ร้าน "โมมี" ขายดีตั้งแต่เช้ายันเย็นย่ำ

ราว 11 โมงคนเริ่มทยอยกันเข้ามา มองดูแล้วน่าจะเป็นทั้งนักท่องเที่ยวและคนซูโจวเองด้วย เพระาได้ยินเสียงคุยกันทั้งด้วยภาษาถิ่นซูโจว ภาษาจีนกลาง แถมยังมีภาษาเกาหลีแทรกปนอยู่ด้วย ผมจึงเดินเอาโปสการ์ดไปประทับตราของร้านและติดสแตมป์ก่อนหย่อนลงในตู้ไปรษณีย์ของร้าน แล้วจึงจากออกมา

เวลานี้แดดรำไรฉายส่องลงมาเล่นกับผิวน้ำเป็นประกายเงินยวงบางๆ บ้างแล้ว ยายสองคนไม่อยู่ตรงนั้น เช่นเดียวกับพุดเดิ้ลตัวนั้น ร้านขายข้าวแกงมีคนกรุ้มรุมมากขึ้น เพราะใกล้เที่ยง ผมกางแผนที่ออก ดูเป้าหมายของวันนี้ "เป่ย ซื่อ ถ่า" เจดีย์ใหญ่ที่สูงที่สุดในซูโจว

"เป่ย ซื่อ ถ่า" มีอายุกว่าสองพันปี เป็นเจดีย์แปดเหลี่ยมสูง 9 ชั้น ข้อมูลบอกว่าสร้างขึ้นจากหญิงคนหนึ่งที่ต้องการอุทิศให้ลูกชายของตนที่เสียชีวิต ภายในเจดีย์ตกแต่งด้วยเค้าโครงของรูปศีรษะวัว ทั้งกรอบหน้าต่าง ประตู และคานไม้ เสากลางชั้นบนสุดผุจนเห็นเนื้อไม้ แสดงถึงกาลเวลาที่ผ่านเลยมายาวนาน

วันที่ผมไปค่อนข้างวังเวง เพราะไร้ซึ่งนักท่องเที่ยว ตอนค่อยเดินขึ้นไปตามขั้นบันไดวนนั้น ได้ยินแม้กรทั่งเสียงหอบของตัวเอง ยามก้าวเท้าเหยียบย่างก็ส่งเสียงสะท้อนอยู่ในตัวเจดีย์ ต้องคอยเหลี่ยวซ้ายแลขวา มองหน้ามองหลัง กลัวว่าอยู่ดีจะมีเพื่อนมาเดินอยู่ข้างๆ ใจหนึ่งก็คิดว่าตัวเองช่างกล้าหาญ ใจหนึ่งก็กล้าๆ กลัวๆ แต่พอได้ยื่นหน้าออกไปมองวิวมุมสูงของซูโจวก็เป็นอันลืมเลือนสิ่งเหนือธรรมชาติทั้งหลาย เห็นบ้านเรือนโบราณสีขาวดำเรียงกันเป็นแถวแนว สายน้ำและคูคลองพาดผ่านตัดกัน นึกไม่ออกว่าเมืองโบราณนี้คงอยู่มาได้อย่างไรในช่วงหลายร้อยหลายพันปีไม่เปลี่ยนแปลง และไม่แปลกใจที่ใครๆ ก็หลงรักเมืองโรแมนติกแห่งนี้

เจดีย์ "เป่ย ซื่อ ถ่า"

ขาเดินลงค่อยมีเวลาพินิจพิเคราะห์ภายในตัวอาคาร เพราะลืมความตื่นเต้นในตอนแรกไปจนหมดสิ้นแล้ว มองดูก็เสียดาย เพราะมีคนมือบอนเขียนชื่อชื่อ เขียนข้อความของตัวเองเต็มฝาผนังทุกด้านทั้งภาษาจีน อังกฤษ เกาหลี และบางภาษาที่เขียนด้วยตัวโรมัน หลังจากเดินวนดูรอบๆ แล้วก็คลายใจลงมาหน่อยที่ไม่มีตัวอักษรภาษาไทย ซึ่งไม่รู้ว่าคนไทยมาน้อย หรือนิสัยดีไม่สลักลวดลายอย่างคนอื่นกันแน่ ซึ่งผมก็ขอให้เป็นอย่างหลัง

รอบๆ องค์เจดีย์มีโบสถ์และวิหารอยู่สองแห่งบรรจุทั้งพระโพธิสัตว์ พระพุทธรูป และเทพเจ้าของจีนรวมถึงเจ้าแม่กวนอิมตามสไตล์ของวัดจีนทั่วไป เหลียวหาบรรพชิตสักองค์ก็ไม่มี เพราะโดยมากวัดจีนเป็นเพียงแหล่งท่องเที่ยว ไม่ได้มีผู้สืบทอดพะรพุทธศาสนาจำวัดอยู่