสาคนคิดถึงบ้าน ก่อนจะกลับมายะการยะงานต่อที่ปักกิ่ง หลายสิ่งที่สัมผัสมาตามประสาคนช่างเล่า ก็ต้องเม้าท์กันหน่อย จริงไหม?

การตระเวนไหว้พระทำบุญ ดูจะเป็นการต่อทุนที่ขาดเสียไม่ได้ ดิฉันแวะไปวัดสองสามวัดในกรุงเทพมหานคร วัดแรกคือวัดโพธิ์หรือวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ซึ่งตามปกติมักไปไหว้พระนอน กับอีกวัดคือวัดพระแก้ว ทั้งสองวัดนี้แต่ละครั้งที่ไปก็เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติจำนวนไม่น้อย ยิ่งครั้งนี้เห็นนักท่องเที่ยวจีนมากันเป็นกลุ่มใหญ่หลายกลุ่มหลายคณะดูหนาตากว่านักท่องเที่ยวจากยุโรปซะอีก เท่าที่สังเกตดูนักท่องเที่ยวจีนจะนิยมจุดธูปจุดเทียนไหว้พระขอพร บางคนเคยมาไหว้พระที่นี่มากกว่าสามครั้ง พวกเขาเล่าว่า มาไหว้พระขอพรที่นี่แล้ว รู้สึกชีวิตดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น เข้ามากรุงเทพฯเมื่อไหร่จึงต้องมาไหว้พระ ถือเป็นเป้าหมายสำคัญอันดับแรก

ออกจากวัดพระแก้วก็ไปตลาดท่าช้างข้างราชนาวีสโมสร เมื่อยี่สามสิบปีก่อนที่ตรงนี้เคยเป็นตลาดที่บรรดาพ่อค้าแม่ค้านำผักผลไม้จากสวนแถว ๆ นนทบุรีมาขาย ยังนึกภาพได้ ส่วนใหญ่จะจัดผลไม้ จัดผักใส่กระจาดที่รองด้วยใบตอง ดูดีมีเสน่ห์มาก ๆ แต่วันนี้ ตลาดท่าช้างกลายเป็นตลาดขายอาหารการกินทั้งคาวหวาน มีร้านขายพวงมาลัย ร้านผลไม้หลงเหลืออยู่บ้าง ดิฉันได้พูดคุยกับพ่อค้าขายผลไม้ที่จัดร้านแบบรถเข็นแต่จอดอยู่กับที่ ในร้านมีทั้งผลไม้และน้ำดื่มทั้งที่เป็นน้ำเปล่าและน้ำอัดลม ผลไม้หั่นเป็นชิ้นบรรจุถุงพร้อมขาย พ่อค้าแม่ค้าซึ่งเป็นสามีภรรยาวัยกลางคนพูดจีนกลางได้คล่องยืนส่งภาษาเรียกลูกค้าจีนด้วยภาษาจีน ทำให้ลูกค้าส่วนใหญ่สนใจแวะซื้อของ ดิฉันถามว่า ผลไม้ประเภทไหนที่ลูกค้าจีนนิยม เขาเล่าว่ามีหลายอย่างทั้งชมพู่ มะพร้าวอ่อน มะม่วง ฝรั่ง สับปะรด ส่วนใหญ่พอเห็นคนขายร้องทักด้วยภาษาจีนก็จะแวะซื้อ ถ้าไม่ทักเขาด้วยภาษาจีนก็มักเดินผ่าน พอทักแล้วคนหนึ่งแวะซื้อก็มักจะซื้อกันทั้งคณะ เพราะฉะนั้นการพูดภาษาจีนได้ ก็ทำให้ขายของได้มากขึ้น เขายังเล่าว่า เมื่อเปรียบเทียบกันระหว่างนักท่องเที่ยวจีนกับนักท่องเที่ยวตะวันตกแล้ว นักท่องเที่ยวจีนนิยมซื้ออาหารการกินของเรามากกว่าพวกฝรั่ง บางคนเคยมาซื้อของที่ร้าน พอเขากลับเขามาอีก เขาก็มาซื้อ ทางร้านจึงต้องเลือกผลไม้คัดเกรดมาขาย เพื่อให้ลูกค้าประทับใจ

เมื่อถามคนขายว่า พูดภาษาจีนได้นานหรือยัง เขาเล่าว่า เดิมทีครอบครัวพูดภาษาแต้จิ๋วได้บ้าง ภาษาจีนกลางนี่เพิ่งมาหัดพูดได้ไม่กี่ปี เคยมาเที่ยวจีนแล้วมีความรู้สึกว่าต้องหัดพูดภาษาจีนกลาง ก็เลยเริ่มฝึกพูดเรื่อย ๆ เห็นว่านับวันภาษาจีนยิ่งมีบทบาทและมีความสำคัญกับการประกอบอาชีพ เพราะมีคนจีนมาเที่ยวไทยมากขึ้น จีนไทยมีการติดต่อกันมากขึ้นในทุก ๆ ด้าน

คุณสันติ อำนาจเกียรติกุล ประกอบธุรกิจส่วนตัว ก็เป็นอีกท่านที่มีความรู้สึกว่าภาษาจีนมีความจำเป็น และเข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันมากขึ้น จึงสละเวลาไปลงเรียนภาษาจีนเพื่อใช้พูดคุยโต้ตอบกับเพื่อน ๆ ที่ต่างก็เห็นความสำคัญของภาษาจีน รวมทั้งการใช้โต้ตอบกับลูกชายนักเรียนชั้นประถมปีที่ 4 ที่เรียนภาษาจีนในห้องเรียนมาด้วย คุณสันติเล่าว่า เด็กเล็กตั้งแต่อยู่ ป.1 ตอนนี้ก็เริ่มเรียนภาษาจีนกันแล้ว สังเกตว่าป้ายโฆษณาต่าง ๆ มักมี 3 ภาษา คือ ไทย จีน อังกฤษ เพราะฉะนั้น การรู้ภาษาจีนจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้เราท่องโลกได้กว้างขึ้น ที่สำคัญเราก็เป็นคนไทยเชื้อสายจีน การได้รู้ภาษาจีนก็เท่ากับเราได้รู้จักบรรพบุรุษของเรามากขึ้นด้วย

ไปไทยคราวนี้ ไม่ว่าจะเป็นตามศูนย์การค้า ริมถนนหนทางโดยทั่วไป ร้านค้าปลอดภาษี สนามบิน หรือแม้แต่ในรถเมล์ เราจะได้ยินผู้คนใช้ภาษาจีนพูดคุยกันในทุกที่ นี่เป็นการยืนยันว่า ภาษาจีนกำลังเข้ามามีบทบาทสำคัญกับชีวิตของเรามากขึ้น เตรียมพร้อมด้านภาษาก่อนใคร ก็ถึงเส้นชัยก่อนเพื่อน เพราะเวลานี้ภาษาจีนเป็นภาษาที่มีการใช้กันมากที่สุดในโลกไปแล้ว ไม่อยากตกเทรนด์ ก็ต้องเตรียมพร้อม แล้วพบกันใหม่..... ไจ้เจี้ยน.