ถนนกวน เฉียน เจีย ยามค่ำคืน
หลังพยายามกินให้ได้มากที่สุดเท่าที่ท้องจะรับไหวด้วยความเสียดายแล้ว รู้สึกว่าคิดถึงเตียงขึ้นมาทันที ถ้าได้กระโดดขึ้นไปนอน เชื่อได้เลยว่า ไม่เกินสองนาทีหลับเป็นตายแน่นอน และถ้าผมทำอย่างนั้น คุณก็ต้องแปลกใจใช่ไหมล่ะ เพราะปกติแล้วเวลาออกไปเที่ยวต่างจังหวัดผมจะต้องใช้เวลาทุกนาทีอย่างคุ้มค่าที่สุด เห็นทุกอย่างที่อยากเห็น ทั้งกลางวันและกลางคืน เห็นวัด วัง ต้นไม้ ใบหญ้า กินข้าวกินปลาแล้ว ก็ต้องออกไปดูชีวิตยามราตรีด้วยว่าตามผับบาร์ผู้คนในแต่ละที่เขาหาความสุขและสนุกกันอย่างไร แตกต่างจากเราไหม
คืนนั้นผมจึงมุ่งหน้าไปเดินย่อยอาหารที่ถนน "กวน เฉียน เจีย" ซึ่งเป็นถนนคนเดินของซูโจว ที่นี่เต็มไปด้วยร้านค้าจำพวกเสื้อผ้าวัยรุ่นทั้งแบบบ้านๆ ทั่วไป และแบรนด์เนมหรูของโลก แน่นอนว่าต้องมีร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดให้เลือกกินเลือกดื่มมากมายทั้งของจีนและต่างประเทศ ส่วนที่ขาดไม่ได้คือ ร้านขายของฝากและของที่ระลึก ซึ่งมีมากจนนับจำนวนร้านไม่ถ้วนทั่ว เดินไปเดินมาบนบนถนนสายนี้ทำให้ผมนึกถึงย่าน "นัมแดมุน" ที่เราเคยไปเดินช้อปปิ้งด้วยกันที่เกาหลีใต้เมื่อหน้าหนาวปีก่อน เพราะว่าแม้ถนนจะทอดยาวตรงดิ่ง แต่ก็มีส่วนแยกเป็นตารางๆ เพียงแต่ว่าที่นี่ไม่ได้คึกคักขนาดนั้น แล้วก็ไม่หรูหราเท่า สิ่งหนึ่งที่ "กวน เฉียน เจีย" สู้กับถนนช้อปปิ้งแห่นั้นได้ก็คือ "สาวสวยซูโจว"
สาวๆ วัยรุ่นที่นี่สวยสมคำร่ำรือจริงๆ เดินทุกสิบก้าวเป็นต้องเอี้ยวคอไปมองสาวที่เดินสวนกันไป ทั้งหน้าตาและการแต่งตัว ผมสามารถบอกได้เลยว่าวูโจวเป็นอันดับหนึ่งของประเทศจีนในเรื่องนี้...หรือว่าคมต้องไปซื่อชวนเสียก่อน เพราะเพื่อนหลายคนบอกว่านางแบบสวยๆ ในจีนที่ขายาวๆ นั้นมาจากเมืองนี้ทั้งนั้น
ไม่รู้ยังไงล่ะ...แต่คืนนั้นผมเดินอยู่ที่กวน เฉียน เจีย จนอาหารย่อยหมดเกลี้ยง ต้องเติมพลังเพิ่มด้วยถั่วตัดที่ทำกันสดๆ ขายข้างทาง แล้วก็กลับมายังบาร์ของที่พัก เพื่อหาเบียร์เย็นๆ มาขับไล่ความเมื่อยขบของกล้าเนื้อเสียหน่อย
คืนนั้นผมนั่งจมอยู่ในโซฟาตัวใหญ่กับกินเนสต์เบียร์ไปสองขวด กะว่ากำลังดี เหมาะอย่างยิ่งแก่การนอน แต่พอดีเพื่อนคนจีนที่แนะนำร้านอาหารมื้อค่ำให้ เดินเข้ามาพอดี และเห็นผมนั่งอยู่คนเดียวเลยชวนไปเล่นพูลที่มีไว้บริการฟรี
เมื่อไมตรียื่นมา หาไหนเลยจะปฏิเสธได้ คืนนั้นก็เลยยาวไปจนเฉียดเที่ยงคืนค่อยเลิกลากัน
