คัมภีร์เมิ่งจื่อ เป็นหนังสือคัมภีร์โบราณที่สำคัญยิ่งเล่มหนึ่งของจีน เป็นงานประพันธ์ของเมิ่งจื่อ นักปรัชญาเมธีคนสำคัญสมัยจั้นกั๋ว ซึ่งได้ร่วมกันจัดทำขึ้นกับบรรดาสานุศิษย์

เมิ่งจื่อคัดค้านนโยบายเศรษฐกิจที่เสนอให้ "ประมุขเมธีมีคุณธรรม น่าจะต้องใช้ชีวิตทำงานคราดไถร่วมไปกับชาวบ้าน หุงหาอาหารพร้อมกับปกครองบ้านเมือง" เช่น ถ้าจะกินข้าวก็ต้องใช้แรงไถนา เป็นต้น เพราะ "งานนั้นมีงานของผู้ใหญ่ มีงานของผู้น้อย หากทุกงานรวมอยู่บนตัวคน ๆ เดียว จะต้องทำของใช้ทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วจึงได้ใช้ ถ้าเช่นนั้น ผู้นำบ้านเมืองก็จะต้องตระเวณไปรอบบ้านเมืองไม่หยุดหย่อน"

ปรัชญาชีวิต

เมิ่งจื่อได้สร้างคุณประโยชน์ให้แก่ปรัชญาจีนที่สำคัญมากคือ ความเชื่อในเรื่องความดีที่มีมาแต่กำเนิดว่าเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ขณะที่ขงจื่อให้ความสนใจต่อการปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ดังนั้นขงจื่อจึงสอนว่ามนุษย์สามารถประพฤติดีได้อย่างไรแต่ไม่เคยสอนว่าทำไมมนุษย์ต้องประพฤติดีมีคุณธรรม เมิ่งจื่อจึงเป็นผู้เสริมคำตอบให้คำถามดังกล่าวด้วยคำสอนเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ ทั้งนี้สำหรับเมิ่งจื่อแล้ว เหตุที่มนุษย์ต้องประพฤติดี หรือต้องมีคุณธรรมก็เพราะมนุษย์มีธรรมชาติดีโดยธรรมชาติอยู่แล้ว