จักรพรรดิกวางอู่ตี้สิ้นพระชนม์ในปีค.ศ.57 มีพระชนมายุ 63 พรรษา หลิวจวง รัชทายาทได้ขึ้นครองราชย์สื่บต่อ ทรงพระนามว่า จักรพรรดิหมิงตี้ แล้วหลิวเซียนก็ได้ครองราชย์สืบต่อมา ทรงพระนามว่า จักรพรรดิจางตี้ จักรพรรดิทั้งสองพระองค์ที่สืบต่อจากกวางอู่ตี้ ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันออกยังคงดำเนินนโยบายสร้างความอุดมสมบูรณ์ทางเศรษฐกิจ และเสถียรภาพทางการเมืองมาโดยตลอด ทำให้เศรษฐกิจฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามในช่วงระยะเวลาดังกล่าว ปริมาณผลผลิตทางการเกษตรที่เพิ่มมากขึ้นไม่ได้เกิดจากความก้าวหน้าด้านเทคนิคการผลิต แต่เกิดจากความมานะบากบั่นด้วยความยากลำบากของชาวนา นอกจากนี้ ที่นาทำกินเดิมส่วนใหญ่อยู่ที่บริเวณมณฑลส่านซี แต่หลังจากพื้นที่ดังกล่าวได้รับผลกระทบอย่างร้ายแรงจากสงครามและภัยธรรมชาติแล้ว แหล่งผลิตสำคัญด้านการเกษตรแห่งใหม่ก็ได้เกิดขึ้นที่มณฑลเหอหนาน เหอเป่ย และซานตง ทั้งนี้ทำให้ปริมาณผลิตผลทางการเกษตรเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลังหลิวจ้าวที่มีพระชันษาเพียง 10 พรรษาเท่านั้นขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิองค์ที่4 ของราชวงศ์ฮั่นตะวันออกในปีค.ศ.89 ทรงพระนามว่า จักรพรรดิเหอตี้ จักรพรรดิ์องค์ต่อๆ มาล้วนแล้วแต่ขึ้นครองราชย์ตั้งแต่ยังเยาว์วัย โดยมีพระชันษาอย่างสูงไม่เกิน 15 พรรษาทั้งสิ้น บางองค์มีพระชันษาเพียง 100 วันเท่านั้น

เมื่อปีค.ศ.125 มาถึงรัชสมัยจักรพรรดิซุ่นตี้ พระมเหสีของจักรพรรดิซุ่นตี้แซ่เหลียง ตระกูลเหลียงจึงใหญ่ขึ้นมา โดยเฉพาะเหลียงจี้ พี่ชายของพระมเหสีเหลียงได้เป็นสมุหกลาโหม มีอำนาจบังคับบัญชากองกำลังทหารทั่วราชอาณาจักร เนื่องจากเหลียงจี้เป็นคนโลภ จึงได้ใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่กดขี่รีดนาทาเร้นราษฎร บังคับชาวนาหลายพันคนให้เป็นทาสทำงานรับใช้ตน สร้างคฤหาสน์ใหญ่โตหรูหรา แถมยังมีสวนใหญ่สำหรับล่าสัตว์หลายแห่ง

เหลียงจี้มีความทะเยอทะยานในอำนาจ มีความกำเริบเสิบสานถึงขนาดวางยาพิษจักรพรรดิจื้อตี้ ซึ่งมีพระชันษาเพียง 10 พรรษาจนสิ้นพระชนม์ จากนั้น เหลียงจี้เชิญหลิวจื้อ คนในราชตระกูลมาครองราชย์ ทรงพระนามว่า จักรพรรดิหวนตี้ ซึ่งมีพระชันษาเพียง 15 พรรษา จักรพรรดิหวนตี้ต้องครองราชย์ภายใต้อิทธิพลของตระกูลเหลียง

จักรพรรดิหวนตี้ชิงชังตระกูลเหลียงที่กุมอำนาจอยู่เหนือราชบัลลังก์ จึงได้คบคิดกับขันทีคนสำคัญ 5 คนในราชสำนักที่ไม่ใช่ตระกูลเหลียงและชิงชังตระกูลเหลียงเช่นเดียวกับจักรพรรดิ เพื่อกระทำการยึดอำนาจในพระราชสำนัก เมื่อพระองค์มีพระชันษา 28 พรรษา เหลียงจี้ในฐานะผู้ทรงอิทธิพลสูงสุดในราชอาณาจักรถูกฆ่าตาย และยึดทรัพย์ ปรากฏว่า ทรัพย์สินทั้งหมดของเหลียงจี้มีมูลค่าคิดเป็นประมาณครึ่งหนึ่งของภาษีอากรของทั่วราชอาณาจักรที่เก็บได้ในปีหนึ่ง พวกขันทีที่เป็นกำลังสำคัญของจักรพรรดิหวนตี้ในการกำจัดตระกูลเหลียงจนสำเร็จครั้งนี้ นับแต่นั้นมา จักรพรรดิหวนตี้ก็ทรงมีความเชื่อถือไว้วางพระทัยในขันทีว่า เป็นผู้ที่จงรักภักดีต่อพระองค์อย่างแท้จริง จึงมีความเชื่อถือในขันทีอย่างมาก ต่อมาไม่นาน พวกขันทีก็มีอำนาจยิ่งใหญ่และใช้อำนาจบาตรใหญ่เลวทรามกว่าตระกูลเหลียง พวกขันทีพยายามหาประโยชน์ใส่ตัวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ หากใครมีเงินทองและยอมจ่ายให้แก่พวกขันที พวกขันทีก็จะช่วยกราบทูลจักรพรรดิให้ทรงแต่งตั้งคนนั้น ตำแหน่ง หน้าที่ หรือผิดชอบชั่วดีขึ้นอยู่กับเงินทองที่จ่ายให้แก่พวกขันทีเป็นสำคัญ