อำเภอผู่เจียงตั้งอยู่ภาคเหนือของเมืองจินหวา ตอนกลางมณฑลเจ้อเจียง แผนภูมิแสดงลำดับเครือญาติวงศ์ตระกูลจางในหมู่บ้านเซี่ยจาง ตำบลไป๋หม่า อำเภอผู่เจียง บันทึกไว้ว่า ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถัง ชาวบ้านผู่เจียงก็มีประเพณีเชิดมังกรเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลหยวนเซียว โดยเรียกว่า "เทศกาลโคมไฟ" การเชิดมังกรแบบ "ป่านเติ้งหลง" หรือ "มงกรตั่ง" นิยมเล่นกันในหมู่บ้านในอำเภอผู่เจียง และเผยแพร่ไปยังท้องที่ต่างๆ ริมทะเล สรุปได้ว่า มังกรตั่งเริ่มต้นจากราชวงศ์ถัง เติบโตในราชวงศ์ซ่งและหยวน แล้วมาเจริญในราชวงศ์หมิงและชิง หลังจากสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีนแล้ว มีการประชาสัมพันธ์และสืบทอดต่อไป โดยเฉพาะหลังจีนดำเนินการปฏิรูปและเปิดประเทศ

มังกรตั่งอำเภอผู่เจียงประกอบด้วยหัวมังกร ตัวมังกรและหางมังกร เรียกกันทั่วไปว่าโคมไฟยาว ตามการออกแบบหัวมังกร จะมีประเภทมังกรฟ้า มังกรดิน และมังกรกุ้งยักษ์ เป็นต้น หรือจะแบ่งเป็น 11 ชนิด ตามการติดโคมไฟบนตั่ง(ตัวมังกร) เช่น โคมไฟสี่เหลี่ยม โคมไฟกระปุกเหล้า และโคมไฟอักษร มักจะจัดการแสดงในเทศกาลและงานสำคัญ โดยจัดขบวนการแสดงหลากหลาย เช่น ขบวนวงกลมเหมือนโลตีข้าวสาลี ขบวนกรรไกร และขบวนมังกรแกว่งหาร เป็นต้น

"มังกรตั่ง" เป็นโคมไฟมังกรที่เชื่อมต่อจากตั่ง มีเอกลักษณ์ทรงพลังและแข็งแกร่ง เริ่มการแสดงพร้อมกับเสียงกลองและเสียงเป่าเขาควาย สัมผัสวิถีชีวิตและสดับถึงความเคารพต่อฟ้าดินได้จากเสียงร้องเซ็งแซ่ของประชาชนเมื่อยามชมการเชิดมังกร มังกรตั่งตัวหนึ่งรวบรวมศิลปะไว้หลายอย่าง เช่น การเขียนพู่กันจีน การวาดภาพ การตัดกระดาษ การแกะสลักดอกไม้ ประติมากรรมและความประณีตของฝีมือการจัดทำ นักแสดงจะต้องเชี่ยวชาญการกีฬา กายกรรมและการร่ายรำ ตัวมังกรที่เชิดอยู่จะผสมผสานสไตล์เรียบง่าย ประณีต เร่าร้อน สง่าและพร้อมเพรียง การละเล่นนี้ได้สนองความต้องการทั้งความรู้สึกและจิตใจของผู้คน การเชิดมังกรตั่งเป็นวัฒนธรรมพื้นเมืองขนานแท้ ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวาง แม้ดูเหมือนอันตราย แต่ก็มีคนเข้าร่วมเยอะ และใช้สถานที่ทำการแสดงกว้างใหญ่ เป็นที่พบยากในบรรดาการละเล่นทั่วไป

มังกรตั่งได้รักษาความเชื่อถือเกี่ยวกับเทพเจ้ามังกรของชาวจีนในภาคกลางของมณฑลเจ้อเจียงและภาคใต้ของแม่น้ำแยงซี ผสมผสานกับศิลปะการเขียน การวาดภาพ และการตัดกระดาษ สืบทอดรูปแบบการกีฬาและการร่ายรำบนลานกว้าง มีคุณค่าในการวิจัยประเพณี วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ศิลปะพื้นเมือง มีอิทธิพลลึกซึ้งและยาวไกลในภาคกลางงของมณฑลเจ้อเจียงและภาคใต้แม่น้ำแยงซี

（Ton/Ping）