พูดถึง ปาท่องโก๋ หลายคนนึกถึงความอร่อยเหาะเมื่อทานกับโจ๊กร้อนๆ หรือน้ำเต้าหู้อุ่นๆ และถ้าพูดถึงที่มาหรือตำนานของปาท่องโก๋ ก็คงมีไม่น้อยที่ได้ยินได้ฟังมาบ้างว่าเกี่ยวพันกับขุนนางกังฉินนาม "ฉินฮุ่ย" และนางหวังภรรยา ที่เป็นต้นเหตุให้แม่ทัพผู้เก่งกล้ามีความรักชาติยิ่งชีพ เป็นที่เคารพรักของชาวจีนนาม "งักฮุย" ต้องจบชีวิตลงที่เมืองหังโจว ทำให้ประชาชนต่างโกรธแค้น เลยนำแป้งสองชิ้นมาประกบติดกันสมมติเป็นฉินฮุ่ยและนางหวัง จับลงทอดกินให้หายแค้น แต่เมื่อพูดถึงชื่อ "เย่ว์เฟย" ขึ้นมาลอยๆ หลายคนอาจยังไม่รู้ว่า เป็นชื่อสำเนียงจีนกลางของวีรบุรุษนามงักฮุยนั่นเอง

ศาลเจ้างักฮุย ทางตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบซีหู เมืองหังโจว มณฑลเจ้อเจียง

สร้างขึ้นในสมัยซ่งใต้เจียจิ้งฮ่องเต้ ปีที่ 14 (ค.ศ. 1221)

สภาพวัดที่เห็นในปัจจุบันเป็นการสร้างใหม่ในสมัยชิงเฉียนหลงฮ่องเต้ปีที่ 54 (ค.ศ.1715)

เย่ว์เฟย 岳飞 (1103-1142) ชื่อรองเผิงจี่ว์ (鹏举) ชนชาติฮั่น ชาวหมู่บ้านเสี้ยวที่หลี่ แคว้นซ่งเหนือ (ปัจจุบันคือหมู่บ้านเฉิงกั่งชุน ตำบลไช่หยวน เมืองอันหยาง มณฑลเหอหนาน) เป็นนักยุทธศาสตร์ และนักการทหารที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นขุนพลผู้อายุน้อยที่สุด มีความเก่งกล้าสามารถที่สุดในช่วงยุคสมัยซ่ง เหลียว จิน และซีเซี่ย เป็นวีรบุรุษที่เคารพรักของชาวจีน ผู้นำทัพต่อต้านชาติจินผู้รุกราน และกลายเป็นตัวละครและพล็อตเรื่องที่ชื่นชอบของนักเขียนจีนนับแต่ปลายราชวงศ์ซ่งใต้เป็นมา

ก่อนหน้านั้นนับแต่ ราชวงศ์หยวน(ค.ศ.1206-1368) ถึง ราชวงศ์หมิง(ค.ศ.1368-1644) สังคมจีนได้มีงานเขียนเกี่ยวกับเย่ว์เฟยออกมาไม่น้อย รวมไปถึงการนำเสนอในรูปแบบอื่นอย่างการพูดเล่าเรื่อง การขับร้อง หรือแสดงละคร เป็นต้น ซึ่งงานเขียนนั้นจะแบ่งได้เป็นสองประเภท คือ เป็นแบบเรื่องแต่งขึ้นล้วนๆ ไม่ได้มีความเป็นจริงตามประวัติศาสตร์เลย ส่วนอีกประเภทก็เป็นเสมือนตำราประวัติศาสตร์ที่บอกเล่าความเป็นมาตามจริง ตัวอย่างงานเขียนนิยายดังในสมัยราชวงศ์หมิงของ สงต้ามู่ ที่พูดถึงวีรบุรุษแห่งแคว้นซ่ง เป็นแบบละเลยในรายละเอียดความเป็นจริงของตัวละคร สำนวนภาษาที่ใช้ก็เป็นภาษาพูดเสียส่วนใหญ่ ซึ่งตรงกันข้ามกับงานเขียนของอวี๋หัวอวี้ เขาไม่เห็นด้วยกับงานของสงต้ามู่ จึงเขียนโดยยึดข้อเท็จจริงตามประวัติศาสตร์ ทำให้ขาดอรรถรสกลายเป็นเหมือนกับอ่านตำราประวัติศาสตร์ไป

ด้วยเหตุนี้งานวรรณกรรมเรื่อง "ตำนานวีรบุรุษตระกูลเย่ว์ (说岳全传) " ของเฉียนฉ่าย (钱彩) ที่ดึงเอาตำนานดังเป็นที่รู้จักและเล่าขานกันในหมู่ชาวบ้านเกี่ยวกับขุนศึกเย่ว์เฟย และวีรบุรุษผู้กล้าที่ร่วมกันสละชีพต่อกรกับข้าศึก มาผสมผสานกับเนื้อความตามจริงในประวัติศาสตร์ แสดงจิตสำนึกของชนในชาติและจิตวิญญาณแห่งความรักชาติที่แรงกล้า จึงมีผลตอบรับดีมากเป็นที่กล่าวขวัญถึงและทรงอิทธิพลกว่างานเขียนเกี่ยวกับเย่ว์เฟยที่เคยมีมาในอดีต

ตำนานวีรบุรุษตระกูลเย่ว์ เป็นวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์ ที่แต่งขึ้นในสมัย ราชวงศ์ชิง(ค.ศ.1616-1911) โดยเฉียนฉ่าย(钱彩) และจินเฟิง(金丰) ความยาว 80 ตอน บอกเล่าเรื่องราวการนำทัพต่อต้านชนเผ่าจิน(ราชวงศ์จิน ค.ศ.1115-1234) ที่รุกรานแคว้นซ่ง (ซ่งเหนือ ค.ศ. 960-1127) (ซ่งใต้ ค.ศ.1127-1279) ของขุนศึกตระกูลเย่ว์พ่อลูกผู้รักชาติยิ่งชีพ

เย่ว์เฟยได้รับการกล่าวขานว่าเป็นขุนนางฝ่ายบู๊ ขุนศึกผู้รักชาติยิ่งชีพ มีความองอาจ เก่งกล้า ซื่อตรง กตัญญูต่อบุพการี ความเป็นวีรบุรุษผู้กล้าที่ทรงคุณธรรมถูกบรรยายไว้อย่างครบถ้วนใน "ตำนานวีรบุรุษตระกูลเย่ว์" เรื่องนี้ โดยภายหลังการจบสิ้นของราชวงศ์ซ่งเหนือ ในรัชสมัยจิ้งคังปีที่ 2 แห่งฮ่องเต้ซ่งชินจง เหล่าชนชาติฮั่นทางใต้(ซ่งใต้)ได้รบปะทะกับชนเผ่าจินผู้บุกรุกบ่อยครั้ง ผลงานนี้จึงแฝงไว้ด้วยแนวคิดดั้งเดิมที่ว่าผู้บุกรุกพ่ายแพ้ ระบอบการปกครองดั้งเดิมได้รับชัยชนะ บอกเล่าถึงการนำประชาชนลุกขึ้นต่อต้านการบุกรุก โดยมีกองทหารชนเผ่าจินยกทัพมารุกรานจงหยวนเป็นภูมิหลังของเรื่อง

เฉียนฉ่าย เป็นนักเขียนนิยายสมัยราชวงศ์ชิง เป็นชาวเหรินเหอ(เมืองหังโจว ในปัจจุบัน) มณฑลเจ้อเจียง วันเดือนปีเกิดไม่มีรายละเอียดแน่ชัด คาดว่ามีชีวิตอยู่ในสมัยฮ่องเต้คังซี(ครองราชย์ค.ศ.1662-1723) ถึงเฉียนหลง(ครองราชย์ ค.ศ.1736-1796) ผลงานเขียนเรื่อง "ตำนานวีรบุรุษตระกูลเย่ว์" ที่เขียนร่วมกับ จินเฟิง ได้สำเร็จสมบูรณ์ในรัชสมัยเฉียนหลงฮ่องเต้ปีที่ 9 แต่เนื่องเพราะผู้เขียนยึดติดกับแนวคิดดั้งเดิมมากเกินไป ทำให้ภาพลักษณ์ของเย่ว์เฟยที่แสดงออกมาในด้านมีคุณธรรมมีความจงรักภักดีอย่างยิ่งยวดออกจะล้นเกินจริงไปบ้าง นอกจากนี้ได้นำเรื่องราวความไม่ถูกชะตาในเย่ว์เฟยของฉินฮุ่ย ผูกโยงว่าเป็นเรื่องจากผลกรรมต่อกันเมื่อชาติปางก่อน ละเลยสาเหตุที่แท้จริงจากความเสื่อมทรุดของสังคมในขณะนั้น ซึ่งจะเป็นผลกรรมในรูปแบบใดตอนหน้ามีคำตอบ...

เก่าเล่าไปใหม่บอกมา โดย วังฟ้า 羅勇府

ลิงค์เกี่ยวข้องเพิ่มเติม

เก่าเล่าไป ใหม่บอกมา：ตำนานวีรบุรุษงักฮุย (2)
https://thai.cri.cn/247/2012/12/25/233s205513.htm