ทุกขั้นตอนทุกก้าวของ "Peking Youth Hostel" ขนตาได้ฝ่าฟันปัญหาและอุปสรรคนับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม โรงแรมที่รายล้อมไปด้วยดอกไม้สวยงาม อันเป็นความฝันของเธอ ได้ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นเป็นจริงในที่สุด หลังเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เวลาก็ผ่านไปกว่าครึ่งปีจนถึงช่วงฤดูใบไม้ผลิในปีถัดไป

ช่วงเวลาเริ่มเปิดให้บริการ "Peking Youth Hostel" ใกล้กับวันหยุดเทศกาลแรงงาน ขนตานึกในใจว่า ช่วงไฮซีซันย่อมจะมีนักท่องเที่ยวทั่วประเทศมาเที่ยว " หูถง" ของกรุงปักกิ่ง ดังนั้น น่าจะมีลูกค้าไม่น้อยมาพักที่โรงแรมของเธอ แต่สิ่งที่เธอนึกไม่ถึง คือ การที่เธอไม่ได้ลงทุนโฆษณาโรงแรมใหม่ของเธอเลย จึงทำให้ไม่ค่อยมีคนรู้จัก และไม่มีคนมาเข้าพักติดต่อกันหลายวัน แม้จะผิดหวังท้อแท้ไปบ้าง แต่ขนตาก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า ไม่มีลูกค้าก็มีข้อดีบ้าง เพราะโรงแรมเพิ่งเปิดใหม่ ย่อมจะมีปัญหาสารพัดในการเข้าพัก ตัวเองจึงสามารถใช้เวลาช่วงนี้ ลองเข้าไปพักเองเพื่อหาจุดบกพร่องในมุมมองลูกค้า เช่น น้ำอุ่นสำหรับอาบน้ำ ความสะอาดและกลิ่นภายในห้อง รวมไปถึงของที่จำเป็นต้องใช้มีครบหรือไม่ เมื่อพบปัญหา แก้ไขปัญหา และปรับปรุงบริการให้ดีขึ้น เมื่อมีลูกค้ามาเข้าพักจริง ๆ ก็จะมีแต่ความสะดวกสบายมากยิ่งขึ้น แต่เนื่องจากไม่มีเงินพอที่จะจ้างพนักงานเสิร์ฟ ขนตาจึงลงมือเรียนทำกาแฟ ลาเต้ อเมริกาโน่ มอคค่า และคาราเมล ทุก ๆ วัน โดยต้องยืนตั้งแต่เช้าถึงเย็น เรียนทำกาแฟเสร็จก็ไปทำความสะอาด หลังจากนั้น เมือปิดประตูโรงแรมตอนกลางคืน ขนตายังไม่นอนพักผ่อน แต่กลับไปตัดแต่งดอกไม้ในโรงแรมเพื่อให้ต้นไม้แต่ละต้นดูสวยงาม และมีชีวิตชีวา พูดได้ว่า ดอกไม้เหล่านี้ เปรียบเสมือนเพื่อนสนิทที่คอยให้กำลังใจขนตา ในช่วงที่เริ่มเปิดโรงแรมและอยู่ในช่วงขาดแคลนลูกค้า

ภาษาจีนมีสำนวนหนึ่งว่า " 酒香不怕巷子深" เหล้าหอมไม่ต้องกลัวอยู่ซอยลึก แม้จะไม่มีลูกค้า แต่ขนตาก็บริหารโรงแรมอย่างจริงจัง "Peking Youth Hostel" จึงค่อย ๆ เป็นที่รู้จักมากขึ้นของผู้คน คนที่มาโรงแรมก็มีความหลากหลาย ทั้งนักท่องเที่ยว กลุ่มผู้ชื่นชอบการจัดสวน และเยาวชน

มีอยู่วันหนึ่ง ขนตากำลังดูแลดอกไม้ ต้นไม้ต่าง ๆ อยู่ตามปกติ มีคู่สามีภรรยาชาวต่างชาติเดินเข้ามา พร้อมกล่าวว่า พวกเขาเป็นนักท่องเที่ยวจากประเทศฝรั่งเศส วันนี้กำลังเดินเที่ยวย่านหูถงของปักกิ่ง พอดีเห็นผ่านกระจกหน้าต่างมีดอกไม้หลากหลายชนิด เลยอยากเข้ามาดูใกล้ ๆ ขนตาตอบชาวต่างชาติทั้งสองคนไปว่า ที่นี่ไม่ใช่สวนดอกไม้ แต่เป็นบ้านพักต่างหาก คำตอบนี้ทำให้คู่สามีภรรยาแปลกใจมากเลยทีเดียว พวกเขาจึงรีบยกเลิกแผนการเที่ยวเมืองซีอันและคืนตั๋วรถไฟ พร้อมกับเข้าพักในโรงแรม "Peking Youth Hostel" ของขนตา เป็นเวลาครึ่งเดือน สองคนนี้ได้ถ่ายภาพทุกซอกทุกมุมของโรงแรม และโพสต์บนสื่อสังคมออนไลน์ ภาพสวย ๆ และบทความชื่นชมของชาวฝรั่งเศสคู่นี้ดึงดูดเพื่อนร่วมชาติให้ทยอยมาเยือนกรุงปักกิ่ง เพื่อมาชมโรงแรมที่รายล้อมไปด้วยดอกไม้แห่งนี้ จนบ้านพักของขนตาค่อย ๆ มีชื่อเสียง จากการที่ลูกค้าที่มาเข้าพัก ถ่ายภาพ เขียนบทความ โพสต์ลงในสื่อสังคมออนไลน์ ทำให้เพื่อน ๆ ที่ติดตามเกิดความสนใจ แม้แต่ผู้ที่เคยมาพักที่นี่แล้ว เมื่อกลับไปก็ยังแนะนำต่อให้กับเพื่อน ๆ ปัจจุบัน "Peking Youth Hostel" มีลูกค้าเต็มเกือบทุกวันจนต้องจองห้องล่วงหน้า

นักท่องเที่ยวที่มาเยือนที่นี่มาจากสถานที่ต่าง ๆ ทั่วโลก ทั้งในประเทศ และนอกประเทศจีน เช่น จากสหรัฐฯ ออสเตรเลีย หรือแม้กระทั่งนักท่องเที่ยวจากมอริเชียส แม้จะมีบางคนมาถึงที่นี่อย่างตั้งใจ แต่ไม่มีห้องว่าง ขนตาก็จะช่วยกางเต็นท์ให้ และไม่เก็บเงินค่าที่พักด้วย ส่วนคนที่มาพักก็ช่วยดูแลสวน เช่น รดน้ำดอกไม้ เปลี่ยนน้ำให้ปลา ทำความสะอาด เป็นการตอบแทน บรรยากาศภายในโรงแรมจึงมีความอบอุ่นใกล้ชิดกันอยู่เสมอ

เมื่อ "Peking Youth Hostel" มีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้น ปีค.ศ. 2008 นิตยสาร เนชันแนล จีโอกราฟฟิก (National Geographic) ของสหรัฐ ฯได้ทำรายงานเกี่ยวกับโรงแรมของขนตา ต่อมาปี ค.ศ. 2009 โรงแรม"Peking Youth Hostel" ได้รับการจัดอันดับโดยหนังสือพิมพ์เดอะการ์เดียนของอังกฤษให้อยู่ในรายชื่อโรงแรม YHA สุดเท่ 100 แห่งทั่วโลก

มีคนจำนวนมากอิจฉาขนตาว่า เธอเป็นคนที่โชคดี ทำมาค้าขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อย แต่คงไม่มีใครรู้ว่า เธอได้ทุ่มเทกำลังทั้งแรงกายและแรงใจให้กับธุรกิจของเธอเอง ส่วนเรื่องเกี่ยวกับดอกไม้ ต้นไม้ทั้งหมด ขนตาจะเป็นคนลงมือจัดด้วยตัวเองทั้งหมด ในแต่ละวัน ตั้งแต่ตี 5 ขนตาจะขับรถออกไปยังตลาดดอกไม้ ทุกวันต้องใช้รถขนดอกไม้ถึง 3 เที่ยว หลังจากซื้อดอกไม้กลับมา เธอจะรีบจัดดอกไม้ บางวันต้องทำทั้งวันจึงถึงเที่ยงคืน เพราะเธอบอกว่า หากไม่รีบจัด ดอกไม้เหล่านี้ก็จะไม่สบาย และไม่สวยแล้ว ดอกไม้บางชนิดมีหนาม เวลาจัดดอกไม้ขนตาไม่ชอบใส่ถุงมือ เพราะเธอเห็นว่า หากไม่ได้สัมผัสดอกไม้โดยตรง เธอก็จะไม่รู้ว่า ดอกไม้กำลังอยู่ในสภาพดีหรือไม่ แม้จะต้องแลกกับมือที่ด้านก็ตาม

แม้จะอยู่กับดอกไม้ทั้งวัน แต่ขนตาก็ยังรู้สึกว่า เธอยังคงรู้จักดอกไม้ไม่มากพอ ดังนั้น ในเวลาว่างเธอจะหาหนังสือเกี่ยวกับดอกไม้ และศิลปะการจัดดอกไม้มาอ่าน นอกจากนี้ยังไปเยือนสถานที่ต่าง ๆ ทั่วโลกเพื่อไปชมสวนดอกไม้ ทั้งที่ เชียงใหม่ อังกฤษ และนิวซีแลนด์ การเดินทางที่ผ่านมา ทำให้ขนตารู้ว่า ดอกไม้ทุกดอก ต่างมี "หน้าตาและอารมณ์" ของตัวเอง เช่นเดียวกับหน้าของคน ที่มีทั้งด้านหน้า ด้านหลัง และด้านข้าง ที่มีอารมณ์ที่ไม่เหมือนกัน รวมไปถึงประเภทของดอกไม้ก็มีความหลากหลาย จึงมีนิสัยที่แตกต่างกัน ดังนั้น การดูแลดอกไม้ชนิดหนึ่งให้ดี นอกจากต้องมีความรู้พื้นฐานในการจัดดอกไม้แล้ว ยังต้องไปเรียนประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมของดอกไม้ชนิดนั้น ๆ ด้วย

ช่วงฤดูร้อนปี ค.ศ. 2010 ขนตาได้เปิดบ้านพัก YHA ที่ชื่อว่า "Peking Yard Hostel" เป็นโรงแรมแบบบ้านซื่อเหอย่วน หรือบ้านล้อมลาน แสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตชาวปักกิ่งในสมัยก่อน ซึ่งมีพื้นที่ใหญ่กว่า"Peking Youth Hostel" และมีพื้นที่จัดสวนดอกไม้ได้มากขึ้น ต่อมาปี ค.ศ. 2014 ขนตาได้เปิดเกสต์เฮาส์ของเธอเอง ชื่อว่า "My Peking Garden Boutique Hotel" โดยเกสต์เฮาส์แห่งนี้ มีห้องพักทั้งหมดแค่ 6 ห้อง ตกแต่งอย่างประณีต มีความเป็นส่วนตัว และความเงียบสงบอย่างยิ่ง แม้ว่า ขนตาในปัจจุบันจะเป็นเจ้าของร้านกาแฟ 2 ร้าน เจ้าของบ้านพัก YHA 3 แห่ง และเจ้าของเกสต์เฮาส์หรูหราอีก 1 แห่ง แต่ตำแหน่งที่เธอชอบมากที่สุด ยังคงเป็นคนปลูกดอกไม้เช่นเคย ทุกวันนี้ เธอยังคงยินดีที่จะเสียเงินจำนวนมหาศาลในการซื้อดอกไม้มาเพื่อตกแต่งห้อง เธอกล่าวว่า ทั้งหมดนี้ ก็คือความรักนั่นเอง เพราะความรักนี้เป็นแรงจูงใจเพียงอย่างเดียว ที่ทำให้เธอฝ่าอุปสรรคทุกอย่าง เพื่อสิ่งที่เธอรักมาเป็นเวลาหลายสิบปี

(Tim/Zi)