ห่างหายไปอยู่ไทยซะหนึ่งปี กลับมาปักกิ่งอีกทีก็พอดีหนาว คราวนี้ ดิฉันมีบัดดี้เป็นทมิฬ นาดู เคร่งครัดการกินเจ ใจดีมาก ชอบทำอาหาร เธอบอกว่า อาหารอินเดียมีกระบวนการเยอะ ต้องใช้เวลา เครื่องเทศน์และเครื่องปรุงต่าง ๆ ส่วนใหญ่นำมาจากอินเดีย มีบ้างที่เธอออกไปทานอาหารนอกบ้าน เธอเล่าให้ฟังว่าสำหรับที่ปักกิ่งแล้ว เธอติดใจร้านบุฟเฟ่ต์เจสไล์จีนที่อู่ต้าโข่มาก

สเตฟี่ เพื่อนคนจีนที่จบจากอังกฤษ ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบการกินเจ แต่ละปีเธอจะกินเจติดต่อกันประมาณ 3 เดือน เธอบอกว่า การกินเจทำให้เธอรู้สึกว่า สุขภาพของเธอดีขึ้น เดี๋ยวนี้เธอทั้งหันมากินเจและปฏิบัติภาวนาอย่างต่อเนื่อง พอมีเวลาก็จะชักชวนคนในครอบครัวและหมู่มิตร พากันไปสวดมนต์ไหว้พระตามวัดต่าง ๆ อย่างเมื่อวันเสาร์ที่ 19 ตุลาคมที่ผ่านมา เป็นวันพระขึ้น 15 ค่ำ เธอมาชวนไปสวดมนต์ไหว้พระที่วัดหลิงกวง ที่อุทยานแห่งชาติปาต้าชู่ อุทยานแห่งชาติระดับ 5 ดาว อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกรุงปักกิ่ง วัดนี้เป็นสถานที่ประดิษฐานพระเขี้ยวแก้วหรือพระทันตธาตุเบื้องบนซ้ายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งเคยอันเชิญไปประดิษฐานที่ประเทศไทยให้คนไทยได้สักการะบูชาเมื่อช่วงเกือบสิบปีที่ผ่านมา เดี๋ยวนี้วันขึ้น 15 ค่ำ คนจีนนิยมไปวัดสวดมนต์ปฏิบัติภาวนา พากันไปทั้งครอบครัว บ้างก็เป็นกลุ่ม เห็นคนหนุ่มคนสาวเข้าวัดกันมากขึ้น ชนิดที่เรียกว่าผู้คนเบียดเสียดแออัดยัดเยียด จนการจราจรช่วงแยกเข้าวัดถูกปิด จะเข้าไปต้องอาศัยการเดินเกือบกิโล แต่ดูจะไม่ใช่ปัญหา วันพระใหญ่อย่างนี้ ทางวัดจะมีการทำอาหารเจแจกด้วย เพราะพระจีนจะฉันเจ ไปดูอาหารที่แจกจ่ายให้กินฟรีมีทั้งหมั่นโถว ซาลาเปา ผัด แกงต่าง ๆ ผู้คนรับมาแล้วก็ทานกันอย่างเอร็ดอร่อย สเตฟี่ ดิฉันและจูเลีย ไม่ได้ไปเข้าคิวรับแจกอาหาร เพราะสเตฟี่มีเป้าหมายพาเราไปที่ภัตตาคารอาหารเจแห่งหนึ่งที่เธอบอกว่าวานนี้เพิ่งไปมา แต่ความอร่อยของอาหารและบรรยากาศทำให้อยากพาพวกเราและคุณแม่ของเธอไปทานในช่วงมื้อเย็นวันนี้ เราจึงยินดีที่จะหิ้วท้องรอ แต่ก็ขอข้าวโพดต้มรองท้อง ประทังความหิว

ในฐานที่เป้าหมายคือภัตตาคารเฮฮถังยัวเซ่อ อยู่ไม่ไกลจากตลาดซานหยวนหลี่ ซึ่งเป็นตลาดที่ขายเครื่องปรุงทั้งของตะวันออกและตะวันตก เราจึงพากันแวะไปที่นั่น เพือหาซื้อมะละกอ มะนาว เพื่อเอามาไว้ทำส้มตำมะละกอในอาทิตย์ถัดมา เพราะหลายคนบอกว่า คิดถึงอาหารไทยเต็มที ห่างหายไป 1 ปี ไม่มีคนทำอาหารไทยให้กิน ไอ้เราก็พวกบ้ายอ รีบเตรียมการทันที ไปซานหยวนหลี่วันนั้น ได้ของติดมือกลับมาอื้อ เพราะมีคนช่วยถือหลายคน พะลุงพะลังออกจากตลาดตอนใกล้ 5 โมงเย็น เห็นว่าถ้าเดินคงไม่ไหว ต้องใช้บริการแท็กซี่ ไม่ถึง 10 นาที ก็ถึง

ภัตตาคารเฮอถังยั่วเซ่อ อยู่ที่ชุมชนหลิ่วฟางหนานหลี่ เปิดมากว่า 13 ปี ตอนนี้มี 3 สาขา อีก 2 สาขาคือที่อู่ต้าโข่และเวิร์คเคอร์สเตเดี่ยม บางแห่งจะจัดเป็นบุฟเฟ่ต์อย่างที่อู่ต้าโข่ ส่วนที่อื่น ๆ จะเป็นอาหารตามสั่ง ที่เราไปคือชุมชนหลิ่วฟางหนานหลี่ หายากหน่อยเพราะต้องเดินเข้าไปในชุมชน แต่เมื่อไปถึงต้องบอกว่าคุ้มค่ามาก บรรยากาศดี ภายในตกแต่งด้วยไม้ มีรูปเจ้าแม่กวนอิมและเทพองค์อื่น ๆ ติดอยู่จำนวนไม่น้อย เมื่อย่างเข้าสู่ร้านจะสัมผัสได้ถึงบรรยายกาศของความสงบ ร่มรื่น ภายในร้านได้แบ่งพื้นที่ส่วนหนึ่งเป็นมุมเกี่ยวกับศาสนา มีพระให้เช่า หนังสือที่มีทั้งเพื่อการจำหน่ายและแจกฟรีอยู่ไม่น้อย สะท้อนให้เห็นว่า เจ้าของร้านซึ่งเป็นสุภาพสตรี มีความเลื่อมใสศรัทธาในพุทธศาสนาอย่างแรงกล้า สังเกตุได้จากภาพถ่ายและสิ่งของที่นำมาตกแต่ง จัดแสดง และจำหน่าย

สเตฟี่สังอาหารเป็นชุดสำหรับพวกเราสี่คน ประกอบด้วยซานย่าบดและราดด้วยแยมส้มแต่งด้วยใบสะระแหน่ ตามมาด้วยสุยจู่โต้ฝุ ปกติเราคงคุ้นกับอาหารเสฉวนที่ทำจากปลา แต่คราวนี้มาทำจากเต้าหู้ก็อร่อยมาก เขาทำเต้าหู้จนเนื้อเนียนเหมือนปลา รสชาติดีมาก ตามมาด้วยเป็ดราดซอสที่ทำจากเต้าหู้ อู้ฮู้ อร่อยซะเหมือนเป็ดจริง ๆ ผัดผักกาดขาวที่ใส่ซอสเปรี้ยวเล็กน้อย ซุปเห็ดใส่ผักจีโหมวไฉ่ ซุปสีหยกใสหนืดนิด ๆ เนียนลิ้น ปิ่งใส้ถัวแดงที่หอมกรุ่น และปิดท้ายด้วยน้ำเต้หู้กับสาคู อร่อยซะต้องนั่งตัวตรง

พนักงานร้านบอกว่า ระยะหลัง ๆ นี้ ผู้คนสนใจกินเจกันมากขึ้น มีลูกค้าที่เป็นเด็กและคนหนุ่มสาวจำนวนไม่น้อย ทางร้านทำเมนูที่มีทั้งภาษาไทยและอังกฤษ เพราะมีลูกค้าต่างชาติมากขึ้น โดยส่วนใหญ่ลูกค้ารู้จักร้านจากระบบปากต่อปาก หากสนใจร้านนี้ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ www.hetangyuese.com มีโอกาสก็แวะมาชิมกันนะคะ

ดิฉันเดินทางจากกรุงเทพฯเมื่อค่ำวันที่ 12 ตุลาคม ยังอยู่ในช่วงเทศกาลกินเจ จำได้ว่าที่สนามบินได้ยินหนุ่มคนหนึ่งท่าทางรมณ์บ่จอยบ่นเพื่อนว่าไม่มีเชื้อจีน หน้าตาก็ไม่เหมือนจีน ไม่รู้กินเจทำไม เข้าใจว่าคงโมโหหิว แต่ยังหาร้านเจไม่เจอ อยากหันไปบอกว่า คุณขาเจน่ะ เขาไม่เลือกเชื้อชาติ เลือกวรรณะกันหรอก ฝรั่ง แขก จีน ไทย ล้วนกินเจได้ทั้งนั้น อยากบอกใจแทบขาดแต่ไม่กล้า เพราะขาสั้น วิ่งยังไงก็หนีไม่ทัน ปากแตกคุ้มกันซะที่ไหน