1. วัดฉางอัน

วัดฉางอัน เป็นวัดแห่งแรกในสวนปาต้าชู่ ห่างจากประตูใหญ่เพียงแค่ประมาณ 500 เมตรเท่านั้น เป็นวัดที่สร้างขึ้นเมื่อปี 1504 สมัยราชวงศ์หมิง แต่เดิมชื่อวัดซ่านอิ้ง แล้วมีการปฏิสังขรณ์ในสมัยราชวงศ์ชิง มีการขยายวัดและเปลี่ยนชื่อให้เป็นวัดฉางอัน ในวัดนี้ มีรูปปั้นเจ้าพ่อกวนอู ซึ่งมีความโดดเด่นมากกว่าพระพุทธรูปที่บูชาอยู่ในวิหารข้างหลังด้วยซ้ำ และมีไม้โบราณอีกอย่างคือ ต้นสนลำต้นสีขาว 2 ต้นที่มีอายุยาวนานหลายร้อยปี เป็นต้นไม้อนุรักษ์ของกรุงปักกิ่ง ตามบันทึก ในสมัยราชวงศ์หมิง วัดฉางอันขึ้นชื่อด้วยต้นสนแปลก 4 ต้น และมีพระพุทธรูปพระอรหันต์ 500 องค์ด้วย เป็นวัดที่ศักดิ์สิทธิ์มากในสมัยนั้น แต่เนื่องจากถูกทำลายในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม และยังไม่สามารถฟื้นฟู ปัจจุบันจึงไม่ได้เปิดให้เข้าชม

2. วัดหลิงกวง

วัดหลิงกวง เป็นวัดที่สำคัญที่สุดในปาต้าชู่ในปัจจุบัน เป็นวัดที่สร้างขึ้นระหว่างปี 766-779 สมัยราชวงศ์ถัง แต่ก่อนชื่อวัดหลงฉวน ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นวัดจวยซาน และเป็นวัดหลิงกวางในสมัยราชวงศ์หมิงเนื่องจากมีการขยายต่อเติมระหว่างปี 1436-1449

วิหารแห่งแรกในวัดหลิงกวาง มีพระพุทธรูปที่หล่อด้วยทองแดงและปิดทอง น้ำหนัก 3,300 กิโลกรัม พระสังฆราชไทยพระราชทาน แต่ก่อนวัดหลิงกวางมีพื้นที่กว้างใหญ่ แบ่งเป็น 5 เขต แต่ปัจจุบันเหลือเพียง 3 เขต ในเขตต้าเปย มีวิหารเจ้าแม่กวนอิมและวิหารพระพุทธรูป รวมทั้งกุฏิ 14 กุฏิ ทางตะวันตกมีสระน้ำ เป็นที่ปล่อยปลาของวัด ริมสระน้ำมีเจดีย์องค์หนึ่ง แต่ถูกทหารพันธมิตร 8 ชาติทำลายเมื่อปี 1900 จนเหลือแค่ฐานเจดีย์เท่านั้น ต่อมาพระสงฆ์ของวัดทำความสะอาดพื้น ได้พบตลับหินที่เก็บพระเขี้ยวแก้วพระบรมสารีริกธาตพระศากยมุนี ซึ่งปัจจุบันประดิษฐานไว้ในเจดีย์ที่สร้างขึ้นมาใหม่เมื่อปี 1964 เป็นเจดีย์สูง 51 เมตร ทั้งหมด 7 ชั้น พระเขี้ยวแก้วประดิษฐานอยู่ชั้น 2

ตามบันทึก พระเขี้ยวแก้วนี้ได้อังเชิญมาจากก๊กอวี๋เถียน สมัยราชวงศ์หนานเฉา ประมาณ 1,600 กว่าปีที่แล้ว เริ่มแรกประดิษฐานอยู่ที่เมืองเจี้ยนคัง เมืองหลวงก๊กหนานฉี แล้วอัญเชิญไปยังเมืองซีอานในสมัยราชวงศ์สุย สุดท้ายอัญเชิญมาประดิษฐานที่กรุงปักกิ่งในปลายราชวงศ์ถัง เนื่องจากพระเขี้ยวแก้วมีแค่ 2 องค์ในโลก แต่ละปีคนจากทั่วโลกเดินทางมากราบสักการะ

In/Ping