ถ้าถามว่าซื้อกับขายอะไรง่ายกว่ากัน? ค้อนข้างมั่นใจว่า คนค่อนโลกจะตอบว่าซื้อง่ายกว่าขาย มีเงินก็ซื้อได้ แต่ขายนี่คนมีสินค้าใช่ว่าจะขายได้เสมอไป โดยเฉพาะยุคนี้ที่มีสินค้ามาแข่งขันกันหลากหลายประกอบกับโลกซื้อขายออนไลน์เฟื่องฟู ดูเหมือนห้างในจีนจะพากันปรับตัวขนานใหญ่ การซื้อขายออนไลน์ในจีนขยายเครือข่ายไปอย่างรวดเร็วนับวันยิ่งครอบคลุมสินค้าที่มี่หลากหลายและพื้นที่กว้างไกลกว่าเดิมหลายขุม กลุ่มคนซื้อก็แสนสะดวกช้อปอยู่บ้าน ได้ของดีมีคุณภาพ ราคาไม่แพง เพราะผู้ขายไม่ต้องไปเช่าพื้นที่ราคาแพงลิบในห้าง ต้นทุนก็เลยต่ำ ทำให้ขายถูกได้ ซื้อของยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกัน ซื้อในห้างอาจต้องจ่าย 1,000 บาท ซื้อออนไลน์จ่ายแค่เพียง 480 บาท ถูกกว่ากันมาก แล้วใครจะอยากจ่ายแพงจริงไหม?

เมื่อพูดถึงการเป็นนักขาย ก็ต้องยอมรับว่า คนจีนเป็นนักขายโดยสายเลือด ยกตัวอย่างจากสิ่งใกล้ตัวที่ประสบมา

สองปีที่แล้ว ดิฉันกับเพื่อนคนจีนได้บัตรดูคอนเสิร์ตงานโฟลคซองนานาชาติที่หนานหนิงมา 3 ใบ เพื่อนเราคนหนึ่งสละสิทธิ์ไม่ไปมาแจ้งเอาเมื่อเราเดินทางเกือบถึงงานแล้ว ทำให้บัตรเหลือ 1 ใบ ดิฉันถามเพื่อนทำไงดี เพื่อนบอกให้ดิฉันนั่งรออยู่ตรงนี้ เขาหายไปสัก 10 นาที แล้วกลับมา บอกว่าเดี๋ยวหลังดูคอนเสิร์ต เราไปทานข้าวกัน เพราะเขาขายตั๋วใบนั้นไปได้ในราคา 200 หยวน เก่งแฮะ ดิฉันแปลกใจถามว่าทำไมขายได้ เขาบอกว่าที่จีนเป็นเรื่องปกติ จะมีคนส่วนหนึ่งอยากเข้าไปดูคอนเสิร์ตแต่ซื้อตั๋วไม่ได้ หรือตั๋วแพงยังไม่อยากเสียเงินมาก ก็จะมารอซื้อเอาหน้างาน ยิ่งคอนเสิร์ตจะเริ่มยิ่งถูก...จึงไปรอซื้อเอาตอนนั้น เพราะบางคนซื้อไว้เยอะเพื่อเก็งกำไร แต่เมื่อใกล้เวลาก็ไม่อยากเก็บเพราะอาจได้กำไรมาพอควรแล้วจึงปล่อยมาในราคาถูก แต่บางครั้งก็ไม่ได้ ถ้าเผื่อเป็นคอนเสิร์ตสำคัญ ๆ หรือของนักร้องดัง ๆ

สามวันก่อนดิฉันมีโอกาสต้อนรับนักท่องเที่ยวไทยที่ท่านระบุว่า ขอมาท่องปักกิ่งเองไม่มากับทัวร์ เพื่อจะได้เห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ ได้สัมผัสกับวัฒนธรรมจีน ได้ช้อปปิ้งอย่างที่อยากช้อปจริง ๆ ได้ไปในที่ที่อยากไป ทอดน่องเรื่อยเปื่อยตามที่ต้องการ

ไปหวังฝูจิ่ง เข้าร้านใหญ่ ซื้อกำไล เขาติดราคาไว้ 15 บาท ต่อได้ 10 บาทก็ดีใจ คนขายที่เป็นหมวยหน้าตายิ้มแย้ม บอกว่าถ้าซื้อมากจะลดให้อีก ตกลงซื้อ 60 วง เธอบอกงั้นแถม 6 วง เท่ากับซื้อ 10 แถม 1 นั่นเอง ระหว่างนั้น เธอก็นำกำไล รูปแบบใหม่ ๆ มาเสนอขายให้อีกเอาขึ้นมาทีละอย่างสองอย่าง แล้วบอกว่านี่เป็นของใหม่ทั้งนั้น ทำเอาหัวหน้าคณะยิ้มชมไม่หยุดว่า เออ หมวยนี่ขายเก่ง เพราะสรุปแล้ว วันนั้น พวกเราซื้อกำไลเธอหลากหลายรูปแบบ รวมแล้วเป็น 100 วง สุดท้ายถามเธอว่า แถมเป็นพิเศษให้ลูกค้ารายใหญ่หน่อยได้ไหม? เธอกระซิบกระซาบว่าได้ แต่อย่าเสียงดัง เดี๋ยวเจ้านายเธอว่า .....

ออกจากร้านนั้นก็เป็นธรรมดาที่เราจะต้องสืบราคาเทียบเคียงกับร้านอื่น ผลปรากฏว่า ที่อื่นติดราคา 35 – 85 หยวน แพงกว่ากันเยอะ ลองไปต่อราคาต่อยังไงก็ยังแพงกว่า เพราะงั้นสบายใจได้ว่า เราได้ของดีราคาถูก

วันรุ่งขึ้น ไปท่องพระราชวังฤดูร้อน คนเยอะมาก เพราะเป็นช่วงวันหยุดในเทศกาลตวนอู่หรือเทศกาลบ๊ะจ่างของจีน รื่นรมย์ชมความยิ่งใหญ่อลังการ ความสวยงามของสถาปัตยกรรมและสถานที่แล้ว

ใกล้ประตูทางเข้าออกด้านทิศเหนือ มีร้านขายของที่ระลึกหลากหลาย ท่านหนึ่งสนใจพัดที่คลี่อยู่บนที่วาง บอกว่าหาที่วางพัดมานาน ที่บ้านมีพัดสวย ๆ หลายอัน จะตั้งโชว์ ราคาซื้อขายทั้งพัดและที่วางที่ติดไว้ ชุดละ 120 หยวน ถ้าซื้อพัดอย่างเดียวราคา 60 หยวนไม่ลดแล้ว จึงถามว่าแล้วที่วางพัดล่ะแยกขายไหม เธอบอกลดเต็มที่ได้แค่ 20 หยวน

ตัดสินใจซื้อมา 5 อัน แล้วก็มาคิดกันว่า นี่ถ้าซื้อแยกก็ถูกกว่าซื้อเป็นชุด

หลุดจากที่วางพัด ก็มาถึงตุ๊กตาสวย ๆ เป็นสตรีในอิริยาบทต่าง ๆ ทั้งถือพัด เล่นดนตรี อ่านหนังสือ ถือโคมไฟ ฯลฯ ราคาที่ติดไว้ 120 หยวนสำหรับตัวเล็ก 180 หยวนสำหรับตัวใหญ่ ยังไม่ทันต่อรอง น้องคนขายที่ขายที่วางพัดให้ ก็รีบบอกว่า ลดราคาให้เต็มที่แล้ว ตัวใหญ่เหลือ 90 ตัวเล็กเหลือ 60 พวกเราพิจารณาแล้วเป็นงานคุณภาพที่ทางร้านเลือกมาอย่างดีก็เลยตัดสินใจซื้อมาทั้งหมดเบาะ ๆ 8 ตัว กลับบ้านด้วยความสุขมีตุ๊กตาสวย ๆ ติดมือมา พร้อมที่วางพัดที่เสาะหามาแสนนาน สมหวังที่พระราชวังฤดูร้อนนี่เอง

วันถัดมา อากาศไม่เป็นใจฝนโปรยปรายไม่ยอมขาดสายสักที เราติดแหง็กกันอยู่บริเวณระเบียงยาวที่หอฟ้าเทียนถาน ตรงนี้มีที่นั่งสบาย หย่อนกายลงนั่งได้ไม่ถึงนาที ก็มีคนมาขายผ้าพันคอ ตอนแรกบอกสิบผืนร้อย ต่อไปต่อมาสิบห้าผืนร้อย มีคนขายกลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นหญิงอีกมาทำทีมาต่อว่าว่าเสียราคาขายได้ไง? เราได้ยินอย่างนั้น รีบตัดสินใจซื้อ แถมรู้สึกสงสารคนถูกต่อว่า จ่ายเงินเสร็จ พี่คนหนึ่งในคณะกระซิบว่า อีกคนเขาให้สิบเจ็ดผืน ก็ยังไม่เอา เขาเพิ่มให้เป็นสิบเก้า และยี่สิบผืนในที่สุด สรุปว่าต่างกันไม่ถึง 5 นาที เขาซื้อได้ในราคายี่สิบผืนร้อยหยวน

จากผ้าพันคอก็มาถึงถุงผ้าหูรูดใบใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อยปักลวดลายหลากหลายสีสัน ตอนแรกเสนอขายสิบห้าใบร้อย ต่อไปต่อมา ยี่สิบเอ็ดใบร้อย เรารีบซื้อ จ่ายเงินเสร็จไม่ถึงสองนาที ท่านหนึ่งในคณะบอกว่า เขาให้พี่ ยี่สิบสอง ยี่สิบสาม ยี่สิบห้า ในที่สุดให้ถึงสามสิบใบ สรุปเขาซื้อได้สามสิบใบร้อยหยวน ถูกกว่าเราอีกแล้ว ขณะที่กำลังมึนก็มีคนมาเสนอขายให้เราสามสิบใบร้อย แล้วเพิ่มไปเรื่อย ๆ ในที่สุดให้สูงถึง สี่สิบห้าใบร้อย ตอนแรกนึกเข็ดจะไม่ซื้อ แต่นึกดูอีกที เอาไปถัวเฉลี่ยกับก่อนหน้านี้ ก็น่าจะโอเค สรุปแล้ววันนั้น เราซื้อถุงผ้าหูรูดได้สามสิบใบร้อย โอ้โห นับไปนับมา ซื้อมาตั้งร้อยกว่าใบ เอาไปทำอะไรดี ต่อก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมานิด เมื่อท่านหนึ่งบอกว่า ซื้อทางเน็ดน่ะใบละ 6 หยวน หลบฝนเลยได้ของอื้อ ซื้อกันมันมือไปเลย

หลังท่องหอฟ้าเทียนถาน เราเบิกบานกันต่อที่ตลาดหงเฉียว ที่ที่ซึ่งต้องต่อราคามาก ๆ สถานเดียว เพื่อความมั่นใจเราก็ไปลองต่อราคาของประเภทเดียวกันที่เราซื้อจากที่อื่นกับที่ตลาดหงเฉียว ผลปรากฏว่า ของที่ซื้อจากที่อื่น ๆ ที่เล่ามา ถูกและคุณภาพดีกว่าที่หงเฉียวทุกอย่าง

ที่หงเฉียวดิฉันมีร้านประจำล็อกที่ 085 คนขายน่ารัก เจอกันร้องทักอย่างญาติสนิทพร้อมกุลีกุจอเสิร์ฟน้ำขวดเล็ก ๆ ให้คนละขวดสองขวดทุกครั้ง ดิฉันเป็นแฟนร้านนี้มานานหลายปี จากคำแนะนำของแฟนรุ่นก่อนหน้าอย่างผู้ช่วยศาสตราจารย์เกื้อพันธุ์ นาคบุปผา ไปทีไรเป็นต้องได้ซื้อของติดมือมาทุกครั้ง ครั้งนี้ท่านหนึ่งสนใจมุก ที่ร้านนี้จะขายมุกกับหยกเป็นหลัก มีทั้งมุกน้ำจืดและน้ำเค็ม ตั้งแต่เกรดธรรมดา ราคาไม่แพง จนถึงขึ้นที่มีคุณภาพดีราคาแพงมาก แต่จุดเด่นคือเจ้าของร้านโอภาปราศรัย พูดไทยได้บ้าง ถ้าเป็นมุกซื้อแล้วต้องการให้เขาร้อยเป็นสร้อยคอ สร้อยข้อมือ ทำต่างหู หรือแหวน เขาจะทำให้ฟรี ทำอย่างเชี่ยวชาญและสวยงามมาก คราวนี้ก็เช่นกันเราเพลินกันที่นี่ 4 ชั่วโมงจนได้เวลาปิดร้าน คนขายยังใจดีแถมกำไลคริสตัลมาให้คนละวงสองวง ส่วนคณะก็ได้มุกได้หยกชนิดที่พอใจ กลับบ้านด้วยความสุข สนุกกับการต่อรองที่ลงตัวและยอมรับได้ด้วยกันทั้งสองฝ่าย คนขายที่เก่งมาก ยังมีมธุรสวาจาว่าพวกเราคือมิตรที่ดีของเธอ ต้องการอะไร อีเมลมาบอกได้ เธอจะจัดการให้เต็มที่ ภายใต้เงื่อนไข คุณภาพดี ราคาไม่แพง เพราะเราเป็นเพื่อนกัน นั่นแน่เก่งซะ

ไม่กล้าฟันธงว่า เขาขายเก่งหรือเราซื้อเก่งกันแน่ แต่ที่รู้เราถนัดซื้อมากกว่าถนัดขาย ยิ่งคนจีนด้วยแล้ว ต้องยอมรับว่าเขาค้าขายเก่งกันจริง ๆ เก่งมาตั้งแต่เกิด ยกนิ้วให้ค่ะ.