อยู่เมืองไทยมะพร้าวหาง่ายแค่ปีนบ่าย ชักเอาในสวน หรือซื้อหา

ถือเป็นสินค้าธรรมดา ที่ไหน ๆ ก็มีขาย จะต้องการมะพร้าวอ่อน ทึนทึก หรือแก่จัดขนาดไหน ดูจะได้ดังใจไปซะหมด ถ้าอยากปรุงอาหารไม่อยากปอก ไม่อยากขูด ไม่อยากคั้น ก็แสนสบายมีกระทิบรรจุกล่อง หรือแม้แต่ผงกะทิเป็นซองวางขายโดยทั่วไป แล้วของไทยเราเนี่ย กะทิโด่งดังไกลไปทั่วโลก ชาติไหน ๆ ก็รู้จัก

พอมาอยู่ปักกิ่งเมืองทางเหนือของจีนที่ไม่มีการปลูกมะพร้าว(ขณะที่เมืองทางใต้อย่างไห่หนานหรือที่ภาษาแต้จิ๋วเรียกไหหลำ มีการปลูกกันมาก) การหาซื้อมะพร้าว หาซื้อกระทิธรรมดาที่เราใช้ปรุงอาหารแบบบ้านเรา จึงไม่ใช่เรื่องง่าย กะทิที่พอมีขายทางเน็ตและบางซุเปอร์มาร์เก็ตอยู่บ้างเป็นผงกะทิที่เขาใช้สำหรับชงกิน จะชงกินเปล่า ๆ หรือจะใส่ในกาแฟแทนครีมเทียมก็ได้ กะทิพวกนี้เวลานำมาปรุงอาหารทั้งคาวหวาน จึงทำให้ขาดความเข้มข้นของรสชาติ เพราะมีส่วนประกอบของมะพร้าวและสารปรุงแต่งอื่น ๆ อีกมาก เนื่องจากวัตถุประสงค์ไม่ใช่เพื่อประกอบอาหารคาวหวานแบบบ้านเรา ที่เขาเลือกใช้กะทิจากมะพร้าวแก่จัดมาทำ ไม่ใช่ดิฉันคนเดียวเท่านั้นเพื่อนต่างชาติที่มาทำงานที่ซีอาร์ไอ ไม่ว่าจะจากมาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ หรือแม้แต่ฝรั่งเศส ต่างก็ตามหาผงมะพร้าวที่ใช้เพื่อการปรุงอาหารกัน และทุกคนจะรู้จักชาวเกาะ ชาวไทย อร่อยดี กะทิสัญชาติไทยของเราเป็นอย่างดี

เดือนที่แล้ว ดิฉันไปคาร์ฟูร์ ตรงเหล่าซาน อยู่ทางตะวันตกของซีอาร์ไอ ไม่ไกลกันนัก เดินไปได้สบาย เห็นเขาขายมะพร้าวอ่อน สภาพไม่ใหม่นัก ลูกละ 12 หยวน หรือประมาณ 60 บาท ความอยากกินมาก ซื้อมา 2 ลูก กะว่าจะดื่มน้ำ ส่วนเนื้อจะใช้ทำขนมคือข้าวเหนียวนึ่งใส่ข้าวโพดและมะพร้าวอ่อนด้วย พอมาถึงบ้านจัดการปอก ปรากฏว่าเน่าเสีย 1 ลูกต้องทิ้ง อีกลูกพอใช้ได้ สองสัปดาห์ให้หลัง ไปเจอมะพร้าวเผา ที่เขาปอกเปลือกออกหมด เหลือแต่ลูกสีขาว ๆ กับตรงจุกที่จะมีเปลือกติดเอาไว้หน่อย ราคาลูกละ 8 – 10 หยวน คนจีนเวลาซื้อมะพร้าวประเภทนี้ พ่อค้ามักถามว่า จะเจาะกินน้ำเลยไหม ส่วนใหญ่จะเจาะกินน้ำ เขาไม่ผ่าแบบบ้านเรา แต่จะใช้มีด หรือบางแห่งใช้ไขขวงเจาะตรงตามะพร้าว เสียบหลอดให้ดูด สังเกตส่วนใหญ่เขาไม่ค่อยกินเนื้อกัน ซึ่งดิฉันเสียดายมาก เพราะเนื้อมะพร้าวอ่อนจนถึงทุนทึกกลางอ่อนกลางแก่นี่ เอามาคลุกกับข้าวโพดก็อร่อย คลุกกับฟักทองต้มก็อร่อย คนไทยเราจะคุ้นกันดี แล้วไม่มีการทิ้งขว้าง

วันเสาร์ที่ผ่านมา ดิฉันตื่นเต้น มีมะพร้าวอ่อนเป็นทะลาย มาวางขายแบกะดินที่อู่จวง รีบสะกิดเพื่อนคนจีน จอดรถหน่อย อยากได้มะพร้าวอ่อน เป็นครั้งแรกที่เห็นมาวางขายกันแบบนี้ เพื่อนรีบจอดรถให้ดิฉันลงก่อน ส่วนเขาจะขับไปหาที่จอด ดิฉันดิ่งไปยังเป้าหมาย คนขายเป็นเด็กหนุ่ม บอกราคา ลูกละ 10 หยวน ต่อยังไงก็ไม่ลด เอาน่า 10 หยวนก็ 10 หยวน ซื้อมาแค่ 1 ลูก ซื้อเสร็จเดินกลับมาเจอเพื่อนที่จอดรถเรียบร้อยแล้ว เขาไม่สนใจซื้อมะพร้าว แต่สนใจบัตรเติมเงิน ที่ มีชายผู้หนึ่งอายุประมาณ 30 มายืนพร้อมโต๊ะพับ 1 ตัว ขายบัตรโทรศัพท์ บนโต๊ะจะเขียนหมายเลขโทรศัพท์สามตัวแรกที่สามารถจะใช้สิทธิ์เติมแล้วได้ค่าโทรฟรีอีกเท่าตัว เช่น เติม 30 ได้ 60 เติม 50 ได้ 100 เติม 100 ได้ 200 เพื่อนพูดคุยกับเขา แล้วบอกว่า เชื่อถือได้ ดิฉันก็เอ้างั้นเติม 100 จะได้ 200 หยวน ชายคนขายควักบัตรโทรศัพท์ออกมากจากกระเป๋ากางเกง ขูดหมายเลข และขอโทรศัพท์ดิฉันไปกดเติมเงินให้ สักพักมีข้อความส่งมาว่า เติมเงิน 200 หยวน เราพอใจขอโทรศัพท์คืน เพื่อนคนจีนยังบอกว่า นี่คงเป็นบริการพิเศษ เอาไว้สัปดาห์หน้าเขาจะมาเติมบ้าง วันนั้นดิฉันได้มะพร้าวอ่อนและประหยัดเงิน เพราะเติมเงินค่าโทรศัพท์ไป 100 หยวน แต่ได้มา 200 หยวน

เย็นวันอาทิตย์ดิฉันเจอเพื่อนชาวมาเลย์ ที่เรามักจะคุยกันเรื่องมะพร้าวและอาหารอยู่เสมอ เธอบอกว่าลูกสาววัย 8 ขวบ บ่นอยากกินมะพร้าวอ่อน ถ้าเป็นอยู่ที่บ้านคือมาเลเซียตะวันออก เกาะบอเนียว(รัฐซาบาห์) ป่านนี้ได้กินไปแล้ว เพราะที่บ้านปลูกมะพร้าวมาก อยากกินก็ปีนเก็บหรือสอยมาได้เลย แต่ที่นี่หายาก ดิฉันเลยเล่าเรื่องเจอคนมาขายมะพร้าวอ่อนแบบกะดินที่อู่จวง เธอตื่นเต้น บอกถ้ามีโอกาสให้พาไป คุยกันไว้อย่างนั้น แล้วเราก็พากันเดินออกกำลังกาย วันนี้เดินไกล ซอกแซกไปในซอย เดินลัดเลาะหลายซอย ไปเจอร้านขายผลไม้ร้านหนึ่งมีมะพร้าวอ่อนวางขายอยู่ 2-3 ลูก ปรี่เข้าไปดู ลูกละ 10 หยวน เพื่อนซื้อมา 1 ลูก กะเอาน้ำให้ลูกสาว เอาเนื้อคลุกข้าวโพด เราลิงโลดกันทั้งคู่ ที่อยู่ ๆ ก็เจอมะพร้าวอ่อน

ค่ำวันอาทิตย์เพื่อนโทรมา แป๊ปเดียว สายหลุด ดิฉันโทรกลับ ปรากฏมีข้อความเสียงว่าเงินหมด ดิฉันตกใจ เพิ่งเติมไปวานนี้ 100 หยวนแล้วเขาบอกว่าได้เพิ่มอีก 100 หยวน เป็น 200 หยวน วันนี้ได้แต่รับยังไม่ได้โทรออกเลย เงินหมดได้อย่างไร รีบคลิกกลับไปดูข้อความ หาข้อความที่เขาส่งมาว่าเราเติมเงิน 200 หยวน ปรากฏไม่พบข้อความนั่นซะแล้ว ฉุกคิดขึ้นมา มิจฉาชีพแน่นอน ดิฉันรีบโทรไปบอกเพื่อนว่าอย่าไปเติมเงินเจ้านั้น เพราะมันไม่มีเงินและข้อความที่ว่าเราได้เติมเงิน 200 หยวน ก็หายไปจากหน้าจอแล้วด้วย เพื่อนส่งเสียงมาทางสายว่า เมื่อวานเขานำเรื่องนี้มาคุยให้เพื่อนที่ทำงานอีกคนหนึ่งฟัง เพื่อนคนนั้นบอกว่าเขาเคยถูกหลอกแบบนี้มาแล้ว เขาจึงไม่ค่อยตกใจพร้อมปลอบใจ ดิฉันว่า คิดว่าได้มะพร้าวอ่อนมาในราคาลูกละ 110 หยวน(550บาท) ก็แล้วกัน โปรดดื่มกินมันให้คุ้มค่า บทเรียนราคาแพงนี้อย่าได้มีวันลืม

เช้าวันนี้มาเล่าให้เพื่อคนไทยเพื่อคนจีนที่ทำงานด้วยกันที่ซีอาร์ไอฟัง เพื่อนร่วมงานที่เป็นหนุ่มอารมณ์ดีจากไทยบอกว่า พี่มาตั้งหลายปีเพิ่งเจอครั้งแรก ผมโดนมา 2 – 3 ครั้ง ยังมากกว่าพี่อีก งั้นควรดีใจไหมนี่?

อินทนิล ปลดเปลื้อง