เมื่อปลายเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ฝ่ายบริหารกิจการงานนครเซี่ยงไฮ้ออกมาประกาศว่า เตรียมที่จะนำพฤติกรรมการหลบเลี่ยงไม่ซื้อตั๋วรถไฟฟ้าใต้ดิน เข้าสู่ระบบความน่าเชื่อถือส่วนบุคคลด้วย ซึ่งอาจส่งผลให้ไม่สามารถสมัครสอบเข้าทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ภาครัฐ ไม่สามารถประกอบอาชีพครูอาจารย์ และไม่สามารถเข้าทำงานในบริษัทใหญ่ชั้นนำทั้งหลายได้

ลอดรั้วกั้น หนึ่งในกรรมวิธีที่พบเห็นได้บ่อยกับการหลบเลี่ยงไม่ซื้อตั๋ว

เพื่อขึ้นรถไฟใต้ดินฟรีของผู้โดยสาร

จากข้อมูลสถิติระบุว่า นับตั้งแต่มีการเปิดให้บริการการรถไฟใต้ดินเซี่ยงไฮ้ เฉลี่ยแล้วมีผู้แอบขึ้นรถใต้ดินฟรีกว่า 10,000 คนต่อวัน หากคำนวณจากค่าตั๋วราคาต่ำสุดที่ 3 หยวน มูลค่าความสูญเสียจะเป็นกว่า 10 ล้านหยวนต่อปีเลยทีเดียว ทั้งนี้ บทลงโทษของผู้ที่หลบเลี่ยงไม่ซื้อตั๋วในการใช้บริการรถไฟใต้ดินของปักกิ่งและเซินเจิ้น คือ จะต้องเผชิญกับโทษปรับเป็นสิบเท่าของค่าตั๋ว ส่วนที่เซี่ยงไฮ้ คือ ปรับได้ไม่เกินห้าเท่า ดังนั้น มีบางเสียงเห็นว่าเป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ รุนแรงเกินควรหรือเปล่า เพราะหากทำผิดครั้งเดียวต้องเสียประวัติเสียอนาคตไปทั้งชีวิต น่าจะให้โอกาสกลับตัว

แต่เพราะการติดต่อสัมพันธ์กับผู้คนต้องอาศัยความน่าเชื่อถือ ไว้วางใจซึ่งกัน ที่สำคัญหากให้คนที่ไม่มีความน่าเชื่อถือ เข้าไปบริหารงานรัฐ หรือเป็นครูบาอาจารย์ อาชีพที่ได้ชื่อว่าแม่พิมพ์ของชาติ ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่น่าวางใจ ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่าความน่าเชื่อถือเป็นขุมพลังและขุมทรัพย์ที่จะนำไปสู่ความสำเร็จ

ดังนั้น การคาดโทษนี้หลายคนเห็นว่า คล้ายกับก่อนที่มาตรการ "เมาแล้วขับ จับติดคุก" จะมีผลบังคับใช้ที่มีหลายเสียงแสดงความกังวลทีเล่นทีจริงว่า คุกคงได้แน่นจนระเบิดกันคราวนี้ แต่ความจริงพิสูจน์ให้เห็นว่า การเมาแล้วขับนั้นลดน้อยลงอย่างมาก ไม่ใช่จำนวนคนติดคุกเพิ่มจนล้นอย่างที่คิด เพราะฉะนั้นการหลบเลี่ยงไม่ซื้อตั๋วไม่สามารถเป็นเจ้าหน้าที่รัฐได้ ย่อมไม่เป็นเหตุทำให้คนมากมายไม่สามารถสอบเข้าทำงานได้ มีแต่จะทำให้จำนวนคนหลบเลี่ยงไม่ซื้อตั๋วลดน้อยลงแทน ซึ่งเป้าหมายการออกกฎระเบียบที่เข้มงวดรุนแรงนี้ ย่อมไม่ใช่เพื่อต้องการลงโทษเอาผิดให้หนัก แต่เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ใดฝ่าฝืนเป็นสำคัญ

เก่าเล่าไปใหม่บอกมา โดย วังฟ้า 羅勇府