หวางมั่ง หลานของพระมเหสีพันปีหวาง เจิ้งจูนเป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เพราะได้ดำรงตำแหน่งสมุหกลาโหม มีอำนาจบังคับบัญชากำลังทหารทั่วราชอาณาจักร

หลังจักรพรรดิเฉิงตี้สิ้นพระชนม์ ก็มีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วราชอาณาจักรว่า ในเมื่อจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นไม่เป็นที่เชื่อถือของราษฎร ราชวงศ์ฮั่นก็ย่อมไม่อาจอยู่ยั่งยืนต่อไปได้ สวรรค์ต้องลงทัณฑ์ในวันหนึ่ง เมื่อสวรรค์ลงทัณฑ์เมื่อใด ราชวงศ์นั้นๆ ย่อมต้องดับสูญ จริงๆ แล้ว ข่าวลือนี้ก็มีพื้นฐานจากความเป็นจริงในระดับหนึ่ง คือ ความเสื่อมทรามเหลวแหลกของจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นในช่วงเวลานั้น ในเมื่อเกียรติภูมิของจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นตกต่ำถึงที่สุด หวางหมั่งเห็นเป็นโอกาสอันดีของตน ก็สั่งคนวางยาพิษจักรพรรดิผิงตี้จนสิ้นพระชนม์ เป็นอันว่า ราชวงศ์ฮั่นตะวันตกได้สิ้นสุดลง หลังปฐมจักรพรรดิฮั่นเกาจู่ครองราชย์แล้ว มีเชื้อสายสืบต่อมาจนถึงจักรพรรดิผิงตี้ รวมเป็นเวลา 210 ปี

เมื่อค.ศ.8 หวางหมั่งตั้งตนเป็นจักรพรรดิราชวงศ์ซิน หลังขึ้นครองราชย์หวางหมั่งได้เผชิญกับวิกฤตร้ายแรงทั้งทางสังคมและเศรษฐกิจ ทำให้หวางหมั่งต้องดำเนินการปฏิรูปหลายประการ เพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ มาตรการปฏิรูปที่สำคัญที่สุดได้แก่ ออกกฎหมายกำหนดให้ที่ดินทั้งหมดในอาณาจักรเป็นสมบัติของรัฐ ห้ามซื้อขายที่ดินทั้งหมด ขณะเดียวกัน ให้ริบที่ดินส่วนเกินของเจ้าของที่ดิน เพื่อนำไปจัดสรรแก่ชาวนา ให้ยกเลิกการมีทาสเป็นสมบัติส่วนตัว และห้ามการซื้อขายทาสด้วย ให้รัฐผูกขาดการผลิตเหล็กและเกลืออย่างเข้มงวดกวดขันยิ่งขึ้น ทั้งนี้มีเป้าประสงค์ที่จะเพิ่มรายได้ให้แก่รัฐ กักตุนทองคำไว้ในพระคลังให้มากขึ้น แก้ไขปัญหาพระคลังขาดเงิน ผ่อนคลายความทุกข์ยากของชาวนา ซึ่งเป็นพลเมืองส่วนใหญ่ แต่ผลปรากฏว่า มาตรการดังกล่าวได้สร้างความไม่พอใจแก่ทุกชนชั้นอย่างมาก มาตรการเหล่านี้ไม่เพียงแต่ถูกกลุ่มเจ้าของที่ดินใหญ่คัดค้าน ยังถูกข้าราชการบ่อนทำลายด้วย ในที่สุด หวางหมั่งก็ต้องยกเลิกนโยบายปฏิรูปต่างๆ ที่ประกาศใช้เป็นกฎหมายเพียงชั่วเวลา 4 ปีเท่านั้น มาตรการการห้ามซื้อขายที่ดินและทาสก็ต้องยกเลิกหมด การกำหนดให้ภูเขาลำเนาไพร ห้วยหนองคลองบึงเป็นของรัฐก็ไม่สามารถบังคับใช้ได้ในทางปฏิบัติ เพราะการจับปลาล่าสัตว์และตัดฟืนตามสถานที่ที่เป็นสมบัติสาธารณะเป็นแหล่งทำมาหากินช้านานหลายชั่วคนของชาวบ้านทั่วไป เมื่อต้องมาขออนุญาตตามระเบียบที่วางไว้อย่างเข้มงวดกวดขันจนแม้กระทั่งตัดฟืนก็ไม่อาจทำได้โดยอิสระนั้น ในทางปฏิบัติเป็นไปไม่ได้เลย

สาเหตุสำคัญประการหนึ่งที่ทำให้นโยบายปฏิรูปของหวางหมั่งประสบความล้มเหลวคือ ข้าราชการหรือขุนนางชั้นผู้ใหญ่ส่วนใหญ่เป็นเจ้าของที่ดิน พวกเขาไม่ต้องการที่จะผลักดันให้มาตรการปฏิรูปต่างๆ ได้รับการปฏิบัติอย่างแท้จริง วิธีการหารายได้เข้าคลังของหลวงตามมาตรการต่างๆ ในที่สุดก็กลายเป็นวิธีการหาเงินใส่เข้ากระเป๋าส่วนตัวของพวกขุนนางนั่นเอง สรุปแล้ว ทั้งชาวนาที่เป็นคนส่วนใหญ่ และรัฐบาลที่ดำเนินการปฏิรูปไม่ได้อะไรจากนโยบายปฏิรูปประการต่างๆ ความไม่พอใจของชาวนาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะพวกเขาตกอยู่ในสภาวะที่ใกล้อดตาย