"พี่คะ พี่เป็นคนไทยใช่ไหมคะ" หญิงสาวสวมเสื้อยืดสีฟ้าทับด้วยเจ็กเก็ตสีดำ กางเกงสีดำ แต่งหน้าบาง ๆ พองาม ทักทายดิฉันในห้องน้ำ ที่สนามบินนานานาชาติโสว่ตู กรุงปักกิ่ง เมื่อช่วงเช้าตรู่วันนี้(9 กรกฎาคม 2555)

เมื่อดิฉันตอบเธอว่า " ใช่ค่ะ คนไทยค่ะ"

เธอยิ้มแล้วเดินเข้ามาหา พร้อมบอกว่า "หนูไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน พอดีเพิ่งมาเป็นครั้งแรก"

ดิฉันจึงบอกเธอว่า เมื่อผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือง ซึ่งเช้านี้เขาแยกช่องเอาไว้ชัดเจนว่า ช่องสำหรับผู้ถือหนังสือเดินทางจีน ช่องสำหรับผู้ถือหนังสือเดินทางต่างประเทศ เดินตรงไปก็จะลงบันไดเลื่อนเพื่อไปรอรถไฟที่จะพาเราไปยังจุดรับกระเป๋าสำหรับผู้โดยสารขาเข้า ที่ชั้นสอง อาคาร 3 สายพานหมายเลข 40 สำหรับผู้โดยสารที่มากับเที่ยวบินของการบินไทย ทีจี 674 เธอพยักหน้า แต่ก็ยังทำท่างงอยู่ ดิฉันเลยบอกว่าถ้างั้นรอนิดได้ไหม? พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อย เดี๋ยวเราเดินไปด้วยกัน เธอยิ้มพร้อมเอ่ยคำว่า"ค่ะ"

ช่วงเดินมาด้วยกัน เธอแนะนำตัวว่าเธอจะมาหาแฟนซึ่งเขามาสอนภาษาอยู่ที่สถาบันสอนภาษาแห่งหนึ่งในกรุงปักกิ่ง เธออยากจะมาดูลู่ทางในการนำสินค้าจากปักกิ่งไปขายที่ไทย เห็นแฟนบอกว่ามีสินค้าจีนที่น่าจะนำไปขายที่ไทยหลายอย่าง เดิมทีเพื่อนเธอมักจะมานำสินค้าจากกวางโจวและฮ่องกงไปขาย เธออยากขยายประเภทของสินค้าเลยตัดสินใจมาเยี่ยมแฟนและหาลู่ทางด้วย

เมื่อได้กระเป๋าจากสายพานแล้ว เธอบอกว่า เธอซื้อหมูทอดมาฝากแฟน แฟนคิดถึงอาหารไทย ไม่รู้จะผ่านด่านตรวจหรือเปล่า ? ไม่กี่นาทีถัดมาก็รู้ว่า ไม่มีปัญหา

พอมาถึงทางออก เธอบอกนั่นแฟนหนู เธอชี้ไปที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผิวดำ ผมหยิกหยักศกติดหนังศีรษะ ที่ส่งยิ้มฟันขาวจั๋วส่องประกายมาแต่ไกล ดูท่าทางใจดี แฟนเธอเป็นแอฟริกัน มาสอนภาษาอังกฤษให้คนจีน เขาส่งเสียงทักทายแต่ไกลด้วยภาษาไทยอย่างชัดเจนว่า สวัสดีครับ เมื่อเธอแนะนำให้แฟนเธอรู้จักดิฉัน พ่อหนุ่มแอฟริกันคนนี้ยกมือไหว้อย่างสวยงามพร้อมคำว่าสวัสดีครับ แหมม น่ารักมาก เหมือนกับที่คนจีนเจอเรา และรู้ว่าเป็นคนไทย ก็มักจะยกมือไหว้ แล้วกล่าวคำว่าสวัสดีค่ะ สวัสดีครับอย่างชัดเจน

พูดถึงคำว่าสวัสดี ดิฉันประทับใจเวลาที่พนักงานต้อนรับของการบินไทย กล่าวขอบคุณผู้โดยสารที่มาใช้บริการ ซึ่งจะใช้ทั้งภาษาไทย ภาษาอังกฤษ และภาษาจีน พร้อมส่งท้ายด้วยคำว่า สวัสดีอย่างชัดเจน ก็ทำให้คำทักทายนี้เป็นที่รู้จัก เช่นเดียวกับที่ตอนนี้คนไทยรู้ว่าจะทักทายคนจีนก็ต้อง หนีห่าว เวลาจากกันแทนที่จะ บ๊ายบาย ก็หันมาใช้ไจ้เจี้ยน (แล้วพบกันใหม่) ทำให้ความรู้สึกของเราใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น

เช้าตรู่วันนี้ที่ปักกิ่งมีฝนโปรยปราย เดินไปเดินมา ตัดสินใจอยู่นานว่าจะใช้บริการแท็กซี่ ชัททิ้ลบัส หรือรถไฟแล้วไปต่อรถไฟใต้ดินดี เพราะวันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ ยวดยานบนท้องถนนบวกกับสภาพฝนโปรยปราย คงทำให้รถติดดีพิลึก นึกได้อย่างนี้ก็ตัดทางเลือกแท็กซี่ออกไปได้ เพราะนั่งแท็กซี่จากสนามบินซึ่งอยู่ทางตะวันออกของกรุงปักกิ่งมาที่สถานีวิทยุซีอาร์ไอซึ่งอยู่ทางตะวันตก ต้องเสียค่าทางด่วนและค่ารถรวมกันแล้วประมาณ 160 หยวน รถติดก็คงต้องเสียมากกว่านี้ ถ้ามาชัทเทิ้ลบัสก็เสีย 16 หยวน ต่อรถไฟใต้ดินอีก 2 หยวน แต่ถ้าเป็นรถไฟเที่ยวพิเศษจากสนามบิน(25หยวน)มาต่อรถไฟใต้ดินอีก 2 หยวน ก็จะเสียค่าเดินทาง 27 หยวน คิดไปคิดมา ดิฉันตัดสินใจใช้บริการชัทเทิ้ลบัสแล้วมาต่อรถไฟใต้ดิน เพราะมั่นใจได้ว่ามีที่นั่งแน่นอน นั่งชัทเทิ้ลบัสมาลงที่กงจู่เฝินแล้วต่อรถไฟใต้ดินอีกไม่กี่ป้ายก็ถึงที่ทำงาน

แม้ที่ท่าชัทเทิ้ลบัสที่สนามบินจะติดประกาศไว้ว่าช่วง 06.30น.-10.00 น.จะมีรถออกทุกครึ่งชั่วโมง ส่วนช่วงหลังจากนั้นจะมีรถออกทุก 15 นาทีแต่เท่าที่สังเกตุดูเช้านี้ ผู้โดยสารแม้ไม่ต้องเต็มเขาก็ออกรถแล้ว คนขับก็ขับรถได้นิ่มนวล อัธยาศัยดี แล่นมาได้ประมาณครึ่งทางได้ยินเสียงจะมีผู้โดยสารลง คนขับถามผู้โดยสารว่า บ้านคุณอยู่ใกล้จุดที่รถจอดไหม ผู้โดยสารหนุ่มอายุไม่เกิน 30 บอกว่า ใกล้ คนขับเลยถามว่าขอไปเข้าห้องน้ำที่บ้านได้ไหม เพราะทำท่าจะไม่ไหวแล้ว พ่อหนุ่มตอบได้เลย คนขับหันมาบอกผู้โดยสารที่นั่งอยู่ในรถ ผู้โดยสารทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า"เหมย เวิ่น ถี" ซึ่งแปลว่าไม่มีปัญหา โถ สภาพอากาศที่ฟ้าครึ้มฝนโปรยปราย ตามปกติเจอกับสภาพอย่างนี้เราก็มักจะเข้าห้องน้ำมากกว่าปกติอยู่แล้ว คนขับรถกระเป๋ารถเมล์นี่น่าเห็นใจ เจอชั่วโมงเร่งด่วนแล้วอยากปลดทุกข์ขึ้นมาใช่ว่าจะทำได้ง่าย ๆ พอคนขับรถกลับเข้ามาในรถอีกครั้งสังเกตหน้าตาเขายิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุขมากขึ้น เพราะบรรดาทุกข์ทั้งหลายถูกปลดปล่อยไปแล้ว เขาหันมาทางผู้โดยสารแล้วกล่าวคำว่า "ซี่ย เซี่ย" อีกครั้ง ขณะที่ผู้โดยสารที่นั่งอยู่แถวหน้า ๆ รีบบอกว่า "ปู๋ย่งเซี่ย"-ไม่เป็นไร

ดิฉันว่า ทันทีที่คนขับได้ปลดทุกข์ ฟ้าในความรู้สึกของเขาคงใส กายใจปลอดโปร่ง พร้อมจะทำหน้าที่แม้จะมีฝนตกมาอีกทั้งวันก็เหมย เวิ้น ถี ไม่มีปัญหา ก็ฟ้าในใจของเขามันเปิดแล้วนี่