ปี 1898 หลู่ซิ่น เดินทางไปหนานจิง เพื่อเข้าเรียนวิศวกรรมและวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ และต่อมาก็ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนเหมืองแร่และการรถไฟ ซึ่งเป็นที่เขาได้รันทุนการศึกษาไปเรียนต่างประเทศ 4 ปี

ทุนการศึกษานี้มอบให้โดยรัฐบาลราชวงศ์ชิง หลู่ซิ่นจึงได้เดินทางไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่นเมื่อปี 1902 ซึ่งช่วงแรกต้องเข้าเรียนในโรงเรียนเตรียมความพร้อมก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ห้วงเวลานี้เองที่เขาได้เริ่มเขียนบทความ แต่เป็นรูปแบบการเขียนแบบยุคเก่า และยังมีเวลาว่างฝึกยิวยิตสุอีกด้วย

ปี 1903 เขาเดินทางกลับมายังบ้านเกิดเพื่อแต่งงานกับหญิงสาวที่แม่จัดหาไว้ให้ ชื่อว่า "จู อาน" ซึ่งเป็นผู้หญิงแบบโบราณของจีนที่ยังคงสวมรองเท้าดอกบัวทองคำ

หลู่ซิ่น กลับไปเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยการแพทย์เซนไตต่อในปี 1904 เขาได้อาจารย์ที่ปรึกษาชื่อ ฟูจิโนะ เก็นกูโร ซึ่งหลู่ซิ่นมีความผูกพันด้วยอย่างมาก ถึงขนาดเขียนบันทึกความทรงจำถึงอาจารย์ท่านนี้ไว้ในผลงานเรื่องหนึ่งของตน แม้หลู่ซิ่นจะเป็นที่ยอมรับในเรื่องการเรียนอยู่พอสมควร ในฐานะนักเรียนต่างชาติคนแรกของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่ในปี 1906 เขาก็ลาออก โดยไม่รั้งรอเพื่อให้ถึงวันสำเร็จการศึกษา