คุณคิดดูสิครับว่าชาวซูโจวโชคดีแค่ไหน ที่อยู่ในเมืองของตนก็ได้ชมผลงานระดับโลกตลอดทั้งปี เมืองเก่าที่ยังมีชีวิตชีวาอยู่ก็มีให้เดินเล่นเมื่อไรก็ได้ที่อยากไป เมืองใหม่ที่เป็นศูนย์กลางธุรกิจก็คึกคักไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเมืองสำคัญอื่นๆ เรียกได้ว่า มีครบทุกอย่างที่ต้องการ ผมอดอิจฉาคนซูโจวไม่ได้เลย เกิดที่นี่ ใช้ชีวิต และตายที่นี่ได้อย่างสบายใจ...คุณคิดเหมือนผมไหมครับ

อ่อ...ไม่นานนี้ชาวซูโจวก็จะมีรถไฟใต้ดินนั่งด้วย ดูสิครับว่าเขาพัฒนาขนาดไหน

กลับมาที่พิพิธภัณฑ์ซูโจวอีกสักหน่อยนะครับ ด้วยความที่ผมประทับใจการออกแบบมาก จึงไปค้นประวัติของคุณ "เป้ย หยู่ หมิง" ผู้ออกแบบที่มีชื่อเสียงระดับโลกมาให้คุณรับรู้ด้วยกันสักหน่อย

มิสเตอร์เป้ยเกิดวันที่ 26 เมษายน ปี 1917 ที่เมืองกว่างโจว แต่มีบรรพบุรุษเป็นชาวซูโจว ในวัยเด็กมิสเตอร์เป้ยเคยย้ายมาอาศัยอยู่ที่ซูโจวช่วงระยะสั้นๆ 2-3 ปี และบ้านหลังที่เขาอยู่ก็คือ "สวนป่าหินสิงโต" หรือ "ซื่อ จึ หลิง" นั่นเอง

"ความเป็นซูโจวมีอิทธิพลอย่างยิ่งในผลงานของผม" มิสเตอร์เป้ย หยู่ หมิง เคยให้สัมภาษณ์ไว้เช่นนี้

เป้ย หยู่ หมิง ผ่านงานออกแบบมาแล้วมากมาย ทั้งพิพิธภัณฑ์ อาคารมหาวิทยาลัย อาคารศูนย์กลางธุรกิจ และอาคารสูงเฉียดฟ้า ซึ่งผลงานการออกแบบสถาปัตยกรรมทรงแปลกตาและทันสมัยปรากฎอยู่ทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นที่แคนาดา ฝรั่งเศส เยอรมนี ออสเตรเลีย ญี่ปุ่น สิงคโปร์ อิหร่าน และไต้หวัน จนได้รับรางวัลพริตสเกอร์ ซึ่งมีชื่อเสียงในแวดวงสถาปัตยกรรมโลก

เป้ย หยู่ หมิง นักออกแบบจีนชื่อก้องโลก

สำหรับพิพิธภัณฑ์ซูโจวนี้นับได้ว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงและเป็นงานชิ้นสุดท้ายในชีวิตสถาปนิกของมิสเตอร์เป้ย พลังทางความคิดสร้างสรรค์และการคิดคำนวนต่างๆ จึงถูกทุ่มเทออกมาอย่างสุดความสามารถ สำหรับพิพิธภัณฑ์ซูโจวที่อยู่บนแบกถนนตงเป่ยและถนนเฉียนเหมินแห่งนี้จึงกลมกลืนไปกับพิพิธภัณฑ์เก่าของจง หวัง ฝู โอนอ่อนเข้ากับพิพิธภัณฑ์สวนมรดกโลกหยวน หลิง ถ่ายทอดประสบการณ์ส่วนตัวในวัยเด็กที่เคยอาศัยอยู่ในสวนมรดกโลกซื่อ จึ หลิง และเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับบ้านเรือนชาวบ้านในซูโจว ขณะเดียวกันก็ฉายเอกลักษณ์ของการออกแบบที่ทันสมัยให้เห็นในพื้นที่ต่างๆ ภายใน สอดคล้องกับหลักการออกแบบที่คิดไว้ตั้งแต่ตอนต้นที่ว่า "เน้นนวัตกรรมของศิลปะการออกแบบจีน ผสมผสานกับเอกลักษณ์ของซูโจวที่มีความคิดสร้างสรรค์" รวมถึงต้นธารความคิดที่ว่า "ต้องไม่สูงเกินไป ไม่ใหญ่เกินควร และไม่ขัดแย้ง"

ถ้าคุณได้มาเห็นด้วยตาตัวเองคุณจะต้องประทับใจอย่างยิ่ง เพราะผมเองก็อดที่จะเป็นปลื้มไม่ได้ เดินยิ้มกริ่มอยู่ตลอดเวลาจนคนพากันมองเมียง นึกว่าผมเสียสติ และถ้าจะเสียสติจริงๆ ก็คงเป็นเพราะสถานที่ดีๆ เช่นนี้ ไม่เก็บค่าบัตรเข้าชมแต่อย่างใดนั่นเอง

แต่ก่อนมาชมพิพิธภัณฑ์ ผมอยากให้คุณได้มีโอกาสไปเดินสวนมรดกโลกในซูโจวมาซะก่อน เพราะไม่เช่นนั้นจะไม่เข้าใจหลักการออกแบบเลยว่ามันลงตัวขนาดไหน

บ้านพิพิธภัรฑ์เก่าของอ๋องจาง หวัง ฝู