ถ้าเราดูแผนที่กรุงปักกิ่ง จะเห็นได้ว่า หูท่งกรุงปักกิ่งส่วนใหญ่เป็นแนวจากด้านตะวันตกไปสู่ด้านตะวันออก นี่เป็นลักษณะเด่นข้อหนึ่งของหูท่งกรุงปักกิ่ง

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมจึงเป็นเช่นนี้ หากจะอธิบายให้ชัดเจนเราต้องกล่าวถึงซื่อเหอย่วนก่อน ซื่อเหอย่วนหรือบ้านล้อมลานเป็นบ้านเรือนของตระกูลๆหนึ่ง ปลูกสร้างตามสองฝั่งของหูท่ง ซื่อเหอย่วนเป็นแบบฉบับของรูปแบบบ้านตามสถาปัตยกรรมจีนโบราณ มีข้อกำหนดในเรื่องของขนาด รูปร่างและการประดับตกแต่งอย่างเคร่งครัด ถ้าเป็นแบบแผนมาตรฐานของซื่อเหอย่วนต้องตั้งอยู่ด้านเหนือของทางเดิน ซื่อเหอย่วนมีบ้านเรือนล้อมวงอยู่ทั้ง 4 ด้าน ห้องที่อยู่ทางเหนือเรียกว่า "เจิ้งฝาง" เป็นที่อยู่ของผู้อาวุโสในครอบครัว ห้องที่อยู่ทางตะวันตกและทางตะวันออกเรียกว่า "เอ่อฝาง" เป็นที่อยู่ของลูกหลานในครอบครัว แล้วห้องที่อยู่ทางใต้เรียกว่า "ห้องเต้าจั้ว" เป็นที่อยู่ของข้ารับใช้ในครอบครัวและก็มีบทบาทของห้องรับแขกเพื่อไม่ให้แขกเดินเข้ามาถึงห้องด้านใน ใจกลางของซื่อเหอย่วนเป็นลานบ้านที่กว้างใหญ่ ส่วนที่อยู่ของประตูซื่อเหอย่วน ตามทฤษฎีของยันต์โป๊ยก่วย ทางตะวันออกเฉียงใต้เป็นสิริมงคล ประตูจึงมักจะเปิดในมุมตะวันออกเฉียงใต้ของซื่อเหอย่วนเพื่อความมีโชคลาภ ฉะนั้นเวลาผู้คนเดินจากซื่อเหอย่วนต้องไปถึงที่หูท่งก่อน เนื่องจากซื่อเหอย่วนเปิดสู่ทางใต้และประตูตั้งอยู่ในมุมตะวันออกเฉียงใต้ หูท่งกรุงปักกิ่งจึงเป็นแนวจากทางตะวันตกไปสู่ทางตะวันออก

ลักษณะเด่นอีกข้อหนึ่งของหูท่งกรุงปักกิ่งก็คือ ในปากทางหูท่งมักจะมีซุ้มประตูใหญ่ ( ภาษาจีนเรียกว่า "ไผโหลว" ) ทีแรก "ไผโหลว" มีหน้าที่เท่ากับประตู ต่อมาค่อย ๆ กลายเป็นสิ่งปลูกสร้างที่มีลักษณะเป็นการประดับของหูท่งและก็เป็นทัศนียภาพสวยงามอย่างหนึ่ง "ไผโหลว" สร้างด้วยไม้เป็นหลัก แล้วก็ยังมีส่วนหนึ่งทำด้วยเครื่องกระเบื้องหรือหิน "ไผโหลว" ในกรุงปักกิ่งเริ่มสร้างขึ้นตั้งแต่สมัยราชวงศ์หยวน มีการเพิ่มเติมในสมัยราชวงศ์หมิงและชิง จนถึงปลายราชวงศ์ชิง ปักกิ่งมี "ไผโหลว" 57 ซุ้ม "ไผโหลว" ที่มีชื่อเสียงมี "ตงซื่อไผโหลว" "ซีซื่อไผโหลว" "ตงตันไผโหลว" "ซีตันไผโหลว" "เฉิงเสียนเจียไผโหลว" และอื่น ๆ การที่เรียกว่า "ตงซื่อไผโหลว" เพราะว่า ในภาษาจีน คำว่า "ซื่อ" หมายถึง "4" ในสมัยก่อนตรงนั้นมี "ไผโหลว" 4 ซุ้ม ตั้งอยู่ 4 มุมของทางสี่แยก แต่ละแยกติดกับปากหูทุ่ง เนื่องจาก "ไผโหลว" ซุ้มนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกของเส้นศูนย์กลางปักกิ่ง จึงเรียกว่า "ตงซื่อไผโหลว" ส่วน"ซีตันไผโหลว" นั้น ในภาษาจีน "ตัน" หมายถึงเดี่ยว ฉะนั้น "ซีตันไผโหลว" จึงหมายถึง "ไผโหลว" 1 ซุ้มที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของเมือง พร้อมกับการพัฒนาของเมือง "ไผโหลว" ในกรุงปักกิ่งถูกรื้อจนเกือบหมด แต่ชื่อสถานที่ที่ได้ชื่อจาก "ไผโหลว" นั้นยังสืบทอดมาจนปัจจุบัน ชาวปักกิ่งยังเรียกแถวนี้ว่า "ซีตัน" เรียกแถวนั้นว่า "ตงซื่อ"

(Yim/Cui)