"มณฑลหูหนาน" ชื่อสถานที่ที่ฟังดูห่างไกลไม่คุ้นหูเท่ามณฑลกวางตุ้งหรือยูนนานแห่งนี้ แท้ที่จริงแล้วมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เข้าใกล้เรากว่าที่คิด เพราะที่นี่มีความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรธรรมชาติและแหล่งน้ำ เรียกว่าสำนวนไทย "ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว" ใช้กับที่นี่ได้อย่างเหมาะเจาะ นอกจากนี้ "เมืองจางเจียเจี้ย" สถานที่ต้นแบบของดาวแพนโดร่าที่สวยงามในภาพยนตร์เรื่อง "อวตาร" ก็ตั้งอยู่ในมณฑลนี้ รวมถึงประธาน เหมาเจ๋อตุงก็เป็นชาวหูหนานโดยกำเนิดด้วย

จางเหวินสง หัวหน้าฝ่ายงานประชาสัมพันธ์ คณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำมณฑลหูหนานแนะนำว่า หูหนานแบ่งการปกครองออกเป็น 14 เมือง 122 อำเภอ ตั้งอยู่ช่วงตอนกลางของแม่น้ำแยงซีเกียง มีพื้นที่ทั้งหมดกว่า 210,000 ตารางกิโลเมตร และว่าถ้าดูจากชื่อก็จะทราบได้ว่าเป็นดินแดนที่มีความเกี่ยวพันกับ"น้ำ"เป็นพิเศษ เพราะ คำว่า "หู" หมายถึง ทะเลสาบต้งถิงหู และชื่อย่อที่เรียกว่าว่า "เซียง" ก็เป็นชื่อแม่น้ำสายหลักที่ไหลผ่านมณฑล โดยยังมีแม่น้ำจือ หยวน หลี่ อีก 3 สายสำคัญด้วย ปัจจุบันหูหนานจึงได้ชื่อว่าเป็นแหล่งปลาน้ำจืดที่มีชื่อที่สุดในจีน ปลาในแหล่งน้ำธรรมชาติมีถึงกว่า 160 ชนิด ซึ่งจางเจียเจี้ยถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติบนดินที่สำคัญของหูหนาน ส่วนความงามทางน้ำต้องยกให้ทะเลสาบต้งถิงหู

สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวในเมืองฉางซา เมืองเอกของมณฑล ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและใกล้ชิดกับประชาชนสุดๆ อย่าง "เกาะส้ม" ดูจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด เพราะนอกจากไม่เก็บค่าเข้าแล้ว ยังตั้งอยู่ใจกลางเมืองเดินทางไปได้สะดวก โดยเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดกลางแม่น้ำเซียงเจียง มีพื้นที่รวม 534.64 เฮกตาร์ เกิดขึ้นจากการทับถมของโคลนและทราย ทอดตัวยาวแนวเหนือใต้ ซึ่งในยุคราชวงศ์ถังมีการบันทึกถึงความเลืองชื่อของต้นส้มที่มีมากมายบนเกาะ และได้กลายเป็นที่มาของชื่อเรียก

เกาะส้มเริ่มงานก่อสร้างสวนพักผ่อนหย่อนใจและเปิดให้ประชาชนใช้บริการอย่างเป็นทางการตั้งแต่ปี 1962 แต่มาปรับปรุงใหม่ครั้งใหญ่ในเดือนสิงหาคม ปี 2005 ภายใต้แนวคิดให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ที่มีความเป็นนิเวศวิทยา โดยบนเกาะมีต้นไม้ดอกไม้นานาพันธ์นับพันชนิด แน่นอนว่าต้นส้มมีมากสุดกว่า 1,800 ต้น ซึ่งจุดเที่ยวชมที่ได้รับความสนใจที่สุดบนเกาะเห็นจะหนีไม่พ้น ผลงานประติมากรรมขนาดใหญ่รูปปั้นประธานเหมาทางด้านใต้ของเกาะ มีความสูง 32เมตร ยาว 83 เมตร และกว้าง 41 เมตร โดยเป็นใบหน้าประธานเหมาในวัยหนุ่มตอนอายุ 32 ปี ซึ่งสถานที่แห่งนี้มีความผูกพันกับประธานเหมาไม่น้อย เพราะในช่วงปี 1913-1923 ระหว่างใช้ชีวิตและทำงานอยู่ที่เมืองฉางซา ได้ว่ายน้ำข้ามมายังเกาะส้มกับเพื่อนบ่อยครั้ง และร่วมกันถกถึงอุดมการณ์ที่หวังจะช่วยชาติช่วยประชาชน

ภายหลังจีนร่วมลงนามในอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแล้ว รัฐบาลมีการวางแผนที่จะปรับปรุงโครงสร้างอุตสาหกรรมทั่วประเทศอย่างจริงจัง โดยในปี 2007 ที่ประชุมสมัชชาผู้แทนพรรคคอมมิวนิสต์จีน (CPC) ชุดที่ 17 ได้ชูประเด็นที่ว่าต้องยึดหลักประหยัดพลังงานและรักษาสิ่งแวดล้อมเป็นนโยบายขั้นพื้นฐานของประเทศ โดยคำนึงถึงการพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่และผลประโยชน์ของประชาชนเป็นสำคัญด้วย ซึ่งมณฑลหูหนานได้เสนอแนวทางการจัดตั้งเขตทดลองปฏิรูปสังคมประหยัดพลังงานและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมในเมืองฉางซา จูโจว และเซียงถัน จนได้รับการอนุมัติดำเนินการในเดือนธันวาคม

พื้นที่สาธิตการพัฒนาของมณฑลหูหนานใน 3 เมือง ได้แก่ ฉางซาจูโจว เซียงถัน ภายหลังดำเนินการมาร่วม 7 ปีภายใต้ทิศทางสู่สังคมประหยัดพลังงานและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ได้ส่งผลต่อเศรษฐกิจและสังคมในภาครวมของทั้งมณฑล คือ นับตั้งแต่ปี 2008 เศรษฐกิจโดยรวมของทั้งมณฑลมีการพัฒนาเติบโตต่อเนื่องมาโดยตลอด ค่าจีดีพีการใช้พลังงานของทั้งมณฑลก็ลดลงแสดงถึงการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพขึ้น และคุณภาพอากาศของทุกเมืองในมณฑลก็ได้ตามเกณฑ์ระดับ 2 เรียกว่า เอาทั้งภูเขาเงินภูเขาทองและก็ไม่ยอมทิ้งเขาเขียวน้ำใสด้วย

นอกจากนี้อุดมการณ์ที่จะ "ยึดมั่นสองทิศทาง หลีกห่างสามสูง" คือ สิ้นเปลืองพลังงานสูง มลภาวะสูง และการปล่อยของเสียสูง ก็กลายเป็นการรับรู้โดยทั่วกัน

ถึงปัจจุบัน ในเขตตัวเมืองของกลุ่มเมืองสาธิต "ฉาง-จู-ถัน" 70%ของรถประจำทาง และ 85% ของรถแท๊กซี่เป็นรถพลังงานใหม่และรถพลังงานสะอาด รวมถึงผลักดันให้ประชาชนใช้รถยนต์พลังงานใหม่ได้ร่วม 6,100 คัน นอกจากนี้ระบบการยืมรถจักรยานสาธารณะก็ได้ครอบคลุมทั้ง 14 เมืองทั่วมณฑล โดยประชาชนในเขตตัวเมืองจูโจว มีการขึ้นทะเบียนทำบัตรใช้งานแล้วกว่า 170,000 ใบ การใช้งานรถจักรยานสาธารณะกว่าร้อยล้านครั้ง ซึ่งสถิติการใช้งานต่อวันที่สูงสุดทะลุเกิน 200,000 ครั้ง เฉลี่ยแล้วมีการใช้งาน 150,000 ครั้งต่อวัน

ปัจจุบัน แม้ว่าในด้านโครงการพัฒนาทางนิเวศวิทยานั้นจะมีความคืบหน้า ทั้งมณฑลมีอัตราพื้นที่ป่าไม้ปกคลุมเพิ่มเป็น 59.57% และอัตราการรักษาพื้นที่ชุ่มน้ำเพิ่มเป็น 69.3% แต่ถึงอย่างไรถ้าเทียบกับอดีตแล้วขนาดของทะเลสาบต้งถิงหูถือว่าหดเล็กลงไปมาก จากเดิมมีผืนน้ำกว่า 6,000 ตารางกิโลเมตร ลดลงเรื่อยจนมาอยู่ที่ประมาณ 2,647 ตารางกิโลเมตร โดยปัจจัยสำคัญเนื่องจากแม่น้ำแยงซีเกียงได้พัดพาทรายมาทับถม ซึ่งทะเลสาบต้งถิงหูถูกเรียกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ ต้งถิงหูตะวันตก ต้งถิงหูใต้ และต้งถิงหูตะวันออกตามตำแหน่งที่ตั้ง

โดยภายหลังแผนงานพัฒนาเขตเศรษฐกิจเชิงนิเวศทะเลสาบต้งถิงหู ได้ถูกยกเป็นยุทธศาสตร์ระดับชาติแล้วในปีที่ผ่านมา ทางคณะกรรมการปฏิรูปและพัฒนามณฑลหูหนาน ได้เร่งวางแนวทางที่จะแก้ไขปรับปรุงโครงสร้างอุตสาหกรรมบริเวณน่านน้ำรอบทะเลสาบต้งถิงหู โดยดำเนินการยกเลิกอุตสาหกรรมที่ใช้พลังงานมากอย่างสิ้นเปลือง และก่อให้เกิดมลภาวะทั้งหลาย เชิญชวนนักลงทุนมาพัฒนาอุตสาหกรรมที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัยในการผลิต มีตลาดค่อนข้างกว้าง สามารถตอบสนองความต้องการทั้งในและนอกมณฑล รวมถึงส่งออกผลิตภัณฑ์ไปยังต่างประเทศได้มาแทนที่