มองเมืองจีนในสายตานักข่าวกีฬาไทย

พันกว่าปี ที่กรุงปักกิ่ง เป็นเมืองหลวงของประเทศจีน เริ่มมาตั้งแต่ยุคราชวงศ์ ที่ยังคงมีพื้นที่ไม่ครอบคลุมใหญ่โตขนาดนี้ จนกระทั่งรวบรวมดินแดนเป็นปึกแผ่น ผนวกเอาชนชาติต่างๆ เข้ามาไว้ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นมองโกล ธิเบต หรือ ชนกลุ่มน้อยอื่นๆ ซึ่งในแต่ละยุคสมัยที่ผ่านมา ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมาเป็นลำดับขั้น ทั้งในเรื่องของ เศรษฐกิจ วัฒนธรรม ประเพณี แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆ หลอมรวมเข้าด้วยกัน อย่างมีนัยยะ ยอมรับในสิ่งที่ดี ประยุกต์ให้เข้ากับวิถีชีวิต และปรับปรุงให้สามารถอยู่ร่วมกันได้ แม้ในบางช่วง บางเวลา อาจมีเรื่องที่เกิดความบาดหมาง แต่ทุกครั้งก็จบลงได้ ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ได้เห็นได้เรียนรู้ผ่าน การแสดงนิทรรศการในเรื่องประวัติศาสตร์ของกรุงปักกิ่ง ซึ่งถ่ายทอดผ่านในพิพิธภัณฑ์ กรุงปักกิ่ง ซึ่งได้เคยเขียน เป็นปฐมบทไว้แล้วเมื่อตอนที่ผ่านมา

โดยสิ่งของที่จัดแสดงเหล่านี้ ทำให้รู้ว่า ในช่วงเวลานั้นๆ กรุงปักกิ่ง มีความสัมพันธ์กับชนชาติใด ในลักษณะใด ซึ่งนอกจากการอ่านและศึกษาจากประวัติศาสตร์ในตำราแล้ว การได้มาเห็นของจริง ก็สามารถจะอนุมานได้ทันทีว่า สมัยใดที่เป็นการนำมาประยุกต์ใช้ สมัยใด ที่รับเอาอารยธรรมหรือวัฒนธรรมเข้ามาเป็นท่อนๆแบบไม่ดัดแปลง และสมัยใด เป็นยุคที่มีความรุ่งเรืองในทางเศรษฐกิจ รวมถึงยุคสมัยใดที่สังคมอยู่กันอย่างสงบสุข ที่สะท้อนออกมาให้เห็นได้ใน ศิลปวัตถุ เหล่านี้ทั้งสิ้น

แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นเอกลักษณ์และเป็นความโดดเด่นของประเทศจีนก็คือ เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนา แม้ว่าจะเป็นในลัทธิ มหายาน แต่ก็มีประวัติร่วมสมัยกันมากับการก่อตั้งราชวงศ์ ที่มาปกครอง กรุงปักกิ่ง และเมื่อศึกษาจากพุทธศิลป์ ก็ต้องบอกเลยว่า เป็น พุทธศาสนา ที่มีอิทธิพลผ่านมาจาก อินเดียทางตอนเหนือ แต่ที่โดเด่นที่สุดก็คือ การรับเข้ามาจากทางธิเบต ซึ่งพระพุทธรูปและองค์เทพต่างๆ ที่นำมาจัดแสดงบ่งบอกถึงเส้นทางอารยธรรมของ พุทธศาสนาและความเชื่อต่างๆได้เป็นอย่างดี

เพียงแค่ การได้เดินเข้ามาชม ความเปลี่ยนแปลงในเรื่องความเชื่อของลัทธิต่างๆในศาสนา ผ่านศิลปวัตถุ และ พระพุทธรูป ที่มีอยู่ในห้องนิทรรศการ ตามแต่ละยุคสมัย ก็เพียงพอที่จะบอกเล่าและอธิบายถึง การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลงทางด้านสังคม คติความเชื่อ ที่บ่งบอกถึงความเป็นอยู่ของยุคสมัยได้อย่างเพียงพอ

สำหรับในช่วง ๑๐๐ ปีที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ ชาวตะวันตกออกล่าอาณานิคม และจีน ก็ไม่สามารถที่จะหลุดพ้นบ่วงนี้ได้เช่นกันเหมือนกับอีกหลายๆประเทศในภูมิภาค ทำให้ความเปลี่ยนแปลงในประเทศจีน เป็นไปแบบพลิกแผ่นดิน ในชนิดที่เรียกว่า ประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศ ตั้งรับกับความเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ทัน โดยเฉพาะจากระบบกษัตริย์ เป็นสาธารณรัฐ และมาเป็นระบอบคอมมูนิสต์ แบบจีน ในยุคเริ่มต้น ซึ่งเครื่องมือเครื่องใช้ รวมไปถึงรูปแบบการดำเนินชีวิต ของชาวกรุงปักกิ่ง ที่เปลี่ยนไป ก็สะท้อนให้เห็นในพิพิธภัณฑ์เห่งนี้ด้วย

ทั้งหมดทั้งมวล บอกกับเราว่า ทำไม ในเมืองไทย ไม่หาพิพิธภัณฑ์ดีๆ ที่มีการจัดแสดงอย่างเป็นหมวดหมู่ชัดเจน บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของท้องถิ่น ที่หลายคนอยากรู้ หลายคนต้องการมารำลึกความหลัง และทำให้หลายคนไม่ลืมรากเหง้าของตัวเอง เพื่อใช้เวลาศึกษาเรียนรู้ว่า ในอดีต คนรุ่นก่อนเขาผ่านการเปลี่ยนแปลงมาอย่างไร และสามารถยอมรับหรือปรับปรุงอย่างไร ที่ทำให้พวกเขาเหล่านั้น ดำรงวิถีชีวิตอยู่ได้ น่าสนใจนะครับ

สมภพ จันทร์ฟัก