ด้านหลังของวัดเป็นสวนเซนสไตล์ซูโจว แมกไม้บ้างส่วนยังคงใบสีเขียวสด โดยเฉพาะต้นไผ่ที่ไม่เคยเปลี่ยนสี ไม่ว่าจะเป็นฤดูกาลอะไร แต่ต้นเมเปิ้ลริมธารน้ำกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดง ต้นแป๊ะก๊วยทอดใบสีเหลืองอร่าม ดูแลสบายตากว่าที่ปักกิ่งที่ตอนนี้ค้นไม้ทุกต้นเหลือเพียงแต่กิ่งก้านสะท้านลมหนาว

ที่ศาลาริมน้ำถูกเปิดเป็นร้านขายขาย เวลานี้ไม่มีลูกค้าเลยสักคน มีเพียงแมวขนสีเปลือกหมากสุกซุ่มซ่อนอยู่ริมกรถางต้นไม้มองดูฝูงนกพิราบอย่างรอคอย ตอนแรกผมว่าจะเข้าไปทักทายเจ้าแมวน้อย แต่ก็เดินเลี่ยงออกมา ไม่อยากรบกวนสมาธิอันจดจ่อของมัน และในใจก็หวังให้แผนร้ายของมันล้มเหลว ในวัดวาเช่นนี้อย่าได้ให้มันทำร้ายชีวิตใครได้เลยน่าจะดีกว่า

คนรักแมวอย่างคุณก็คงเห็นด้วยกับผมใช่ไหมครับ

ภาพซูโจวจากมุมมองบนยอดเจดีย์

หลังออกจากวัด ผมเดินออกนอกแผนที่เดินเท้าไปตามถนนโบราณสายหนึ่งชื่อ "เถอ อู่ ต้า เจีย" ซึ่งอยู่ถัดกันไปนิดเดียว พื้นของถนนยังคงเป็นแผ่นหินโบราณที่รองรับภาระที่หนักขึ้น เพราะไม่ใช่แค่คนและสัตว์เทียมรถเท่านั้น แต่มีทั้งจักรยานยนต์และรถยนต์ขนาดต่างๆ จึงผุกร่อนไปตามกาลเวลา

ถนนสายนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจมากนัก เพราะเป็นเขตชุมชนเก่าแก่ ร้านค้าก็ไม่ได้พิเศษเหมือนที่ผิง เจียง ลู่ ผมจึงเดินไวกว่าปกติ แต่มีจุดหนึ่งที่ฉุดขาของผมไม่ใก้ก้าวเดินเมื่อผ่านกองซากปรักหักพังที่เคยเป็นบ้านเรือนเก่าแก่ตลอดริมถนนทั้งสายที่ดูเหมือนเพิ่งผ่านการทุบทิ้ง คาดว่าตรงนี้คงต้องกลายเป็นอพาร์ตเม้นต์ขนาดใหญ่จากนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เข้ามาทำกำไรในไม่ช้า

หลังจากรีรออยู่ด้วยความเสียดาย ก็มีลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาถามว่าจะไปไหน ผมชี้มือทำท่าบอกแกไปว่ากำลังจะเดินเข้าไปในถนนอีกสายที่อยู่ตัดกัน แกมองตามนิ้วแล้วส่ายหน้า บอกกลับมาได้ใจความว่า ในนั้นไม่มีอะไรน่าดูหรอก ถนนก็แฉะสกปรก และแนะนำว่าให้เดินไปอีกทางหนึ่ง

แต่แผนที่ได้ชี้ทิศเข้าไปในซอยแคบๆ นั้นว่าเป็นเส้นทางเดินเท้าอีกแห่งหนึ่งที่แนะนำ ผมจึงกำชับกับลุงไปว่าแผนที่บอกว่าให้เดินทางนี้ แกขอดูกระดาษแผ่นพับสีน้ำตาลของผมอย่างประหลาดราวกับได้เห็นเป็นครั้งแรกว่าระแวกบ้านของแกเป็นแหล่งท่องเที่ยวด้วย แกยืนยันว่า "ถนนที่ชื่อ อู่ เฟิง หยวน หลง อยู่ในซอยนี้จริง แต่มันไม่มีอะไรให้ดู ไม่เชื่อก็ไปดูเองก็ได้" สุดท้ายแกพูดเหมือนน้อยใจที่ผมไม่เชื่อ และไม่ได้ทัดทานอีก จริงๆ แล้ว ผมเองก็อยากเบือนหน้าหนีจากความเสียดายบ้านเรือนสวยงามที่ตอนนี้เป็นแค่กองอิฐและเศษขยะนี้ก็เท่านั้น จึงรีบรุดเดินผ่านแอ่งน้ำบนพื้นดินที่น่าจะค้างมาจากฝันที่โปรยปรายเมื่อคืนวาน ขณะที่ลุงมองตามอย่างประหลาดใจ

บ้านโบราณกำลังถูกรื้อ