สำนวนนี้หมายความว่า ได้ยินไก่ขันก็ตื่นขึ้นรำดาบ เปรียบคนที่มีความมุ่งมั่นและทุ่มเทความพยายาม มาจากหนังสือ "จิ้นซู ชีวประวัติจู่ ที่" 《晋书•祖逖传》

จู่ ที่ เป็นนายพลสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันออก เมื่อยังเด็ก เขามีนิสัยร่างเริง ชอบเล่น ไม่ชอบอ่านหนังสือ พี่ชายของเขาเป็นห่วงมาก แต่เมื่ออายุมากขึ้น เขาตระหนักว่า ตนเองไม่มีความรู้และความสามารถเพียงพอที่จะสร้างผลงานให้ประเทศ จึงพยายามอ่านหนังสือ เรียนประวัติศาสตร์และความรู้อื่นๆ เขามีน้ำใจมาก ชอบช่วยเหลือคนอื่น มักบริจาคข้าวและผ้าในบ้านให้กับชาวนาที่ประสบภัยพิบัติธรรมชาติในนามของพี่ชาย แม้ว่าพี่ชายไม่ได้บอกให้เขาทำอย่างนี้ เพื่อนๆ จึงชอบเขา

จู่ ที่ มีเพื่อนชื่อ หลิว คุน เป็นนายพลของราชวงศ์จิ้นตะวันตก เป็นสมาชิกอายุน้อยที่สุดของกลุ่ม "จินกู่ 24 โหย่ว" (金谷二十四友) กลุ่มวัฒนธรรมและการเมืองที่มีชื่อเสียงของราชวงศ์จิ้นตะวันตก

เมื่อยังไม่ได้เป็นนายพล พวกเขาสองคนร่วมกันเป็นผู้ช่วยผู้ว่าราชการของเมืองซือโจว สองคนนี้สนิทมาก นอนเตียงเดียวกันและมีความฝันเหมือนกัน คือมุ่งสร้างผลงานให้ประเทศ และกลายเป็นบุคคลสำคัญของประเทศ มีอยู่ครั้งหนึ่ง จู่ ที่ ได้ยินเสียงไก่ร้องตอนกลางคืน จึงเตะหลิว คุน ให้ตื่นและถามว่า ได้ยินเสียงไก่ร้องหรือเปล่า หลิว คุน กล่าวว่า ได้ยินเสียงไก่ร้องตอนกลางคืนจะไม่เป็นมงคล จู่ ที่ กล่าวว่า ผมไม่คิดแบบนี้ ต่อไปนี้ เราได้ยินเสียงไก่ร้องก็ไปฝึกดาบดีไหม หลิว คุน จึงตกลง สองคนนี้จึงลุกขึ้นมาฝึกดาบตั้งแต่กลางคืนทุกวัน ไม่เคยหยุดแม้วันเดียว

การเรียนและการฝึกซ้อมที่เข้มงวดอย่างนี้ทำให้พวกเขากลายเป็นบุคคลที่มีทั้งความรู้และความสามารถ ไม่เพียงเขียนบทความได้ดี ทั้งยังนำกองทัพสู้ศัตรูได้ ทั้งสองคนจึงทำให้ความฝันที่จะใช้ความสามารถสร้างผลงานให้ประเทศเป็นจริงขึ้นได้ในที่สุด

in/Chu