ความเป็นเมืองของจีนแผ่ขยายอย่างรวดเร็วตามนโยบายของรัฐบาลจีนที่ต้องการกระจายความเจริญไปอย่างทั่วถึงให้ประชาชนทั่วประเทศที่ไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือไกลสักเพียงไหนได้ลิ้มรสความสะดวกสบาย ได้ประโยชน์จากการพัฒนาอย่างเต็มที่ ความต้องการพื้นที่เพื่อนำมาสร้างอาคารที่ทำการที่อยู่อาศัยมีสูงขึ้น เมื่อกว่ายี่สิบปีที่แล้วที่ดิฉันเดินทางมาปักกิ่งครั้งแรก ตอนนั้นยังจำได้ว่าในปักกิ่งยังมีสวนผักอยู่ในเมือง มีอาคารชั้นเดียวคล้ายตึกแถวเต็มไปหมดและมีตึกสูง ๆ อยู่น้อยมาก แต่ขณะนี้สภาพการณ์เปลี่ยนไป ไม่มีสวนผักกลางเมืองให้เห็นกันแล้ว พื้นที่ปลูกผักถูกนำมาสร้างเป็นอาคารขนาดใหญ่หลายสิบชั้น คุณลุงสุชาติ ภูมิบริรักษ์และคุณป้าศรีกานดาศรีภริยาของท่านซึ่งมาอยู่ปักกิ่งกว่า 50 ปี เคยเล่าให้ดิฉันฟังว่า ตอนที่เขาสร้างตึก เขาก็ชดเชยให้เกษตรกรผู้ปลูกผักซึ่งจะไม่มีที่ทำมาหากินแล้ว ด้วยการให้เป็นห้องพักในคอนโด ครอบครัวละ 1 – 2 ยูนิต ไว้เป็นที่อยู่อาศัย บางครอบครัวก็จะเก็บเอาไว้อยู่อาศัย 1 ยูนิต ส่วนที่เหลือจะนำไปให้เช่าได้ค่าเช่าหรือบางครอบครัวก็เอาไปขาย 1 ยูนิต แล้วนำเงินที่ได้ไปซื้อแท็กซี่มาขับ หรือเอาไปเป็นทุนในการทำมาค้าขาย ขณะนี้ราคาของบ้านเพิ่มขึ้นจากขณะนั้นหลายสิบเท่า ใครที่ยังเก็บเอาไว้ก็ถือว่าโชคดีมากเพราะย่านนั้นถือว่าเป็นย่านกลางเมือง

ดิฉันมโนเอานะว่าคนที่อยู่ดีดีต้องย้ายจากบ้านขึ้นไปอยู่บนคอนโดเนี่ย แรก ๆ คงต้องปรับตัวมากเหมือนกัน เพราะสมัยก่อนบ้านคนปักกิ่งเป็นแบบซื่อเหอย่วน เหมือนที่เราเห็นในหนัง บ้านชั้นเดียว 4 หลังหันหน้าเข้าหากัน มีลานบ้านอยู่ตรงกลาง ทุกคนรู้จักกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน แล้วส่วนใหญ่จะรู้จักกันทั้งย่าน แม้ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติ ฝากฝังให้ช่วยกันดูแลบ้านและดูแลลูกหลานที่กลับมาจากโรงเรียนในยามที่พ่อแม่ของเด็ก ๆ ไปทำงานหรือไปธุระปะปังได้ พอขึ้นมาอยู่คอนโดในสภาพบ้านใครบ้านมันความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านก็มีน้อยลง หรือบางทีบ้านติดกันก็ยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ แล้วทำยังไง สำหรับดิฉันมองว่าสวนหย่อมของชุมชน เป็นสวรรค์สำหรับพวกเขาในการใช้เป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ สูดอากาศบริสุทธิ์ ออกกำลังกาย ทำความรู้จักกับเพื่อบ้านที่อยู่ในชุมชนเดียวกัน และหลังจากคุ้นเคยกันดีแล้วก็มักจะมีการทำกิจกรรมร่วมกันตลอด

สวนหย่อมของชุมชนที่นี่น่ารื่นรมย์มาก ๆ เสมือนสวรรค์นอกบ้านที่ใกล้ที่สุด ลงมาก็เจอแล้ว ที่มองว่าเป็นสวรรค์ก็จากหลายเหตุผลด้วยกัน เป็นต้นว่า การจัดสวนที่นิติบุคคลเจ้าของโครงการมีความตั้งใจจัดและดูแลอย่างดีใช่ว่าพอขายหมดโครงการแล้วก้เลิกดูแลปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมอย่างที่เราเคยรู้เคยเห็นกัน นี่เขาดูแลเป็นระบบ ดูแลทุกวัน สวนจึงสะอาดสะอ้าน ต้นไม้ร่มรื่น มีการตัดตกแต่งดูแลกันอย่างต่อเนื่อง แถมยังขยันหาพันธุ์ไม้นานาพันธุ์มาปลูกทั้งไม้ดอกไม้ใบ ไม้ยืนต้นไม้ล้มลุก ต้นใหญ่ต้นเล็ก นอกจากการจัดสวนที่สวยงาม ดูแลความสะอาดและบรรดาต้นไม้อย่างดีแล้ว ยังมีมุมออกกำลังกายสำหรับคนทุกวัย และสวนสนุกสำหรับเด็ก ๆ ยิ่งหน้าร้อนอย่างนี้ สว่างเร็วมืดช้าเช้าตรู่ผู้คนก็ออกมาออกกำลังกายที่สวนและยามค่ำบางที 3 – 4 ทุ่ม ผู้คนยังชุมนุมกันอยู่ที่นั่นบ้างเต้นรำ บ้างพูดคุย บ้างออกกำลังกาย เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องห่วงเพราะส่วนใหญ่ทางเข้า-ออกจะมีเจ้าหน้าที่รักาาความปลอดภัย ในหน้าร้อนแดดเปรี้ยง ๆ ผู้คนก็มาอาศัยสวนตากผ้าห่ม ผ้านวม พรมต่าง ช่างใช้ประโยชน์จากสวนได้เต็มที่จริง ๆ

แม้เพื่อนหลายคนในปักกิ่งจะบ่นว่าที่ว่างเปล่าค่อย ๆ กลายเป็นตึกไปเรื่อย ๆ แต่ถ้าเทียบกับกรุงเทพมหานครซึ่งเป็นบ้านพี่เมืองน้องกับปักกิ่งแล้ว ดิฉันว่าเขามีพื้นที่สีเขียวมากกว่าเรา มีสวนสาธารณะใหญ่ ๆ ทั้งในกลางเมืองและรายรอบอยู่จำนวนไม่น้อย นอกจากนั้นสองข้างทางของถนนทุกสายร่มรื่นด้วยแมกไม้ แต่นั่นหมายถึงว่าต้องออกจากบ้านไปไกล แต่ถ้าใกล้ที่สุดคือสวนของชุมชนที่ทุกคนใช้ประโยชน์ได้ทุกวัน ดิฉันจึงว่ามันเป็นสวรรค์ที่ใกล้บ้านที่สุดค่ะ.