นอกจากชื่อจริงแล้ว ครอบครัวนี้มีตั้งฉายาไว้เรียกกันด้วยว่า พ่อมันฝรั่งทอด พี่ชายมาร์ชเมลโล่ พี่สาวซาลาเปา ใครๆ ที่ไม่ได้ติดตามรายการนี้ต้องสงสัยว่า ทำไมครอบครัวนี้แปลกมาก มีเพียงพี่ ไม่มีน้อง เพราะเกรสยืนหยัดเรียกตนเองว่า "เจี่ยเจี่ย-พี่สาวใหญ่" และให้คนอื่นแม้จะอายุมากกว่าก็เรียกเธอว่าเป็นพี่ด้วย ทั้งทั้งที่เป็นน้องอายุน้อยที่สุด เฉาเก๋อบอกว่า เมื่ออายุประมาณ 2 ขวบ เกรสบอกว่าตนเองเป็นเจ้าหญิง แต่พอถึงอายุ 3 ขวบ ก็กลายเป็น "พี่สาวใหญ่" ใครที่เรียกเธอว่าน้อง เธอต้องให้แก้ใหม่อย่างทันที ที่สนุกคือ ไม่มีใครรู้สึกว่าการเรียกเด็กอายุน้อยอย่างนี้ว่าพี่เป็นสิ่งที่ไม่สุภาพหรือไม่เข้าท่า แถมสำเนียงไต้หวันของเธอว่า "เจี่ยเจี๋ย" ทำให้ผู้ใหญ่รู้สึกน่ารักมาก เพราะฉะนั้น ในรายการนี้ ไม่เพียงเด็กๆ ตลอดพ่อทุกคน รวมทั้งเจ้าหน้าที่เรียกเธอว่าพี่สาว เมื่อเวลานานแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นชื่อเล่นของเกรสแล้ว ผู้ชมทั่วประเทศก็เรียกเธอว่า "เจี่ยเจี๋ย"

เกรสเป็นเด็กขี้แยไม่น้อย เมื่อรายการครั้งแรกที่ไปเทียนเคิง พ่อลูกทุกคนต้องเดินลงภูเขาสูงจึงจะถึงบ้านพัก เกรสทั้งกลัวทั้งเหนื่อย จึงร้องไห้ไม่หยุด ทำให้หวงเหล่ยแกล้งว่า ทั้งภูเขาสามารถได้ยินเสียงร้องไห้ของพี่สาวใหญ่

เมื่อเจ้าหน้าที่รายการให้พ่อลูกทุกคนเตะฟุตบอลในสนามดินเลน เพราะเกรสชอบสะอาด จึงไม่อยากเข้า และบอกว่าไม่ชอบโคลน แต่เมื่อเข้าร่วมรายการแล้วก็ต้องปฏิบัติหน้าที่ พ่อเฉาเก๋อจึงอุ้มเกรสเข้าสนามดินเลน ทีแรกเกรสยังไม่รู้ตัว เพียงรู้สึกว่าที่ดินใต้เท้าเหนียว ไม่เหมือนดินปกติ พอก้มหน้าเห็น ตกใจมาก จึงตบขาร้องไห้ใหญ่ไม่หยุด เหมือนกับเจอเรื่องเศร้าใจมากๆ สุดท้ายเจ้าหน้าที่รายการก็ต้องอุ้มเธอออกจากสนามดินเลน เมื่อออกแล้ว เธอเหมือนกับลืมเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างทันที และกินลูกกวาดอย่างสบายใจ ทำให้ผู้ชมอดขำไม่ได้ และรู้สึกว่าเป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ และหลังจากรายการหลายครั้งแล้ว ผู้ชมก็ได้พบว่า แม่หนูเกรสชอบกินมากกว่าแองเจลาในรายการซีซั่นแรกอีก ซึ่งพอเห็นของกินแล้ว จ้องมองตาเป็นประกาย ครั้งหนึ่งที่พ่อลูก 3 คนกำลังทานอาหารเย็น โจวอยากเพิ่มข้าว เฉาเก๋อจึงถามว่า แน่ใจว่าจะกินหมดหรือ โจวบอกว่าแน่ใจ จึงเพิ่มข้าวอีก เกรสเห็นแล้ว กล่าวว่า หนูก็อยากเอาข้าวอีก เฉาเก๋อจึงกล่าวว่า ยังกินข้าวในถ้วยไม่หมดนะ กินหมดแล้วค่อยเอาอีก เกรสจึงโต้ว่า ทำไมพี่ชายเอาอีกได้ เฉาเก๋อจึงตอบว่า เพราะพี่ชายมั่นใจจะกินได้หมด เกรสไม่ยอมแพ้และกล่าวว่า แต่ว่าหนูก็กินเก่งนะ แล้วก็เพิ่มข้าวอีก พอกินเสร็จแล้ว ก็ยกถ้วยที่ไม่มีข้าวแม้แต่เม็ดเดียวขึ้นโชว์และกล่าวกับเจ้าหน้าที่ว่า รู้ไหมว่าทำไมกินอิ้มแล้วยังกินอีกไหม เพราะอันนี้เรียกว่าไม่เสียดายของ ผู้ชมจึงชมเธอว่าพูดจาเป็นผู้ใหญ่ตัวเล็กๆ