ในครอบครัวจีนที่มีลูกเล็กๆ มักมีภาพๆ หนึ่งให้เห็นจนชินตาคือ ลูกเดินเล่นไปมาอยู่ข้างหน้า แล้วมีพ่อแม่หรือปู่ย่าคอยยกชามข้าวเดินป้อนตามไม่ห่าง เพื่อให้ลูกหลานกินข้าวเยอะๆ...
โต้วโต้ว เด็กหญิง 8 ขวบ แม้จะเรียนอยู่ระดับประถมศึกษาแล้ว แต่การทานอาหารแทบทุกมื้อ จะมีคุณแม่คอยป้อนข้าวให้ตลอด เพราะคุณแม่กลัวว่าเธอจะทานน้อยทานไม่อิ่ม แม้ว่าบางทีโต้วโต้วจะตักทานเอง แต่คุณแม่ก็จะคอยนั่งดูคอยพูดจี้อยู่ข้างๆ ตลอดว่า ให้กินผักมากๆ อย่าเอาแต่ตักเนื้อ ตักข้าวด้วย อ้าปากให้กว้างๆ หน่อย ทานให้หมดชาม อย่ากินทิ้งกินขว้าง ฯลฯ บางทีโต้วโต้วก็ยอมเชื่อฟังโดยดี จะเพิ่มเนื้อเพิ่มข้าวตามที่คุณแม่บอก แต่ถ้าโต้วโต้วเบื่อไม่อยากทานข้าว คุณแม่โต้วโต้วก็จะคอยพร่ำสอนไม่ขาดปากว่า ไม่กินข้าวจะไม่สบายได้ง่าย อย่าปล่อยให้หิวไม่ดีต่อกระเพาะ หรือพูดว่าตอนสมัยแม่เป็นเด็กอยากกินอาหารก็ไม่มีอาหารให้กิน โต้วโต้วมีอาหารอร่อยๆ มากมายให้กินแต่กลับไม่ยอมกิน ...สารพัดข้ออ้างที่คอยหยิบยกมาพูดเพื่อให้ลูกทานข้าวเยอะๆ โดยปากก็พูดไปมือก็ตักข้าวป้อนไม่หยุด เป็นอย่างนี้เรื่อยมา จนกระทั่งโต้วโต้วเกิดมีไข้สูงเป็นๆ หายๆ ตลอด กินยาแล้วก็ไม่หายดี คุณแม่ของโต้วโต้วจึงส่งลูกไปโรงพยาบาล คุณหมอตรวจอาการแล้วบอกว่า โต้วโต้วมีไข้สูงเนื่องจากกินมากเกินไป การเผาผลาญอาหารทำให้เกิดความร้อนในร่างกาย และว่าแม้ปกติต้องให้ความสำคัญกับการทานอาหารก็จริง แต่การทานมากเกินไปก็จะเกิดผลเสีย นับแต่นั้นมา คุณแม่ของโต้วโต้วจึงแก้ความเคยชินที่บังคับให้โต้วโต้วต้องกินข้าวเยอะๆๆ จนมากเกินพอดี...
เชื่อว่า คงมีผู้ปกครองหลายครอบครัวที่เคยพูดทำนองนี้ อาจจะตอนเป็นเด็กครอบครัวของพ่อแม่ผู้ปกครองหลายท่านประสบกับความยากลำบาก พอตนเองโตขึ้น มีชีวิตความเป็นอยู่เปลี่ยนแปลงดีขึ้น พอแต่งงานมีลูกเองแล้ว จึงเห็นว่าอยากจะให้ลูกได้กินอาหารดีๆ มากมาย เพื่อให้เติบใหญ่ด้วยดี แต่จริงๆ แล้ว ความรักลูกแบบบ้าบิ่นเกินไปจะเป็นการทำร้ายเด็กมากกว่า
Yim/kt
